انقراض سازمان‌ها

وقتی هفت سالم بود، دلم می‌خواست فیگور عروسکی دایناسورها را داشته باشم؛ اما خب اسباب‌بازی گرانی بود و برایم نمی‌خریدند. الان ۳۴ساله هستم و باز هم دلم می‌خواهدشان؛ اما خب اسباب‌بازی خیلی گرانی است و برایم نمی‌خرم. :) بعضی چیزها عوض نمی‌شوند!

اما بعضی چیزها هم خیلی عوض می‌شوند، مثلن همین دایناسورهای عزیز. حدود هفتاد میلیون سال قوی‌ترین و غالب‌ترین گونه‌ی جانوری زمین بودند. نقطه‌ی قوت اصلی‌شان «بزرگی»شان بود. مثلن آمفی‌کوئلیاس فراگیلیموس از اهالی آرژانتین را داشتیم با قد افراشته‌ی پانزده‌متری!

منتها و منتها همین نقطه‌ی قوت بلای جانشان شد. دری به تخته خورد و شهاب‌سنگی به زمین افتاد و دود فراوانی همه‌ی آسمان را در بر گرفت و نور خورشید از زمین و گیاهان دریغ شد و بخشی از زنجیره‌ی غذایی دچار کاهش درخور ملاحظه‌ای شد. بعضی پرندگان و پستانداران کوچک انطباق پیدا کردند و نجات یافتند؛ اما گونه‌های «بزرگ» بالای زنجیره‌ی غذایی از گرسنگی تلف شدند!

تازگی‌ها با اکراه در جلسه‌ی یک سازمان دولتی حضور یافتم، در اتاق سمیناهار مجهز ساختمانی دوازده‌طبقه با ارتفاع ۳۶ متر. جلسه طبق معمول بسیار کم‌فایده بود. یک دلیلش این بود که اعضا در خود جلسه با موضوع مواجه شده بودند و گیج می‌زدند. کلن زیاد بودن منابع در سازمان نهادینه شده بود. ظاهرن هم وقت آدم‌ها زیاد بود و هم تجهیزات.

متاسفانه سازمان (دایناسور) ما هنوز نمی‌دانست که شهاب‌سنگ کرونا به زمین خورده و دودش هم آسمان را فرا گرفته است. فرض می‌کرد که انگار همه‌چیز شبیه قبل است و فقط باید دم در تب مراجعان را بسنجد.

اما اگر بخواهیم که خلاف دایناسورها زنده بمانیم، باید هرچه زودتر «انطباق» پیدا کنیم! شاید می‌شد کم‌کاری‌های قبلی را با جثه‌ی بزرگ و منابع زیاد، اندکی لاپوشانی کرد اما الان انعطاف‌پذیری و استفاده‌ی مؤثر از منابع فقط یک انتخاب بهتر نیست، بلکه یک ضرورت است.

حداقل تلاش ما باید این باشد که برای جلسه‌های ترجیحن مجازی هماهنگی گروهی و آمادگی قبلی داشته باشیم.

باری اثرات شهاب‌سنگ کرونا فقط محدود به همین بهینه‌سازی‌های ساده نیست! بلکه باید بدانیم که نظم جدیدی در جهان در حال شکل‌گیری است و شکاف بین سازمان‌ها به‌شدت افزایش پیدا خواهد کرد.

و چه کسانی برندگان دوران جدید هستند؟ «تیم‌»ها!

«تیم‌»ها برنده می‌شوند و «منزوی»ها می‌بازند.

سازمان‌های تشکیل‌شده از تیم‌ها باقی می‌مانند؛ چراکه انعطاف‌پذیری و همکاری مؤثر در شرایط دشوار را تمرین کرده‌اند. این تیم‌ها پر از خارپشت‌‌های بالغ‌ـ‌بالغ‌اند. به‌خاطر هدف مشترک سختی تحمل تیغ‌های هم را می‌پذیرند، متعهدانه نزدیک هم می‌مانند، باعث دلگرمی یکدیگر می‌شوند و هم‌افزایی ایجاد می‌کنند.

و سازمان‌های پر از افراد منفرد به‌سادگی محو خواهند شد. به‌آرامی دایناسورها، سازمان‌ها، شرکت‌ها و کشورهای کُند و فربه از بقیه عقب خواهند ماند و خواهند باخت و منقرض خواهند شد!