لیورپول تیمی از جنس خاطره‌های دور

شما که یادتان نمی‌آید ولی قدیم‌ترها تیم لیورپول برای خودش تیمی بود. هر سال قهرمان لیگ انگستان می‌شد. البته من خودم اینها را درست یادم نمی‌آید چون آخرین قهرمانی لیورپول مربوط به سال ۱۹۹۰ است که من آن موقع ده سالم بود. آن موقع‌ها که پخش مستقیم فوتبال نداشتیم. بازیها ضبط می‌شد و به صورت خلاصه از تلویزیون پخش می‌شد. یک اسطوره‌ای داشت تیم لیورپول به نام یان راش که یکی از بهترین گلزنان تاریخ لیگ انگلیس بود و از هر توپی که به او می‌رسید انتظار یک گل می‌رفت. البته من خودم یان راش را خیلی کم یادم می‌آید. اما بعد از یان راش یک بازیکن دیگری داشتند به نام رابی فاولر که او هم گلزن خیلی خوبی بود و البته از بازیکنان محبوب من بود. تا اینکه یک بازیکن ۱۷ ساله‌ای پیدا شد که تقریباً همسن خودم بود و در جام جهانی ۹۸ آن گل زیبا را به آرژانتین زد. اسمش مایکل اوون بود. از آن زمان طرفدار لیورپول شدم. بیشتر به خاطر مایکل اوون. بعدها این طرفداری ادامه داشت تا همین الان. در تمام این سالها لیورپول نتوانست قهرمان لیگ برتر انگلیس بشود و چه سرشکستگی از این بالاتر که تیمهای رقیبتان یعنی منچستر یونایتد، منچسترسیتی و چلسی فرت و فرت قهرمان انگلیس بشوند و تیم مورد علاقه شما؟ هفتم، هشتم، دهم. البته دروغ نگویم این سه چهار سال اخیر حتی نایب‌قهرمانی هم داشته‌اند. امسال هم که تا یک هفته مانده به پایان مسابقات سوم هستند. اما قرمزپوشان بندر، سال ۲۰۰۵ قهرمان اروپا شدند و امسال هم به فینال مسابقات رسیده‌اند و حریفی را پیش رو می‌بینند که دو دوره پی‌در‌پی قهرمان شده و دنبال هتریک کردن قهرمانی‌هایش است. ولی خب لیورپول هم قویترین خط حمله اروپا را دارد. محمد صلاح را دارد. در نتیجه بی‌صبرانه منتظر مسابقه فینال می‌مانم.