سریال ها و فیلم ها چگونه لو می روند؟

این روزها خبر لو رفتن اکران عمومی فیلم «خروج» سر و صدای زیادی به پا کرده است. البته باید توجه داشت که این اتفاق پدیده جدیدی نیست و به همین بهانه مروری کرده ایم به چگونگی لو رفتن محتوای سرویس های استریم و شبکه های تلویزیونی در سال های اخیر.
لو رفتن سریال ها و پخش آن ها پیش از تاریخ اعلام شده یکی از پدیده هایی است که صنعت تلویزیون با آن رو به رو است. در سال های گذشته سریال های بسیاری لو رفته اند و قسمت های آن ها پیش از تاریخ معین شده در اینترنت پخش شده اند. اما به راستی سریال ها چگونه لو می روند؟

بیشتر بخوانید: تاثیر پخش زنده اینترنتی بر تلویزیون

«دارک اوورلورد»/«Dark Overlord» اسم گروهی از هکرها است که به سرورهای شبکه های تلویزیونی هجوم می برند و محتوای آن ها را سرقت می کنند. چند وقتی است که هر هفته اخباری در مورد هک شدن سریال های تلویزیونی در رسانه ها منعکس می شود. هک شدن محتوای شبکه «HBO» در هفته گذشته و لو رفتن قسمت هایی از سریال «Room 104» و «Ballers» درد سرهایی برای این شبکه ایجاد کرده است. هکرها مدعی شدند که 1.5 ترابایت اطلاعات از سرورهای «HBO» سرقت کرده اند و اما شبکه «HBO» اطلاعات لو رفته را بی اهمیت و در مقدار بسیار کمتر از ادعای هکرها اعلام نمود. همچنین در هفته گذشته قسمت چهارم فصل هفتم «بازی تاج و تخت» نیز پیش از پخش هفتگی آن در سایت های «تورنت» قرار گرفت اما مدیران شبکه «HBO» مدعی شدند که انتشار این قسمت ربطی به هک شدن آنها ندارد.

نمونه های لو رفتن سریال های دیگری نیز در چند سال گذشته رخ داده است. سریال «Orange is a New Black» یکی از بزرگترین قربانیان انتشار غیر قانونی است. 13 قسمت فصل پنجم این سریال یک ماه پیش از انتشار آن در سایت های «تورنت» قرار گرفت. هکرها معمولا پس از سرقت محتوا تلاش می کند تا در ازای پخش نکردن آن ها از شرکت های تولید کننده باج بگیرند اما تا به حال در بیشتر مواردی که سرورها مورد حمله قرار گرفته اند، اطلاعات در اینترنت پخش شده است و مذاکرات برای جلوگیری از پخش و پرداخت درخواست های هکرها ناموفق بوده است.

بیشتر بخوانید:‌ تورنت چیست؟

البته در چند سال اخیر هکر ها دیگر استودیو های هالیوودی را نیز مورد حمله قرار داده اند. در ماه آپریل گذشته گروه «دارک اوورلورد» حجم زیادی از اطلاعات «نتفلیکس» را به سرقت بردند اما تئوری آنها برای اخاذی از این غول استریم با شکست رو به رو شد. در سال های پیش سرقت از سونی به یکی از اخبار داغ آن دوران تبدیل شد و در جریان این حمله سایبری اطلاعات خصوصی سونی مانند لیست پرداخت ها، ایمیل ها و اطلاعات این شرکت به دست هکرها افتاد و پخش شد که سبب استعفای مدیران عالی رتبه آن شد.

پخش غیرقانونی قسمت های نخست سریال های جدید معمولا به نفع آن ها بوده است. پخش غیر قانونی قسمت ابتدایی سریال موفق «Dexter» و «Weeds» باعث شد تا این رسانه های بسیاری به این موضوع بپردازند و شاید لو رفتن آنها عمدی بوده و ابزاری برای بازاریابی سریال هاست. اما لو رفتن سریال ها معمولا د مرحله پس از تولید یا اصطلاحا «Post Production» روی می دهد. تعداد عوامل پس از تولید سریال های تلویزیونی بین 20 تا 130 نفر است و نظارت بر آن ها برای جلوگیری از لو رفتن محتوا کاری دشوار به نظر می رسد. با این حال معمولا بندهای عدم افشا جزئی از قراردادهای کادر تولید فیلم و سریال است اما معمولا لو رفتن اطلاعات در مرحله ذخیره سازی آن ها در سرور ها روی می دهد و یا افرادی از کادر انسانی فرایند پس از تولید یا تدوین باعث لو رفتن قسمت ها می شوند.

مدل دیگر لو رفتن سریال در زمان روی می دهد که نسخه هایی از سریال برای منتقدان و یا جشنواره ها ارسال می شود. چنین نسخه هایی با کپشن های ویژه جشنواره برای آن ها ارسال می شود اما در بسیاری از موارد این نسخه ها سر از اینترنت در می آورند. برای جلوگیری از در دسترس قرار گرفتن سریال های تلویزیونی پیش از نمایش رسمی آن ها، عوامل این سریال ها تلاش می کنند تا نسخه هایی از آن ها را برای جشنواره ها و منتقدان ارسال نکنند؛ راه حلی که «بازی تاج و تخت» برای فصل هفتم از آن استفاده کرد.

برای جلوگیری از سرقت محتوا تلویزیونی، استودیوها راه حل هایی اندیشیده اند. آن ها صوت و تصویر محتوا را تا روزهای پیش از نمایش به صورت جداگانه و در سرورهای مجزا ذخیره می نمایند. همچنین محتوای ذخیره شده بر روی سرورها به صورت کد گذاری شده هستند و دسترسی به آن ها کار بسیار دشواری است. اما گروه هایی مانند «دارک اوورلورد» نشان داده اند که می توانند از چنین سدهایی نیز عبور کنند.

امروزه ابزارهایی وجود دارد تا محتوای تولید شده در فضای اینترنت قابل رد یابی باشد. ثبت مقدماتی کپی رایت برای ایده ها از راه کارهایی است که می تواند ایده و محصول را حتی پیش از پایان فرایند تولید حفاظت نماید. محتوای حفاظت شده دارای کد مشخصی است و از موتورهای جستوجوی خاصی می توانند بر اساس کد محصول و با بهره گیری از هوش مصنوعی در فضای اینترنت به جستوجوی محتوای مشابه بپردازند و اگر نمونه ای برابر با محصول ثبت شده پیدا شد به صاحب اثر اطلاع دهند. بر این اساس می توان با اخطار و حتی حذف دامنه وبسایت مختلف محتوا را از فضای وب حذف نمود. اما «تورنت» شامل چنین ساز و کاری نیست و نمی توان از چنین راه کارهایی برای جلوگیری از انتشار محتوا در فضای «تورنت» استفاده نمود.

شرکت های بیمه ای نیز در ایالات متحده آمریکا فعال هستند که محصولات شامل کپی رایت را بیمه می نمایند و تلاش می کنند تا محصول مد نظر به هیچ وجه به صورت غیرقانونی منتشر نشود. در صورت انتشار غیرقانونی محتوا این شرکت ها زیان های وارده را جبران می نمایند.

گرچه راه های بسیاری برای جلوگیری از سرقت محتوا وجود دارد، اما حتی با بهره گیری از فناوری هایی چون رمزنگاری نیز نمی توان مانع دسترسی غیر قانونی به محتوای توزیع شده در بستر اینترنت شد. برای مثال ابزارهای بسیاری وجود دارد که می تواند صفحه نمایش را با بهترین کیفیت ضبط کند.

البته کشور ما سال هاست که خود یکی از ترویج کنندگان عادت رایگان دیدن و نقض گسترده کپی رایت است. در صدا و سیما و همچنین در سرویس های استریم مانند فیلیمو، محوای خارجی به بدون هیج گونه خرید حق پخش،‌منتشر می شود و عادت رایگان دیدن را در جامعه ترویج می کند.