شرعی ولی غیر قانونی

اين پست سرگذشت آدمايیِ که هستن و تو اين آب و خاک غريبانه زندگي مي کنند. بي آنکه من يا شما بدونيم روزهاشون چقدر متفاوت مي گذره . کساني که هيچ وقت نخواهند فهميد من با فرسنگها فاصله ازشون درست در امتداد بزرگترين قطر نقشه ي ايران عزيزم ، دارم قصه ي دردهاشون رو نقل مي کنم . قصه اي که شايد بتونيم با کمک هم تو واقعيت هم براش پايان خوبي رقم بزنيم.

زناني هستن که شرعين . زناني هستن که واقعاً مادرن . مادر بچه هايي حلال .شرعي بدون هيچ شک و شبهه اي .زناني با عقد نکاح دائم.

اما....

آيا همه ي زنها قانونين ؟ اگه زن کسي شدي ، عقدي و شرعي ولي تيزي زير گلوت گرفتن که تو اين طايفه اسم هيچ مردي نبايد بره تو شناسنامه ي هيچ زني ، چيکار مي کني ؟

چطور مي خواي ثابت کني ازدواج کردي ؟ چطور مي خواي ثابت کني مادر شدي ؟ چطور مي خواي جدا بشي وقتي هيچ جايي حق نداري مهمترين واقعه ي زندگيتو ثبت کني؟ زني مي تونه طلاق بگيره که بتونه اثبات کنه ازدواج کرده. بدون شناسنامه و سند ازدواج ، چطور مي تونه اينکارو بکنه ؟

مي خوام از صدها زني بگم که نمي دونن شناسنامه چيه! مي خوام از زناني بگم که نمي دونن حق و حقوق دارن . مهريه دارن ، نفقه دارن و در شرايط خاص مي تونن به راحتي جدا بشن.

مي خوام از مردايي بگم که دلشون واسه دخترشون هم نمي سوزه . وقتي مردي ازدواجش رو با همسرش ثبت نکنه ، بچه ها چه پسر و چه دختر بي شناسنامه مي مونن. باز پسرا يه جورايي گليم خوشون رو از اب بيرون مي کشن . ولي دختراي معصوم و کوچيک اين نوع ازدوجهاي بدون ثبت که حالا تو سيزده ، چهار ده سالگي عروس مي شن ، اونم بدون شناسنامه و سند ثبتي ، چيا در انتظارشونه؟

زیر پوست این شهر

پایان داستان.

منبع: سمیه ف.ح