گناهان کبیره هنگام برنامه نویسی !

برنامه نویسی، این کار جذاب اما پر از نکات ظریف! کدنویسی امروزه بسیار مورد استقبال قرار گرفته است و کم و بیش جوانان امروزی به سمت آن گرایش پیدا کرده‌اند. اما این کار علاوه بر مزایایی که دارد، نیازمند دقت فراوانی از سوی کدنویس و اصطلاحا برنامه‌نویس است. کدها به صورتی هستند که یک نقطه‌ی اضافه ممکن است تمام برنامه را نابود کند. درنتیجه اشتباهات زیادی هنگام کدنویسی ممکن است روی دهد.

اما برخی اشتباهات پس از مدتی تبدیل به عادت برنامه نویس می‌شوند و نتایج این اشتباهات در انتها و هنگام اجرای برنامه مشخص می‌شود و احتمالا ضربه‌ی سنگین و شکننده‌ای به کد وارد می‌شود. ترک عادت‌های بد سخت است اما اینکه ندانید کدام عادات شما بد بوده‌اند خیلی بدتر است.

در ادامه متوجه می‌شوید که آیا عادات بدی هنگام کدنویسی و در سازمان دهی کد دارید یا خیر. در ضمن اگر مایل بودید می‌توانید با مراجعه به عادت های بد هنگام کد نویسی ، با سایر عادات بدی که ممکن است پروژه‌ی شما را از بین ببرد آشنا شوید.

.

.

.

.

سازمان‌دهی کــد

عادتی به نام بعدا درستش می‌کنم!

عادت محول کردن کارها به آینده صرفا مربوط به اولویت‌ها نیست؛ گاهی اوقات فقط برحسب عادت، حل یک مشکل هنگام کدنویسی را به آینده موکول می‌کنیم و سپس ممکن است آن را فراموش کنیم. حل و رفع مشکلات کوچک به مرور زمان باعث پیشرفت شما می‌شـود و نباید به راحتی از حل این مشکلات غافل شوید. پس اگر عادت دارید کارها را به آینده موکول کنید، می‌توانید با استفاده از ابزار To-Do، که در پست آموزش مایکروسافت تو دو به طور مفصل آموزش داده شده است، برنامه‌ی تمام کارهای خود را سازمان‌دهی کنید و مرتب بچینید. با استفاده از این روش پس از این، هرگز کارهای کوچک خود را فراموش نخواهید کرد و یکی از عادت‌های بد خود را رفع می‌کنید.

.

.

علاقه‌ی بی مورد به راه‌حال‌های تک خطی!

حساس بودن روی قطعات کد و علاقه به کوچک کردن آن می‌توان گفت عادت و ویژگی برنامه‌نویسان است. این قضیه مانند این است که شما ۲۰ خط کد را به ۲ خط کد تبدیل کنید. ممکن است کد شما جواب دهد اما خوانایی کد از بین می‌رود و کم می‌شـود. بهتر است ابتدا کد خود را به جواب درست و صحیح برسانید و سپس روی هوشمندانه شدن کدتان تمرکز کنید.

.

.

بهینه‌سازی بی ثمر

بهینه‌سازی تا حدی بسیار خوب و مناسب است؛ اما هنگامی که بیش از حد بخواهید حجم فایل‌ها را کاهش دهید، تلاش خود برای نوشتن کد را هدر می‌دهید. بهینه‌سازی زیاد به طور کلی نیازها را تغییر می‌دهد و همه‌چیز متفاوت می‌شود؛ آنگاه شما بیهوده تلاش کرده‌اید.

.

.

.

.

استفاده از نام‌هایی که حاوی اطلاعات مناسب نیستند!

نام‌گذاری سخت است ولی لازم است نام تمام متغیرها و توابعی که مشخص می‌کنید متناسب با عملکرد آن‌ها باشد؛ اگر نام‌گذاری صحیح باشد خوانایی کد به طرز قابل توجهی، افزایش می‌یابد و به راحتی می‌توان فهمید که یک تابع چه کاری انجام می‌دهـد.

.

.

نادیده گرفتن ارورها

ممکن است شما با استفاده از دستورات، استثنائات را نادیده بگیرید و یا با استفاده از یک کتابخانه این‌کار را انجام دهید. اما زمانی که یکی از آن خطاها، خطای اصلی برنامه باشد و در اولویت قرار گیرد، حل کردن آن بسیار زمان‌بر خواهد بود و رشته‌ی کد از دستان شما خارج می‌شود. بهترین راه این است که زمانی را صرف یادگیری و رفع خطاهایی کنید که آنها را نادیده گرفته‌اید.

.

.

اگر شما هم تا حالا از چنین عادات بدی برخوردار بودید؛ تجربیاتتون رو برای ما بنویسید.