ماه از کجا اومده؟؟؟

خیلی از ماها هر شب یا البته غروب ها چه از قصد یا چه بصورت دیفالت به ماه نگاه میکنیم...

غروب های جمعه...

شب های یلدا...

بشر خیلی درباره ماه و چگونه بودنش تحقیق کرده...از همون اولین پرتاب به فضا مشخص بوده که چقدر درگیر و مشغولشون کرده...اوون همه ذوقی که بشر تونسته بود اون بالا وایسته تو دید همه هویدا بود...پس طبیعتا خیلی زمان گذاشته بودن که وقتی نتیجه داده احساس غرور میکردن..

البته حقم داشتن:))

اینجا سعی داریم بدونیم ماه از کجا بوجود اوومده و یک نظریه محکم راجب این موضوع رو بررسی کنیم...

نظریه های زیادی راجب این موضوع وجود داره که بترتیب 3تا از مهم ترین اونارو میگیم:

اولی:ماه همراه با زمین در سحابی بزرگی که منظومه شمسی و دیگر سیارات از آن ساخته شده است بوجود آمده است.

دومی:یک نوع نظریه وجود دارد که ماه را جسمی سرگردان در فضا در نظر میگیرد که بطور ناگهانی هنگام عبور از کنار زمین توسط گرانش آن به دام افتاده است و اکنون به دور زمین میچرخد.

سومی:هنگامی که زمین تشکیل شد صخره ای سرگردان در فضا با آن برخورد کرده و آن را به دو تکه بزرگ و کوچک تقسیم کرد.قسمت بزرگتر زمین است و تکه کوچکتر ماه.

اما هر سه این نظریات علاوه بر توجیهات زیادی که از منشاء ماه و زمین دارند دارای ابهاماتی نیز هستند.

در این نوشته ما سعی در مفهوم و توضیح بیشتر مورد سوم داریم که یک نظریه محکم به دنبال اثبات آن است

سارا تی.استوارت(sarah T.stewart) که یک دانشمند آمریکایی-تایوانی است که در حوزه سیاره شناسی تحقیق و تفحص میکند به همراه دانشجویانش مهر محکمی بر نظریه سوم زد که خود یک نظریه نو و جالب و البته قابل تاءمل بود.

(کوبیدن سیاره ها به هم:نظریه برخورد بزرگ)

زمین و ماه چگونه ساخته شده اند؟

چه تشابهی بین آنها است؟

چرا زمین با سیارات دیگر فرق دارد؟

نظریه برخورد بزرگ:

این نظریه بیان میکند که جسمی به اندازه ی مریخ با زمین برخورد کرده و ماه از دایره باقی مانده های دور سیاره ایجاد شده است.این نظریه بسیار سودمند است اما یک خلل اینجا وجود دارد...

و این است که ماه بطور عمده از سیاره ای به اندازه مریخ ساخته شده است و زمین و ماه از مواد متفاوتی هستند.

اما این چیزی نیست که تنها دیده میشود.زمین و ماه در واقع دوقلو های همسان هستند. رمز ژنتیکی سیاره ها در ایزوتوپ های عناصر وجود دارند.زمین و ماه از ایزوتوپ های یکسانی تشکیل شده اند و این به این معنی است که از مواد یکسانی نیز ساخته شده اند.

این موضوع خیلی عجیب است که فقط ماه و زمین چنین تشابهی دارند در صورتی که تمام سیارات از مواد مختلفی تشکیل شده اند.

پس همگی ایزوتوپ های متفاوت و رمز ژننتیکی خاص خود را دارند(مانند اثر انگشت که هیچ بشری در این کره خاکی اثرانگشت یکسانی ندارد و اگر دو اثر انگشت مشابه از آب درآیند جای شگفتی بسیاری است)و نیز دارای رابطه ژنیتیکی یکسانی نیز نیستند.

فقط زمین و ماه:))

برای اثبات این نظریه ایده های زیادی مطرح شد که ناگهان شاگردان تصمیم گرفتند که چرخش را در برخورد نظریه بزرگ تغییر دهند و سرعت این چرخش را سریع تر کنند تا در این برخورد ماده بیشتری را مخلوط کند.

برخورد کننده به اندازه مریخ انتخاب شده بود (نه لزوما برخورد کننده ای که چیزی مشخص یا نامی مشخص از قبل داشته باشد صرفا به اندازه مریخ باشد) چون بتوانند ماه را بسازند و همچنین طول روز زمین را نیز مشخص کنند.

اما اگر چیز دیگری طول روز زمین را معرفی میکرد؟

آنگاه امکان وجود برخورد های بزرگ بسیار بیشتری خواهد بود که بتواند ماه را بسازد.برای انجام این کار دکتر استوارت شروع به شبیه سازی این پدیده کرد.(برخورد های بزرگ با چرخش تندتر)فهمیدند که ممکن است حلقه ای از مخلوط مواد یکسان با مواد سیاره ایجاد کرد.

اما دریافتند که این موضوع خیلی هم امکان ندارد...بیشتر وقت ها حلقه با سیاره متفاوت است و اینطور بنظر میرسد که این موضوع یک اتفاق نجومی بیش نبوده...

و همچنین این موضوع که ساخته شدن ماه و زمین چیزی بس اتفاقی بوده،چیز غیر قابل درک برای مردم بیرون است.

بنابراین در این وحله به مشکل فهم مطلب از نظر چگونگی برخورد و نیز حادثه ای که که در آن قسمت میتواند رخ دهد برخوردند...

یک روز که در حال سریع تر چرخیدن و دریافت این اطلاعات بر اثر برخورد بودند و هیچ توجهی به ماه نمیکردند و مرکز توجه آنها تنها زمین بود. و به این گونه بود که سیاره بر اثر انرژی برخورد بسیار داغ و تا اندازه ای بخار میشود.

اما این باور نکردنی بود که داده ها اصلا به یک سیاره شبیه نبود

سیاره بطور عجیبی به یک صفحه دایره ای متصل بود .مشکل از آن جا بود که فرض کرده بودند یک سیاره داریم با یک دیسک مجزا دور آن و محاسبه آنچه درون دیسک بود روش آزمایش ما برای تشخیص این بود که آیا یک برخورد قادر به ساختن ماه است یا نه؟؟

مشکل ذهن انها این بود که فکر میکردند یک سیاره همیشه مثل یک سیاره باقی میماند.

وقتی با یک موضوی ناشناخته روبرو میشوید چه میکنید؟

چطور فکر میکنید؟اصلا فکر میکنید؟؟

موضوع را رها میکنید؟؟؟یا شبانه روز فکر میکنید؟

چالش جدیدی که در نظریه اتفاق افتاد تلنگری به ذهن همه ماست...که آن طور که واقعا فکر میکنیم نیست

آن چیزی که صرفا میبینیم ، همه چیز نیست...شاید ساده تر باشد...شایدم سخت تر ...

سیاره چیست؟ کی سیاره وجود دارد و کی وجود ندارد؟؟

بازی کردن با ایده های جدید...

بله،برای رهایی از فکر های پوسیده ای که وجود داشت تنها باید با ایده های جدید بازی کرد و فراموش کردن افکار قبلی که راحت شدن از شر آن کار آسانی نیست

دکتر استوارت سپس برای خود فضایی ذهنی ایجاد کرد که بتواند در آن فضا حقایقی ناگسسته را دریابد.

بگونه ای که کشف کرد در بیشتر برخورد های بزرگ زمین بسیار داغ است و هیچ سطح دیگری از این سیاره وجود ندارد.فقط یک لایه عمیق گاز است که با افزایش عمق، چگال و چگال تر میشود.

سرانجام زمین شبیه به مشتری خواهد شد چیزی نیست که بتوانیم روی آن بایستیم

نوع جدیدی از اجرام آسمانی کشف شد که سیاره نیست!! از سیاره ساخته شده

سیاره یک جسم است که چگالی آن به اندازه ای است که میتواند شکل کروی ان را بوجود بیاورد که بطور یکپارچه دوران میکند.آن را داغ کنید و سرعت چرخش را بالا ببرید استوا بزرگ و بزرگ تر میشود تا به یک نقطه قله برسد.از آن نقطه هم عبور کنید و مواد در استوا در یک سطح دایره ای پخش میشود.(تمام قوانین سیارات شکسته شد:) )

سرانجام دیگر نمیتواند یکپارچه حرکت کند.شکل آن تغییر میکند و بزرگ و بزرگتر میشود و سیاره بدل به چیزی نو شده است.

نامی برای این کشف گذاشته شده بنام سینستیا(synestia) نام آن را از خدایی بنام هستیا گرفته شده که خدای یونانی آتشدان و خانه بوده است زیرا همه مان میدانیم که زمین خانه ماست.

سینستیا(synestia)

چیزی است که وقتی حرارت و چرخش سیاره را از مرز شکل کروی عبور می دهد و به آن تبدیل می شود.

زمین در حال چرخش بعد از یک برخورد بزرگ است.شکل آن کاملا تغییر کرده اما سیاره ما بر اثر انرژی برخورد سطح آب و جو را بخار میکند و در چند ساعت تمام گازهارا با هم مخلوط میکند.اینگونه کشف شده است که بسیاری برخوردهای بزرگ به سینستیا منجر میشود اما این اشیاء سوزان و درخشان دوامی ندارند و سرد و منقبض می شوند و به شکل سیاره باز می گردد.

زمانی که سیارات سنگی مانند زمین داشتند رشد می کردند احتمالا یک یا چند بار به سینستیا تبدیل شده اند.یک سینستیای بزرگ و پر از بخار شکل گرفته.

ماه از باران ماگما رشد کرده که از متراکم شدن بخار سنگ ها شکل گرفته.

ارتباط بسیار زیاد ماه با زمین این است که ماه ،زمانی که زمین سینستیا بوده درون زمین شکل گرفته است.

ماه ممکن است برای سال ها درون سینستیا در حال چرخش بوده باشد در حالی که از نظرها پنهان بوده

ماه زمانی نمایان میشود که سینستیا در مدار خود در حال خنک شدن و جمع شدن است.

سینستیا پس از صدها سال سرد شدن به سیاره زمین تبدیل شده است.

این نظریه(برخورد بزرگ) یک سینستیا میسازد و سینستیا به دو جسم جدید تقسیم میشود و دوقلوهای همسان ایزوتوپی ،زمین و ماه را می سازد.سینستیا ها در تمام کائنات شکل میگیرند.

و فقط این موضوع را با یافتن آن در تخیل متوجه شدیم.

دفعه بعد که به ماه نگاه میکنید !! فکر کنید چیزهایی را که می دانید ممکن است. موقعیتی برای کشف چیزی واقعا شگفت انگیز باشند.

برگرفتم از:Sarah T. Stewart: Where did the Moon come from? A new theory | TED Talk

https://www.ted.com/talks/sarah_t_stewart_where_did_the_moon_come_from_a_new_theory