قبلا همچی خوشگل تر بود ، حتی دردا
زندگی های دروغین
صبح را بیدار شو . به مدرسه برو . با شوخی های مسخره شان بخند و با کار های مزخرفشان شوخی کن . هر که چیزی از گذشته پرسید نصفه و نیمه اما راست برایش بگو . نگو ... را دوست داشتم . او قبول نمیکند . بایدیزی بگویی که گوش او خواهان شنیدنش است . طوری رفتار کن که انگار چرت و پرت هایی که میگویی برایت راز اند تا نخواهد زیاد دروغ هایت را انتشار دهد . اگر هم داد با عصبانیت او را دور کن و بگو دوست خوبی نیستی . تو که نمیتوانی بدون دلیل بگویی نمیخوایی با او دوست باشی . به خانه که رفتی ، رسهایت را بخوان و کار هایت را بکن . در بحثی شرکت نکن مگر اینکه برد در آن منفعتی داشته باشد . به دستشویی که میروی ، تمرین کن . تمرین کن که مبادا لبخند هایت را بفهمند و نگاهت را بخوانند . مبادا ماسک روی صورتت شل شود و از زیرش بخشی را ببینند . شب که شد ، کمی صبر کن تا همه جا ساکت شود . ماسک مضخرف را بوسیله گوشی های هندز فری بردار و شروع کن به خالی کردن خود چون قرار است دوباره فردا دوباره ماسکت را بزاری و شروع به خنده های الکی کنی .

مطلبی دیگر از این انتشارات
بهار در من میخندد.
مطلبی دیگر از این انتشارات
چطور عمرمان را هدر ندهیم؟
مطلبی دیگر از این انتشارات
رقص طنازانه واژگان یک ذهن پرتلاطم
امیدوارم هرچه زودتر روبه راه شید:)
نوشتن این احساسات نشون میدن شما نسبت به خیلی های دیگه دنیای رنگی تری دارین .
یادمه یه بار چند سالی پیش ، دقیقا همین حرف ها رو به یکی زدم و گفت : حتی اگر تظاهر کنی که شادی هم کم کم روی روحیه ی خودت اثر میگذاره و شاد میشی
فکر می کنم این حرف ها اشتباه ترین حرف هایی بود از اون آدم شنیدم .
چون نتیجه اون همه تظاهر کردن شد ، انواع بیماری های روانی .
یا به زبان دیگه ای انفجار ذهنم توی خلوت خودم .
که الان سخت سخت محتاج روان شناس و روان پزشک و متخصص مغز و اعصاب شدم .
اون روز متخصص مغز و اعصاب بهم میگفت : تو واسه اینجا بودن خیلی جوونی 🥲
به خاطر کنکور قرص نمی خورم ولی روزی فقط دو سه لیوان دمنوش های آرامش بخش باید بخورم . شاید باعث بشه به جای چهار، پنج روز از روزای هفته ، دو روزش رو این حال های بد و وحشتناکم رو تحمل کنم .
الان هم هنوز خیلی جاها تظاهر میکنم . یه جورایی تبدیل شده به یک عادت ، یا شاید هم نمی خوام دیگران به حال و روز من گرفتار بشن . چون حالا هر لحظه باید نگران این باشم که کسی چیزی نگه یا رفتاری نکنه که روزم و خودم تباه بشم .
فقط می خواستم بگم بهتون که تظاهر زیادی هم خوب نیست... زیادی مظلوم بودن ، مهربون بودن هم خوب نیست . باید برای خودتون و احساساتتون ارزش قائل بشین . متاسفانه جهان ما احساسات رو سرکوب میکنند و بعد شاکی ان چرا همه آدم ها اینقدر بی رحم میشن .
سعی نکنید آدم هایی که هیچ ارزشی ندارند رو برای خودتون حفظ کنید ، اونم به همچین قیمتی ... بگذارید برن و به زودی جاشون رو آدم های بهتری میگرن ، فقط لطفا لطفا لطفا اولویت زندگی تون رو خودتون قرار بدید . وگرنه یک روز دیگه هیچی قابل جبران نیست😞