زَ زَ زَبانش سخت مي‌گيرد

زبانش سخت مي گيرد

و تا برچيند اسمم را

هزاران بار میمیرد

مُ‌مُ‌ مُ‌مُ‌ مُ‌مُ‌ محسن

مَ‌ مَ مَ مرا از کی تو میخواهی؟

چِ چِ چگونه با زَ زَ زبانی گنگ

مَ‌ م‌َ مرا دلدار میخوانی؟

م‌َ م‌َ منی که زی زی زیر هر حرفی

ز مردم نی نی نیش میخوردم

قَ قَ قرار اول هر روز

که که که در حالی که خوش گَ گَ گشته

پی تَف تَف تفتیش میخوردم

نِ نِ نِ نگاه هر که با اَف افسوس

سَ سَ سری بر من تِ تِ تکان میداد

دِ دِ دلم را می‌افسرد و اشكم را رَ روان ميساخت

مُ مُ محسن، غريب است هر چه مي‌گويم

تو تو از حالي كه مَ مَ من دارم، چه ميفهمي؟