لطفا خفه شید می خوام حرف بزنم!

معضلی است در بین

برخی از اساتید دانشگاه

برخی مسئولین و سخنران های سیاسی مختلف

(اعم از اصول گرا اصلاح طلب معتدل گرا شرجی رو به بالا وپایین تندرا سرد قاره

و

۹۸ درصد ما ایرانی ها

به نام تک گویی.

افراد تک گو افرادی هستند که در حالی که دو پنبه به ضخامت یک کتاب قطور درگوش خود کرده اند اقدام به صحبت به صورت بلند بلند میکنند لحن طلبکارانه ای دارند گزینه ای به نام پاز(Pause)ندارند اما خیلی راحت حرف دیگران را(Trim)میکنند بدون آنکه لحظه ای در صحبت های خود تردید ویا شک کنند.

گویی وقتی حرف طرف را قطع میکنند وحرفشان را میزنند، یک حسی در درونشان میگوید آخیش!راحت شدم تو در دلم مانده بودا!

افراد تک گو یک چیزی در مایه های ویدیو زیر هستند.

ویژگی های افراد تک گو :

من درست مطلق میگویم وتو مطلقا اشتباه میکنی.

به جای خلق موقعیت مشترک بیشتر به دنبال قدرت نمایی و((حق با من است))،میباشد.
رابطه را موقعیت جنگ میبیند نه موقعیت خلق. همیشه حکم قطعی صادر میکند.

به معنای واقعی کر است نه به معنای عام ان بلکه به معنای اینکه هاله از سخنان فرد را درک نکرده تک گو فرد مقابل را به حساب نمی اورد. تک گو کلام اخر را میخواهد بزند و به هرقیمتی بر فرد تحمیل کند.

هدف تک گو حل مسئله ورسیدن به راه حل ((مشترک))نیست.

وی تنها دوست دارد از دید خودش وازسمت خودش مسئله را ببیند و حل کند.

خودش را جای دیگری نمیگذارد وحاضر به درک فرد مقابل نیست.

در تک گویی شنوایی به حداقل خود میرسد و برای حرف دیگران پشیزی قائل نیست.

کاش به جای تک گویی این احتمال را به خود بدهیم که که شاید من هم اشتباه می کنم شاید حق با او باشد. بگذار ببینیم چه میگوید.

برای تک گو نبودن باید کنجکاو بود.

باید اعتراف کنم که کار سختی است ومن به شخص در این کار این کار لنگ میزنم.

همه ما یک تک گوی درون داریم.دربحث ها وسخن ها تک گوی درون گاهی گُل میکند شدتش افزایش میابد مواظب تک گوی درون باشیم.

هیچ کس فرد تک گو را دوست ندارد.

الهام گرفته از کتاب والایش امیر مهرانی