به گذشته‌ات افتخار کن: عکسی از کاشان

هفته گذشته با دوستان سفری یک روزه کاشان رفتم. در شهر فضاهای بایر میان خانه‌ها نسبتا زیاد است و دیوار هم دور آن‌ها نیست که حس فضای محصور یا طراحی شده را تقویت کند. مشخص است که شهر به آرامی در حال پوست انداختن از شهر قدیمی به فضاهای نوساز و جدید است.

عموما در فرایندهای نوسازی، شهرها دچار خطایی راهبردی می‌شوند؛ نیازهای ترافیکی اجتماعی و ملموس را در اولویت قرار می‌دهند و تخریب و ساخت و ساز را پیش می‌برند. مثلا کویت در فرایند نوسازی بخش مهمی از بافت تاریخی خود را از دست داد. یا شیکاگو در دهه ۶۰ میلادی با سرعت بخشیدن به ساخت و سازها در حدود یک سوم تاریخی‌اش را از دست داد. اصفهان در دهه ۶۰ شمسی برای توسعه خیابان‌هایش، حمام باشکوه خسرو آقا را با خاک یکسان کرد. همین شهرها سال‌های بعد آن احساس نوستالژیک به سراغ‌شان می‌آید که چرا از میراث فرهنگی خود غفلت کردند. مثلا کویت موزه‌ای برای نمایش گذشته‌اش ساخت و اصفهان درصدد شبیه‌سازی حمام خسرو آقاست. خوشبختانه بودجه و توان شهرهای ما آنقدر زیاد نیست و تخریب بافت‌های قدیمی به آرامی انجام می‌گیرد.

جلوه‌ای از طراحی شهری کاشان

در کاشان اما شهرداری اقدام جالبی کرده است. با توسعه تدریجی و آرام سعی کرده است گذشته‌اش را حفظ کند. در مرکز شهر، نزدیک خانه‌های تاریخی، خرابه یکی از خانه‌های تاریخی را قاب گرفته است تا نشان دهد ما از گذر همین خانه‌های خشت و گلی، رشد کرده‌ایم. آن‌ها گذشته را پاک نکرده‌اند، بلکه جلوی چشم‌شان نگه داشته‌اند تا بدانند کجا بوده‌اند.

درس‌های کاشان برای رشد شخصی

هیچکس نمی‌تواند تمام وقت عالی باشد و برای پیشرفت باید جلو رفت. پیشرفت تنها راهی است که می توانید بهبود یابید. سعی کنید با کار خود پیشرفت کنید و حتی اگر اشتباهات را مرتکب شوید ادامه دهید. در مسیر پیشرفت نیازی به پاک کردن گذشته و مشکلات‌اش نیست. می‌شود قاب‌شان گرفت. زندگی مجموعه‌ای از همین خاطرات است.