زیبایی و زنانگی،افتخار زنان یا شی انگاری؟

به عنوان یک زن یا جنس مونث همیشه برایم این پرسش مطرح می شده است که چرا برخی از زنان مایل به آرایش زیاد و اصطلاحا خودنمایی هستند؟خوب یادم هست شاید ده سال پیش که 21 ساله بودم در یکی از باشگاه های ورزشی معروف تهران، خانمی 30 ساله که عضو باشگاه بود وقتی از من سنم را پرسید موقع شنیدن سنم بسیار تعجب کرد و گفت به نظر او 17 ساله می آیم و وقتی علت شگفتی او را جویا شدم گفت:راستش الان دخترهای هم سن شما خیلی آرایش می کنند. به قدری که غرق در آرایش هستند!همچنین گفت من که 30 ساله هستم هم آرایش نمی کنم و خودش هم ساده بود.

از قدیم سعی می کردم که برای حضور در هرمحفلی با تیپ مناسب و ظاهر مخصوص به آن جا ظاهر شوم.قصدم تعریف از خود نیست.تربیت خانوادگی ام به من آموخته است که شیک بودن در سادگی و البته آراستگی است.راستش را بخواهید من عاشق سادگی هستم.زیبایی و زنانگی را در ساده پوشیدن و ساده آرایش کردن و آراستگی حداقلی می دانم.حتی معتقد هستم که در مجالس مهمانی و عروسی هم باید حدی از خودآرایی و جلوه گری را حفظ کرد و هر آرایش و لباسی شاید مناسب نباشد.

بحثی که می کنم اصلا جنبه مذهبی ندارد.ذاتا علاقه زیادی به آرایش ندارم.یعنی اندکی آرایش کردن را می دانم و قادر نیستم با همه وسایل آرایشی کار کنم.شکی در این نیست که اگرخودت بلد باشی صورتت را بیارایی خیلی هنرمندی و همه می دانیم که آرایش حرفه ای بلد بودن از هر کسی ساخته نیست.صد البته که بسیار هم در وقت وهزینه هایمان صرفه جویی می شود.برگردیم به بحث اصلی.اینکه برخی زنان و دختران برای آرایش وقت زیادی را صرف می کنند تنها مختص به کشور و جامعه ما نیست.در همه جای این کره خاکی هستند چنین زنانی.شاید خیلی شنیده و خوانده باشیم که دلیل اصلی افراط در چنین کاری و حتی افراط در خودنمایی بدنی در ایران مربوط به حجاب اجباری و محدودیت های زیاد باشد.

نمی دانم.ممکن است یکی از دلایل اصلی، این مساله باشد.بحث در مورد این حوزه را هم به متخصص و اهلش می سپرم و از حوصله این یادداشت خارج است.اما به طور کلی آرایش زیاد در شرقی ها خیلی نمود دارد.عرب ها و ترک ها هم در این کار کمی افراط دارند.البته وقتی سریال های ترکی را هم می بینیم متوجه می شویم که آنها چند قلم کمتر از ما آرایش می کنند.مساله خودنمایی و افراط در آراستگی می تواند ریشه در تربیت و فرهنگ خانوادگی هم داشته باشد که در هر شهر و قومی متفاوت است.این مساله هم احتیاج به موشکافی و بررسی عمیق دارد و در این باره جامعه شناسان و روان شناسان زیادی صحبت کرده اند و می کنند.ناگفته نماند که خودم هم در گرایش علوم اجتماعی تحصیل کرده ام.

امروزه در همه رسانه ها بر بدن زنان و جذابیت ظاهری آنها خیلی سرمایه گذاری می شود.به عنوان یک زن این معضل مرا سخت می آزارد.اینکه زنانگی و زن بودن را بیشتر بر روی ظاهر و زیبایی فیزیکی بولد(برجسته) می کنند.اینکه مرتب با بمباران انواع تبلیغات چه در جهان و چه در ایران به زنان القا می کنند که شما باید همیشه جوان و جذاب وزیبا و بدون چروک و عاری از هرگونه عیب و نقصی باشید.این زنانگی ای که از آن حرف زده می شود چقدر باعث ایجاد حس مثبت و عزت نفس در بانوان و دختران می شود؟خب همه دوست داریم زیبا و آراسته و خوش تیپ و خوش هیکل و قد بلند باشیم.اما آیا همیشه این امکان وجود دارد؟در آگهی ها و عکس های تبلیغاتی رسانه ها کمتر شاهد این هستیم که مثلا یک زن تحصیل کرده با پوششی زیبا و ساده و اندامی معمولی حضور داشته باشد.البته در طی سالهای اخیر سیاه پوستان و نژاد های مختلف به خصوص آسیایی ها بیشتر در تبلیغات اینترنتی حضور دارند.برای مثال در یاهو و برخی سایت های دیگر شاهد نژادهای مختلف در تبلیغات هستیم و این می تواند آغاز یک قدم مثبت باشد.به شرط آنکه صرفا بر جذابیت های فیزیکی و جنسی تکیه نکند.

به عقیده من زنان هم(استثنا همیشه وجود دارد) در بازتولید این گونه تصاویر موثر هستند.گویا ناخواسته دوست دارند که جنبه فیزیکی آنها فقط مهم باشد.احتیاجی به توضیح نیست.کافی است سری به اینستاگرام بزنیم تا متوجه این مطلب شویم.تصاویر بانوانی که آرایش زیادی بر چهره دارند و ژست های غیر متعارفی هم گرفته اند.بهتر نیست با کمک همدیگر جلوی این طرز فکر را بگیریم و به جای بازتولید هر چه بیشتر شی انگاری ،حامی هم جنس خود باشیم؟