شیطان در تو حلول کرده آیا؟!

گفت :شیطان در تو‌حلول کرده!

گفتم :گفتم کاش انسان وجود نداشت!گفت تو خود شیطانی!

شاخه گل رز آبی را گرفتم و گذاشتم روی داشبورد.پول را که میدادم دستهایش سرد بود و زمخت و پینه بسته!

دستهایش یک سالخورده ی رنج دیده بود!

گفتم:کاش هر انسانی قابلیت تولید مثل نداشت!

گفت :دلت خانه ی شیطان است!پناه ببر به خدای رحمان!

دست گچ گرفته اش را وبال گردن نحیفش کرده بود و زل زده بود به شیشه ی ماشین.قدش نمی رسید روی پنجه ی کوچکش بلند شد و آب پاشید به شیشه!

هرآنکه دندان دهد نان دهد؟

گفت:خدا را در پس کدام ایسم گم کرده ای!؟

ایمانت را پای کدام ایدئولوژی بالا آوردی!؟

بهشت و جهنمت را پای کدام مدینه ی فاضله حرام کردی!؟

در اعماق کدام افکار غرق شدی که راه فراری نداری!؟

آوار جنگ روی سرش خراب شده بود.با دستهای کبودش سنگ و کلوخها را پس میزد.دنبال آغوش مادرش میگشت!

گفتم:دنیا را آب برده و او را خواب!!!

گفت:گناه بشر را به گردن او ننداز!!!

دستهای مادرش از آغوشش جدا مانده بود!

میتواند بگوید :کن فیکون!

لبخندهایش جان میگیرد!!!

ایستاده در صف اعدام!از دیدن دوربین ذوق کرده گویا!لبخند معصومانه اش را به رخ میکشد!

چشمهایم را که میبندم پژواک شمارش عربی توی سرم میپیچد!

بنگ بنگ.سر و صورت و سینه ی نحیفش غرق خون میشود و او‌همچنان لبخند میزند.

پاشو !پاشو !همه ی اینها بازی خداست!حالا نوبت توست!همه را به صف بکش و بنگ بنگ!!!

بغض میکنم و میگویم آیا این صحنه ها را دیده؟آیا او هم بغض کرده؟

گفت:با قسمت و حکمت الهی نمیشود جنگید!

تمام داد و بیداد ها را پشت چنارهای انتهای خیابان عوق میزنم.بوی خون و تعفن میدهند!

سرم رو توی دستهایش میگیرد و فشار می دهد!

استغفار کن که او‌توبه پذیر است!!!

چه بگویم؟

...

روحت را پای کدام درد پنهان باختی؟؟

شیطان از رخنه ی کدام نومیدی در جان زلالت حلول کرده؟؟

چه کنم با غم دل؟؟

گفتم‌:با غم دنیا چه کنم؟

گفت غم دنیا؟کدام غم؟

گفتم غم نان آن کودک!غم جان آن جوان!غم برگ و بار آن درختان!غم آبروی ساکن آن خانه!غم آن سر بریده!

غم موی سپید آن مادر!غم جای خالی آن جان شیرین!غم این و آن و ما و من!

شیطان در من حلول کرده گویا!