همه چیز به یک تار مو بند است.

آشفته‌ام و بی‌قرار. در لحظه متنفرم، بعد غمگین می‌شوم و با پیاده‌روی آرام می‌گیرم. با دوستان شاد می‌شوم؛ با اخبار دلهره می‌آید. ای کاش به جای شعارنویسی، مثل انسان‌های متمدن با هم حرف می‌زدیم. ای افسوس که این حکومت نه گوش شنوایی دارد نه زبان نسل جوان را بلد است.

یک سیستم هوشمند مسائل را به ساده‌ترین، سریع‌ترین و پرفایده‌ترین روش حل می‌کند. جمهوری اسلامی مشکلاتش را به پیچیده‌ترین، بی‌فایده‌ترین و رواعصاب‌ترین روش ممکن بدون حل می‌کند.

من آشوب‌گر نیستم.

من اغتشاش‌گر نیستم.

من غرب‌گرا نیستم.

من مثل خیلی‌ها فقط معترض هستم.

من به نابرابری،

به بی‌عدالتی،

به بی‌مسئولیتی و بی‌کفایتی،

به فساد، آن هم به اسم دین معترضم.

به کجا باید اعتراض ببرم؟

می‌گویند عامل اسرائیل و آمریکا؛ فکر می‌کنند به خاطر سرود «سلام فرمانده» علیه‌شان توطئه شده؛ بیچاره‌ها این همه مشکلات را نمی‌بینند؟ من شرمنده خانواده‌ام هستم. شرمنده، شرمنده، شرمنده، شرمندگی پول نمی‌شود. اینترنت قطع می‌کنند. نمک به زخم می‌پاشند و شادی مستانه سرمی‌دهند. حتی درک نمی‌کنند چه بلایی به زندگی من و امثال من انداخته‌اند. خاک بر سرتان که ما را به اسیری گرفته‌اید.

ما بی‌صدائیم

گاهی فکر می‌کنم شهروند درجه ۶ ایرانم. اول مسئولانند و آن‌ها که وصلند مثل ولایتی، حداد عادل. این‌ها خونشان هزار بار از من و شما رنگین‌تر است. همین وزیر رفاه، کار و تعاون، سید صولت مرتضوی که دیروز از مجلس فرمایشی رای اعتماد گرفت. از همه فاسدتر، از همه مقرب‌تر. وصل که باشی قوانین به احترامت سرکج می‌کنند.

بعد روحانیون و صاحبان دین. دادگاه جدا دارند و خرجشان را از ما جدا کرده‌اند. مقرری، تشکیلات و مرام مسلک خود را دارند. نیروهای امنیتی هم که قطعا جایگاه و روابط مخصوص دارند. مایه‌دارها و صاحبان سرمایه همیشه مقربند. پول داشته باش دوستت دارند. بعد از آن نوبت می‌رسد به اقشار متوسط که در سیاست‌های کشوری تاثیرگذارند.

من و امثال من یک شماره‌اند. جمعیت را زیاد کرده‌ایم که آن هم مایه افتخار و امید حضرات باشیم. این که چه فکری داریم و چطور روزگار سر می‌کنیم زیاد مهم نیست. همین که باشیم تا جمعیت کم نشود، آن هم برای مقابله با دشمن، برای ایستادن جلوی استکبار و ظالمین کافی‌ست.

بنده افتخار گوسفندی این نظام را دارم. به قول امام خمینی: «اسلام آمده است که همه این گرفتاریهایی که در بشر هست زایل کند و همه را به راه راست و با برادری، با برابری، با خوشی اینها را ببرد، راه ببرد همان طوری که چوپان گوسفندهای خودش را راه می‌برد، همان‌طور که چوپان علاقه دارد که این گوسفند در یک جای خوبی چَرا بکند.» (صحیفه امام خمینی، جلد ۱۲، صفحه ۵۰۹)

امام خمینی (۱۵تیر ۱۳۵۹): «پیغمبر فرمود ما باید با زنجیر مردم را به بهشت ببریم. آنقدر غصه می‌خورد که چرا هدایت نمی‌شوند. جمهوری اسلامی باید هدایت کند مردم را اسلام آمده مردم را راه ببرد همانطوری که چوپان گوسفند‌هایش را راه می‌برد و علاقه دارد گوسفند در جای خوبی چرا بکند.»

مذهبی‌های دوآتشه

گویا بخشی از مومنین و مذهبی‌های ایران، اولین و مهم‌ترین سنگر اسلام حجاب است. بدون آن گویا به خواهر و حریم خانواده‌شان تعرض شده. سرشان را زیر انداخته‌اند. در محرم چایی می‌خورند، نذری می‌گیرند و گریه می‌کنند. برای امام مظلوم که ۱۴۰۰ سال قبل اشک می‌ریزند و مظلوم امروز جلوی چشم را نمی‌بینند.

مذهب بدون فکر افیون توده‌هاست. مثل مخدر، زندگی را از درون پوک می‌کند.

نسل جوان، الگو گرفته از دولتمردان

با ما می‌گفتند «کسی حتی یک تار موی زن نامحرم ببیند به جهنم می‌رود.» برای جوان بهشت و جهنم همین جاست؛ همین دنیا، همین امروز. به بهشت وعده داده شده می‌خندد. اگر قرار است فردا روزی با حوریان بهشتی بنشیند و دمی تازه کند، چرا همین امروز نباشد؟ مگر مسئولین همین سبک زندگی را ندارند. وقتی ولایتی برای منصب و مقام دنیا از هیچ چیز نمی‌گذرد؛ حداد عادل، جنتی، و باقی .. نگاهی به مجلس خبرگان بیندازید. پیرند و بازنشستگی نمی‌شناسند. به مرام و مسلک سردار دکتر خلبان قالیباف نگاه کنید. فساد شهرداری تهران، دروغ، سیسمونی گیت، دروغ، ارتقای پست و مقام.

الناس علی دین ملوکهم .. مردم به دین دولت‌مردانشان هستند.

دولتمردان بددهنی می‌کنند. معترضان را فاحشه می‌نامند. امام جمعه اصفهان دستور زور می‌دهد. به شعارهای مردم گوش کنید؛ نخبه‌ها و تحصیلکرده‌های مردم عصبی و پرخاشگرند. زشت‌ترین شعارها را برای ابزار وجودشان انتخاب کرده‌اند.

پیرها می‌روند؛ آینده جوان است.

همه چیز این علما بر این است که صدای مردم را نشنوند چون به قول آقای جوادی آملی «اگر ملت قیام کرد همه (آخوندها) را به دریا می‌ریزد». بنظرم دیر یا زود کار به همین جا هم می‌رسد.

فقط در این میان عمر و زندگانی بسیاری از بین می‌رود. سرمایه ایران چپاول می‌شود و شاید ایرانی در کار نباشد. این حکومت همه چیز را قربانی حفظ خود می‌کند. به قول امام خمینی: «حفظ جمهوری اسلامی از حفظ یک نفر ولو امام عصر(عج) باشد اهمیتش بیشتر است.»

«حفظ نظام از اوجب واجبات است» (امام خمینی)

پی‌نوشت:

امروز رومینا پورمختاری، ۲۶ ساله، جوان‌ترین وزیر سوئد شد. مقایسه کنید با اساس و ذات حکومت ایران که بر پایه کهولت سن و تمرکز قواست.