پاییز، عاشقانه ای برای...

هی!
فُتادیم خاک اندر مُغاک
هو...
پریدیم شـرزه و بی‌باک

از نقطه چینِ خیال اندکی شبنم
می‌چکید بر مساحتِ ادراک

خوابِ مرگ
یادمانِ کهکشانی غریب

چشم اما
ـــــــــــ آسمانه‌ای نمناک

ذره ذره
ــــــــــــــــ نفیر زرد، نارنجی
می‌دمید شاهواری از افلاک

بوی خرمنی از بهشت می‌آمد
نور روشنی بر چمن می‌تابید

طعمِ زیستن، شرابِ دیگر داشت

(خدا)
زنده بود...
می‌خندید!

فرهاد صادقی
از مجموعه هندسه عشق
نام شعر: پاییز عاشقانه‌ای برای...
سبک: نیمایی
شماره مالکیت معنوی: 94/7/8/388880
.
ــــــــــــــــــ📷ــــــــــــــــــ
معانی:
۱) مُغاک:  چاله،  جای گود
کنایه است از نشیب‌های زندگی، سختی‌ها

۲) شَرزِه: تند و تیز / سریع العمل

۳) نفیر: آواز، فریاد، ناله و فغا
کنایه از هشدار دادن

۴) شاهوار: شایسته خوبان، شایگان، درخور شاهان

۵) افلاک: آسمان‌ها، چرخ و فلک، سپهر گردون