قربانی کلمات نشویم!

باورهای عاطفی حاکم درون یک جامعه در کنار روان ناسالم، اجازه خشونت در سطح گسترده را می‌دهند. وقتی فکر ناسالمی در ذهن کسی جوانه می‌زد، باورهای درون جامعه می‌تواند آن را رشد دهد یا بخشکاند.

انسان‌ها با کلمات زندگی می‌کنند و به کلمات معنا می‌دهند و آن‌ها کم کم تبدیل به باور آن‌ها می‌شوند . در نهایت کلمات در جان فرهنگ‌ رسوخ می‌کند و فرد برای پاسداری از آن هر کاری را انجام می‌دهد.

درون جامعه سنتی ایران، مفاهیم منسوخ شده چون ناموس پرستی و غیرت و مردانگی در معنای سمی آن همچنان وجود دارد و همین سبب می‌شود تا یک مرد به خودش اجازه دهد به اسم دفاع از ناموس هر خشمی را ابراز کند.

در سیستم آموزشی معیوب‌ و منابع درسی نادرست‌مان نیز چنین افکاری تقویت می‌شوند. هدف اصلی درس هفتم کتاب فارسی دوم دبستان، آشنایی با مشاغل است. شاید برای‌تان جالب باشد که بنظر مولفان کتاب، مشاغل جنسیت دارند و هیچ زنی نمی‌تواند نانوا، کشاورز، مهندس، نجار و پلیس باشد چرا که تمام سطوح شغلی برای مردان در نظر گرفته شده و زنان مثل همیشه باید در خانه و درون آشپزخانه باقی بمانند.

وقتی آدمی، از کودکی می‌آموزد زن‌ستیز باشد و مردسالاری اینچنین عمیق در ذهنش رخنه می‌کند که نمی‌تواند پذیرای حضور زنان در سطح جامعه باشد، نتیجه می‌شود آنی که به راحتی زنان را قربانی افکار متعصبانه خود می‌کند بی‌آنکه برای وجودیت زن به عنوان یک آدم ارزش قائل باشد.

تنها راه گذر از این وضعیت خشونت‌آمیز این است که هر آدمی در هر جایگاهی که هست به اندازه فهم خودش، تلاش کند تا کلمات جان کسی را نگیرد.