ستاره‌ی آغاز: الویس پریسلی

توی اون شلوغی طاقت فرسای مترو، نگاهی به هنذفری ته کیفم انداختم، برش داشتم و رفتم سراغ کند و کاو اهنگ های سلطان راک اند رول؛ در زمان مرلین مونرو.

شما از کدام دسته اید؟ با موسیقی قدیمی لذت دنیارا میبرید، یا ترجیحتان بر بروز بودن و اهنگ های تینیجریست؟شاید من از آن دسته هیچ کدام هستم؛ از آنهایی که به جای اهنگ های ترند و کی‌پاپ و جی‌پاپ سی‌‌پاپ و...، سراغ ان قدیمی هاهم نمی‌روم. اگر از سر کنجکاوی نبود کارم به نوشتن در مورد پریسلی نمیکشید؛ همان پادکستم را گوش میدادم و به خواب عمیقی در گوشه مترو فرو میرفتم. برگردیم به قبل از آن؛ حرف کی‌پاپ شد. اولین سوالی که بعد از دیدن این جماعت به ذهنم رسید، چرایی مهربانی و پاک تینتی دختر خاله ام نسبت به اعضای بی تی اس بود. چرا این دختر حاضر است با جان و مال جهاد کند و در لیست آرزوهایش رفتن به کره و بغل کردن یکی از آن موقشنگ هارا دارد؟ خوب است روشن کنم که تا قبل از ان صدها چیز میز در مورد تهاجم فرهنگی خوانده ام؛ اما یک چیزی این وسط برایم روشن نبود؛ از چه زمانی دخترها با آن دامن های صورتی و بنفش و تل های گربه ای بعد از دیدن خواننده ای از روی صندلی شیرجه زدن سمت استیج و جیغ و داد و خیال بافی کردند؟ سوال مسخره ایست و جوابش معلوم؟ با خودمان روراست باشیم!بلاخره این کارا از یه جایی استارت زده شده و تا 2024 عین جت آمده...

الویس در 8 ژانویه 1935در توپلو ایالت می‌سی‌سی‌پی متولد شد...یک راست برویم سر اصل مطلب! او برای ضبط یک ترانه شخصی به نام شادمانی من به همراه ترانه اینجاست که اندوهت آغاز می‌شود به‌عنوان هدیه‌ای برای مادرش به شرکت سان رکوردز رفته بود مورد توجه رئیس آنجا قرار گرفت. بعد از آن در عرصه موسیقی با مدیربرنامه اش سرهنگ تام پارکر شروع به فعالیت کرد. زندگی الویس یک صعود بزرگی را دارابود، میشود گفت موفقیتش را با چند چیز بدست آورد: برای اولین بار راک و حرکات موزون روی استیج!
جامعه ی سنتی آمریکا و لایف استایل خانواده آمریکایی باور آنکه دخترش در کنسرت قرار است جیغ بکشد را یک فاجعه ی بزرگ میدانست، چه برسد به آنکه برای اولین بار روی استیج یکی حرکات موزون بزند!

با وجود محدودیت ها و دستگیری ها از طرف پلیس امریکا، الویس هنوز هم کار خودش را میکرد؛ کنسرت هایش مملو از دخترهایی میشد که حاضر بودند برایش هرکاری را انجام دهند؛ در پرونده الویس او به جرم ترویج شهوت در جامعه بازداشت شد. بگذریم، پریسلی تمام زندگیش را با کارش پر کرد، از کنسرت های مکرر گرفته تا...دیگر همسرش و دخترش لیزا کمتر به چشمش میامدند. هنوز سکانسی از فیلم الویس پریسلی در ذهنم است: او دیگر عشق های زیاد و بزرگی را تجربه کرده بود، نیازی به عشق کوچک(همسرش) ندارد...

پریسلی خانواده اش را به شهوت و مصرف قرص باخت؛ اما هنوز هم همان پریسلی سابق است، کسی که وقتی برای اولین بار مایکل جکسون را روی استیج یک کاباره محلی در حال خواندن و رقصیدن دید، گفت که این پسر در آینده کسی میشود! او هنوز هم همان کسی بود که برای اولین بار در تاریخ آمریکا ، دخترهارا با جیغ و داد و حرکات شهوانی به پای استیجش کشاند و به دنباله‌ی آن این امر رواج پیدا کرد. او همان آدمی بود که در شب کریسمس 1963 هنگاهی که خبر ترور جان اف کندی به گوش مردم آمریکا رسید و جامعه آمریکایی در بهت و حیرت و ترس فرو رفت، به جای آنکه بر روی آنتن زنده آهنگ کریسمس را بخواند؛ اهنگ if i can dream را خواند.