اثبات خدا به وسیله ی برهان علیت

برهان علیت میگوید که:
اولا، جهان حادث است.(امری ازلی نیست.و آغازی داشته است.)
دوما، وجود وابسته نیازمند به وجود مستقل است. یا به عبارت دیگر هر موجود وابسته و حادث نیازمند به علت است.
پس، می توان گفت که جهان و هر آنچه در آن است نیازمند به وجودی مستقل است که ذاتش گواه بر وجودش است.(ذاتش عین وجود است و در وجودش به دیگری نیازمند نیست. چرا که اگر بود خود، حادث و وابسته بود.)
اين مطلب چنان روشن است كه حتى مادّيين و منكران وجود خدا نيز آن را پذيرفته اند؛ منتها آنها مى گويند: مادّه يك وجود ازلى و ابدى و مستقل بالّذات است، هر چند اين سخن با توجّه به دلايلى كه ثابت مى كند مادّه نمى تواند ازلى و ابدى باشد، باطل است.
با قبول مقدمه ی اول(حدوث جهان)، پنج راه پیش روی ماست که عبارتند از:
اولا، جهان بدون علت حادث شده باشد. واضح البطلان است، زيرا اگر يك امر حادث نياز به علّتى نداشته باشد بايد هر موجودى در هر زمان و تحت هر شرايطى حادث شود؛ در حالى كه به روشنى مى بينيم چنين نيست، و براى پيدايش هر حادثه شرايط و اسباب خاصّى لازم است.(برای مثال آیا تصادفا کتابی به وجود آمده؟که بخواهد جهان هستی با این همه موجودات درون آن اتفاقی به وجود آید!)
دوما، خود یا معلول آن، علتش باشد، امری بدیهی است. چرا که اگر خود علتش خود یا معلولش باشد یعنی اینکه قبل از وجود خود، وجود داشته که این تناقض است.(اجتماع وجود و عدم وجود در یک لحظه برای یک امر تناقض است.)
سوما، اين جهان معلول علّتى است و آن نيز به نوبه خود معلول علّت ديگرى، و به همين ترتيب تا بى نهايت پيش مى رود. به این مسئله تسلسل گفته می شود. که عقل به روشنی آن را باطل می داند. برای مثال آیا بی هزاران و میلیارد ها فقیر، درکنار هم توانگر می شوند؟ یا بی نهایت صفر در کنار یکدیگر عدد درست میکنند؟یا بینهایت تاریکی در کنار هم تولید نور و روشنایی میکند؟
چهارما، وجودی وابسته که در وجودش نیازمند به غیر نباشد، وجود داشته باشد و جهان را به وجود بیاورد.

منبع: برگرفته از کتاب پیام قرآن، آیت الله العظمی مکارم شیرازی، دارالکتب الاسلامیه، تهران،۱۳۸۶ ه. ش، ج ۳ ص ۷٠
نرم افزار شبهات کلامی www.makarem.ir با اندکی تغییرات در عبارات

متن هایی دیگر از من:

جمهوری اسلامی ایران قسمت اول

جمهوری اسلامی ایران قسمت دوم

دو سوال از آتئیست ها

پاسخ به دو شبهه در مورد اسلام

یک سال از انتخابات گذشت