دیوونه ی خنده هاتم:)

تلفن را کمی از جلوی دهانم دور کرده و خندیدم.

با صدای زمزمه واری که از پشت خط آمد، تلفن را بیشتر به گوشم چسباندم و پرسیدم:

- چی گفتی؟ نشنیدم.

صدایش کمی رسا تر شد و پاسخ داد:

- گفتم نخند!

متعجب، سوال کردم:

-چرا؟ ناراحت باشم خوبه؟

با مهارت خاصی که در دلبری کردن داشت، جواب داد:

- نه. خب وقتی می خندی آدم دیوونه میشه:))❤

لعیا ترحمی (سیمرغ)