پیاده روی و بازده آن در برنامه نویسی

مدت زمان زیادی بود که خیلی بد به ماشین عادت کرده بودم، صبح ماشین و سوار می شدم و میرفتم دفتر، این عادت به ماشین سوار شدن و همیشه زیر پا بودن خیلی آدم رو تنبل می کنه و از خیلی لذت های دنیا عقب می زاره، درست اکثر مواقع تو مسیر تقریباً نیم ساعته رسیدن به دفتر و موقع برگشت از پادکست ها و کتاب های صوتی استفاده می کردم و گوش می دادم، اما موجبات تنبلی اندام بدن رو خوب مهیا کرده بود، و البته نا گفته نمونه که رانندگی هم خودش خسته کننده هست و تقریباً یک ساعت مسیر رفت و برگشت به خونه هم خستگیش به اندازه کار هست.

خلاصه اینکه دو هفته ای هست تصمیم گرفتم از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنم، از خونمون تا ایستگاه مترو و تاکسی حدود 15 دقیقه پیاده روی داره، و از ایستگاه متر تا دفتر هم حدود 17 دقیقه، من فرصت دارم تا توی این مسیر روزانه حدود 7.5 کیلومتر پیاده روی کنم.

این پیاده روی خیلی رو روحیه من و باز شدن ذهنم تاثیر مثبت می زاره و حدود 16 دقیقه ای که توی مترو هستم رو به مطالعه اختصاص میدم.

اگر حوصله داشتم باشم بازم تو راه به پادکست و کتاب صوتی وقت می زارم اما اگه هوا مناسب باشه، تمیز و برفی و بارونی و ... با لذت پیاده روی می کنم.

این پیاده روی خیلی هم من رو سر حال می کنه، صبح تا دفتر برسم بدنم آماده شده و عصر هم تا خونه برسم.

من یه مدت شدیداً خسته و کم انرژی می شدم و عصرا هم واقعاً جنازه میفتادم - اما حالا با این تغییرات اوضاع خیلی فرق کرده.

اصلاً بین آدما بودن و راه رفتن و پرسه زدن خودش یه سرحالی خاصی داره. مخصوصاً که این مسیر یکی از مسیرهای اصلی شهر هست و نزدیک یه دانشگاه بزرگ دولتی که اکثر کسایی که تردد می کنن و میان مترو و BRT همه جوون و سر حال هستن.

توصیه می کنم شما هم تست کنید.