آیا Brad Pitt پیام کوبنده‌ و زیبایی به سلبریتی‌های ایرانی داد؟

بسم الله الرحمن الرحیم.

سلام به خواننده‌های عزیز این متن مخصوصاً اون نینجاهایی که چراغ خاموش میان مطالب رو میخوانن و میرن و کوچکترین رد پایی هم از خودشان به جا نمیزارن. من در این مدت ۲ سال و خورده‌ای که اینجام، متوجه شدم که تعدادشان هم کم نیست.

خب بگذریم.

درِ اول: blue-ringed octopus در مقابل انسان؛ کی برنده میشه؟

به این موجودِ گوگولی مگولی میگن «اختاپوسِ حلقه‌آبی». البته این ترجمه رو از خودم درآوردم و نمیدانم واقعاً هم به فارسی معنیش این میشه یا نه ولی چیزی که مشخص هست اینه که بهش میگن اختاپوس و یه حلقه های آبی رنگی هم روی بدنش وجود داره.

این موجودی که براش از صفتِ گوگولی مگولی استفاده کردیم، درواقع ما انسان ها رو به عنوان حریف اصلاً به حساب هم نمیاره، چه برسه به اینکه بخواد با ما وارد جنگ بشه.

چطور مگه؟

این برادر (یا خواهر) نوعی سم عصبی (neurotoxin) داره که هزار برابر از سیانید (cyanide) (سیانور) سمی‌تر هست! بله درست خواندید، هزار برابر! و اگه وارد جنگ باهاش بشید و موفق بشه شما رو نیش بزنه (که احتمالاً میزنه)، از معدود آدم‌هایی خواهید شد که زیر آب مُردن.

نحوه عملِ سمِ این موجود زیبا به این شکله که اول باعث میشه بینایی‌تان و حواس رو از دست بدید و بعد هم زیرِ ۵ دقیقه باعث میشه قلب شما از کار بیفته و بعد هم کل موجودات آبزی به نحوه مرگِ این انسانِ مغرور و پر ادعا خواهند خندید. فکر نکنم حتی کوسه و وال هم سر به سرِ این موجود بزارن.

ان‌شاءالله اگه سفری به جایی داشتید که صخره های مرجانی هم داشت و هوس کردید بپرید توی آب، اگه یه اینجور موجودی دیدید و در عین حال طرفدار استقلال هم بودید و خواستید این گوگولی رو مثل عکس بالا دست بگیرید، یاد حرفایی که من زدم بیفتید و هر چه زودتر ازش فاصله بگیرید.

درِ دوم: پیام زیبای Brad Pitt به سلبریتی‌های ایرانی

از قدیم گفتن که یا اصلاً حرف نزن یا اگه حرفی میزنی، توان دفاع از حرفت رو هم داشته باش. یا بهترش هم اینکه در زمینه‌هایی نظرهای تخصصی بده که در اون زمینه ها تخصص داری.

البته نمیدانم این حرف رو از قدیم گفتن یا جدیده، ولی ظاهراً و به نظر من، حرف درستی هست.

حالا جریان چیه؟

از بس که این خبرنگارها و غیره میان از این آقای Brad Pitt میپرسن که نظرت راجب فلان مسأله سیاسی یا اجتماعی یا اقتصادی چیه، ایشان هم حرف زیر رو در جواب به این اوضاع میزنه:

“You shouldn't speak until you know what you're talking about. That's why I get uncomfortable with interviews. Reporters ask me what I feel China should do about Tibet. Who cares what I think China should do? I'm a fucking actor! They hand me a script. I act. I'm here for entertainment. Basically, when you whittle everything away, I'm a grown man who puts on makeup.”

به فارسی (با لهجه کرمانشاهی) هم میشه این:

جنابعالی تا زمانی که خودت هم بدانی داری راجب چه حرف میزنی، نباید حرف بزنی. به همین دلیله که من در مقابل کسایی که باهام مصاحبه میکنن، احساس راحتی نمیکنم. میان از ما میپرسن که به نظر من چین در رابطه با تَبَت بهتره چکار کنه. آخه کی اصلاً اهمیت میده که نظر من درمورد این موضوع چیه؟ من فقط یه بازیگرِ لعنتی هستم و بس (ترجمه با حفظ اخلاقیات!). به من یه نمایشنامه میدن و من هم اون رو بازی میکنم. کار من فقط سرگرمی (همین صنعتِ entertainment) هست. یعنی اساساً اگه همه چیزهای مزاحم رو کنار بزنی و من رو منطقی و همونطور که هستم ببینی، من فقط یه مردِ بالغ هستم که گریم میشه (نه بیشتر)!

خب، اساساً باید اینجا گفت «مرحوم شیخ مظفر اگه زنده بود میگفت: منطق یعنی این». یعنی اگه همه سلبریتی‌ها اینجور عقایدی داشتن و اینقدر چرندیات در مسایل مختلفی که تخصصی هم در اونها ندارن بلغور نمیکردن، دنیا چه شکلی میشد؟

البته این پیام هم فقط به سلبریتی های ایرانی نبود و من از یه عنوان جذب‌کننده استفاده کردم چون اصلاً خوشم نمیاد به ویرگول پول بدم که بیننده نوشته هام بره بالا. ولی به هر حال، این پیامی از Brad Pitt بود به نه تنها سلبریتی ها، بلکه به همه ما انسان‌ها.

هیچکس هم گوش نمیده. هیچ عیبی هم نداره. همینه که هست، هیچکس هم هیچ کاری نمیتانه بکنه.

.پایان.

برای ارتباط با ما و تهیهٔ پادزهرِ نیشِ اختاپوس حلقه‌آبی هم میتانید از این آیدی تلگرامی استفاده کنید.

مخلصاتیم،

یا علی.