چگونه کمپین تبلیغاتی ایزی‌لایف تابوها را می‌شکند و با شرمساری بی‌مورد مبارزه می‌کند؟

چند روزی است که تبلیغات محیطی ایزی‌لایف اکران شده و طبق معمول، اهالی تبلیغات در فضای مجازی راجع به این تبلیغ گفتگو می‌کنند.

لینک 1 تبلیغ تلویزیونی
لینک 2 تبلیغ تلویزیونی
لینک 3 تبلیغ تلویزیونی

اما یکی از عجیب‌ترین این نقدها که دیگر البته نقد نبود و فحاشی و بدوبیراه بود، پس از نقد کمپین تبلیغاتی ایزی‌لایف نتیجه گرفته بود:« ا...هال در تبلیغات ا...هالی ایرانی!»

چقدر عجیب!

اولا، بنظرم همه قبول داریم که نمی‌شود همه را با یک چوب راند. اگر فرض کنیم تبلیغ ایزی‌لایف ضعیف است، چرا به کل صنعت تبلیغات ناسزا می‌گویم؟!

ثانیا، وقتی ما اصلا از مخاطب این تبلیغ چیزی نمی‌دانیم، نباید اینقدر با بی‌انصافی نقد کنیم.

چه کسی گفته مخاطب این تبلیغ حتما پیرمرد و پیرزن‌های هفتاد سال به بالا هستند؟

آیا می‌دانیم که سن بی‌اختیاری ادرار در ایران حدود 49 سال است؟ و می‌دانیم این را نمی‌شود روی بیل‌برد داد زد چرا که به مذاق اداره محترم ارشاد خوش نمی‌آید و به آن کد نمی‌دهد؟

پس اینکه جای یک فرد در سینما، تئاتر، فعالیت تفریحی و ورزشی یا جلسه کاری خالی است، کاملا تصویرسازی درستی است! چرا که فردِ جوان گرفتار به این عارضه کاملا با آن آشناست!

گیرم که افراد 70 سال به بالا درگیر این عارضه هستند! آیا این نسل که حتی خجالت می‌کشیده نوار بهداشتی بخرد، خودش برای خرید ایزی‌لایف اقدام می‌کند؟ احتمالا خیر!

پس اگر یک مقدار مارکتینگ خوانده باشیم، می‌دانیم که در فرآیند خرید تا 5 فرد/عامل تاثیرگذارند:

• استفاده‌کننده
• تامین کننده مالی
• خریدار
• مشاور
• تصمیم‌گیر نهایی

در خرید ایزی‌لایف البته هر 5 گروه درگیر نیستند، اما برای آن افراد بالای 70 سال هم احتمال دارد که خرید توسط فرزندانشان صورت گیرد. در این حالت هم تبلیغات محیطی، تلویزیونی و دیجیتال اکران شده، کار می‌کند.

جمع بندی:

بنظرم برخی مواقع بهتر است در مورد مخاطب تبلیغ بیشتر تحقیق کنیم و بعد آن را نقد کنیم.