یادداشت | مکالمه بین قلب و مغز [نوشته ستایش]

قبل از تکستِ اصلی:

یکی دیگه از دوستام هم در همکاریِ ویرگولی با من مشارکت کرد، و البته مشارکتش فقط نوشتنِ این یادداشت نیست؛ درست کردن نسخه صوتی این پسته (آن شکلات داغ که سرد شد) :

بذار عین یوتیوبرا برخورد کنم باهاتون، بدون نسخه صوتی 37 تا لایک داشت، الان به 50 برسونیدش حداقل :) [تازه سرعت آپلود سرور های ویرگول پیرم کرد و دو دیقه پست صوتی با 5 مگ حجمو چهل دیقه لفتش داد که آپلود کنه] دیگه اینکه، کامنت های مربوط به پست صوتی رو هم اینجا بذارین. اینم لایک کنین دوستمون انگیزه بگیره بلکه بازم همکاری کنیم. (اولین باره دارم به مخاطب میگن لایک کن و دلیلش هم خودم نیستم). کامنت هم بذارین [Twice]، حالا بریم سراغ تکستش، شو خوش.

گفتگوی بین قلب و مغز??

مثل همیشه مشغول انجام کارای روز مره بودم و افکارمو مرتب میکردم

که یهو صدایی به گوشم خورد

انگار قلب بود که دوباره یاده گذشته کرده و کُله‌ بدنو رو سرش گذاشته

ازش پرسیدم

مغز: هی قلب دوباره چته مگه نگفتم دیگه تو یادت نیارش!

قلب: فکر کردی راحته ؟:) هرچی سعی میکنم فراموشش کنم بیشتر ب یادش میارم،هر روز صداش و عطرِ حرفاش میپیچه توخونم، تو رگام.

مغز: هی مرد یکم قوی باش

چرا خودتو ضعیف نشون میدی؟

اون اگه با قلبش ترو دوست داشت هیچوقت اینطوری نمیشد...!

من تمام رفتاراشو دیدم

و داشتم بدنو راضی به فراموش کردنش میکردم

قلب: پس چرا میگف با قلبم دوست دارم؟

قلبش اینقدر الکی بود؟

هرشبو هر روز تکرارش میکرد

مغز: به دروغ اعتقاد داری؟

اون یه دروغگوی ماهر بود

هیچوقت احساسو تو چشماش ندیدم

قلب: صداتو‌نمیشنوم

بلند تر حرف بزن

حس میکنم دارم تو یچیزی غرق میشم

مغز: قلببب به خودت بیا

تو داری خودتو با رفتارت به فنا میدی

بخاطر کی؟

بخاطره یه دختر که هیچ حسی بهت نداشت؟

چقد اون اولی که فهمیدم داری وابسته میشی جلوتو گرفتم

حالا شدی یه قلبه مریض

دلم برات میسوزه که اینقد زود باوری

قلب: آره من زود باورم اگه اون دوست دارمایی که میگفتو میدیدی توام باورت میشد که راست میگه

من...

من دیگه...

و یهو کل بدن از کار افتاد

کاش همیشه یادمون باشه که یک دروغ میتونه یه قلبو به زانو دربیاره!

[نویسنده: ستایش]