احساس پارادکسیکال در مواجهه با ویرگول

وقتی که اولین بار محیط ویگول رو دیدم یه حس پارادوکسیکال بهم دست داد . از یه طرف محیط جذابش برای نوشتن بخاطر سفیدی منتشر شده در همه جای محیط و خلوتی المانها انگار کاغذ سفیدی رو جلو روت گرفتی و داره با دلبری تحریک میکنه و میگه بنویس ، بنویس ، بنویس . از یه طرف بازخوردهای پایین در اون محیط و خلوتی کاربر فعال حس متروک بودن به آدم دست میده که اتفاقا اینم باز یه پارادوکسیکال عجیب داره انگار همون گوشه خلوت و تنهایی ایه که همیشه دنبالش میگشتی و کمتر پیداش می کردی . خلاطه اینکه ویرگول برای من خیلی عجیبه و به خاطر همین بعد از مدتی کلنجار رفتن با خودم تصمیم گرفتم اینحا هم بنویسم به یاد روزگار وبلاگ نویسی .

و حالا من اینجام تا زبان رو که به عقیده ی خیلی ها صورت مادی ، غیر انتزاعی و محسوس اندیشیدن – که ماهیتی انتزاعی داره – رو به نوشته تبدیل کنم . و از اونجایی که علاقمندی و حال خوبی همیشه با ادبیات و عرفان ایرانی داشتم سعی می کنم از اینها بنویسم . چرا ؟

چون توی این روزگاری آشفته ، هردم بیل ، سراسیمه ، قاتی پاتی ، آش شله قلمکار ، سالاد صفت ، یا هر چی ، که نمی دونیم هنوز سنتی هستیم یا در مرحله گذار از سنت به مدرنیته یا کلا رد کردیم رفتیم پست مدرن و الان سبک زندگی مون دیکانستراکشناله . خلاصه اینکه در این برهه حساس کنونی خیلی همه چیمون ملغمه ای شده .

***

به نظر من یکی از مهمترین دلایل گرفتار شدن توی چنین وضعیت آشفته ای دور شدن بافت کلی جامعه - که الان هم روز به روز در حال جوان شدن هست – از یکی از مهمترین نقاط مشترک و حلقه اشتراک و اتصال آحاد ملت ، بستری که درد مشترک یک ملت را بیان می کند ، شادی و پیروزی آنها را به تصویر می کشد و به عبارت دیگر آینه تمام نمای آن ملت به درازنایی عمر آن یعنی ادبیات و عرفان است . ادبیات بیان رابطه انسان با جهان درون خود و پیرامون و جهان بینی اوست و عرفان کیفیت و نوع شناخت انسان را از این مقوله تعریف می کند . دور شدن از این هر دو فارغ از دور شدن نسلها از یکدیگر و جدایی نسل جدید جامعه از ریشه های تمدنی خود نه تنها آن جامعه را دچار تخلخل فرهنگی و روحی و عاطفی می کند بلکه به دلیل عدم پویایی که در ادبیات رخ می دهد از آن حیث هم آسیب پذیری ایجاد می کند .

***

خب نمیخوام خیلی حوصله سربر باشم حتما اینجا بیشتر خواهم نوشت و متشکرم که تا اینجای متن با من همراه بودید . امیدوارم این همراهی همیشگی باشه و با نظراتتون راهنماییم کنید که همه ما به این راهنمایی شدن و راهنمایی کردن نیازدارم .