یک خبر خوب: تنها رقیب ایرانی «ویرگول» ناک‌اوت شده است. رقیب بعدی بیاد جلو!

تصویری که می‌بینید مربوط به وضعیت الکسای سایت روال هست:

اگه سری به این سایت بزنیم می‌بینیم که آخرین مطلب ارسال شده مال یک هفته پیشه.

تقریبا می‌شه مطمئن شد که موسسین این سایت بی‌خیالش شده‌اند و رهاش کرده‌اند. مخصوصا که جلب اعتماد دوباره به ایده‌ای که «یک‌بار اشتباه کرده»، خیلی سخت‌تر از استارت اولیه‌اش هست.

مراقبت از یک سرویس سخت‌تر از راه‌اندازی‌ اونه

از تمام فیلم social network فقط یک دیالوگ توی ذهنم مونده،

این دیالوگ نه درباره‌ی عشقه، نه فلسفه، نه پول، درباره‌ی آپ بودن یک سرویس اینترنتی هست:

بذار تفاوت بين فيس بوک با بقيه رو بهت بگم، ما هيچ وقت از کار نميوفتيم.
اگه سرورها حتي واسه يه روز از کار بيوفتن، شهرت ما به طرز غيرقابل برگشتي از بين ميره.
ببین، سايتهاي "نپستر" و "فرنداستر" اينو ثابت کردن.حتي اگه چند کاربر سايت رو ترک کنن،ميتونه بين کل يوزر ها خبرش منعکس بشه.
کاربرها به هم متصل هستن.
بچه هاي دانشکده آنلاين هستن چونکه دوستاشون آنلاين هستن، و اگه يه دومينو بیوفته،دومينو هاي ديگه هم ميوفتن.متوجه اين قضيه نميشي؟

احتمالا قضیه‌ی بلاگفا رو یادتون هست. بخشی از آرشیو مطالب و کامنت‌های کاربرانش رو از دست داد، و از اون به بعد دیگه هیچ کس به این غول وبلاگنویسی فارسی اعتماد نمی‌کنه و نخواهد کرد ....

آیا مخاطب پاراگراف بالا موسسین سایت «ویرگول» هستن؟

هم بله و هم نه.

بله: چون به نظر من هر کسی که یه کسب و کار اینترنتی رو راه‌اندازی می‌کنه باید با تمام وجود و تمام توجهش از اون کسب و کار مراقبت کنه. یک سرویس اینترنتی مثل یک مغازه نیست که اگه یک هفته هم به خاطر فوت یکی از نزدیکانش تعطیل کنه اتفاق خاصی نیفته، این روزها مشتری‌ها بی‌اندازه عجول و خودخواه هستن، حتی وقتی یک سرویس رایگان در اختیارشون می‌ذارید در صورتی که کوچک‌ترین مشکلی در کار باهاش پیدا کنن به سرعت و به راحتی سرویس رو کنار می‌‌ذارن.

نه: چون خوشبختانه علی آجودانیان بیش از حد جوون نیست. اون‌طور که فضولی‌های من نشون می‌ده از حدود ۱۵ سال پیش وارد اینترنت شده، و چندین ساله‌ به طور جدی داره توی این زمینه کار می‌کنه و یک تجربه‌ی موفق بزرگ هم تا حالا داشته. طبیعتا من نمی‌تونم توی این زمینه بهش چیزی یاد بدم.

البته فکر می‌کنم ویرگول خیلی وقته که رقیب خودش رو «مدیوم» و «توئیتر» و «تلگرام» و «بلاگ» می‌بینه. و این خیلی خوبه.

هیچ گاه نپرسید ویرگول برای من چه کرده‌ است، بلکه بپرسید من برای ویرگولم چه کرده‌ام؟ (لویی پاستور!)

ما چکار می‌تونیم بکنیم؟

• در مقابل وسوسه‌ی توئیتر و تلگرام مقاومت کنیم:

می‌دونم، من هم مثل شمام، اصلا این شبکه‌های اجتماعی برای پمپاژ دوپامین توی رگ‌های ما طراحی شدن، به همین خاطره که این‌قدر لذت‌بخش هستن، به همین خاطره که معتادشون می‌شیم.

ولی شما و خودم رو به تقوای الهی دعوت می‌کنم، دوپامین زیاد برای آدم اصلا خوب نیست.

• بیشتر بخونیم:

آدم‌های خفن (در زمینه‌های مختلف) به خوندن متن‌های طولانی عادت دارن. به همین خاطره که راحت‌تر و بیشتر کتاب می‌خونن. و همین عادتشونه که اون‌ها رو متمایز می‌کنه و در بلندمدت باعث می‌شه بیشتر از هر کس دیگه‌ای در زمینه‌ی کاریشون اطلاعات داشته باشن.

«ویرگول» می‌تونه شروع خوبی برای شکل‌گیری این عادت باشه، توی ویرگول بیشتر از ۱۴۰ کاراکتر و ۱۴۰ کلمه می‌خونیم. این متن تا این لحظه حدود ۶۰۰ کلمه شده، اگه تا همین‌جا خوندید احتمالا از اون آدم‌های خفنی هستید که روی وب مطالب طولانی رو می‌خونن، بهتون تبریک می‌گم. ;)

• بیشتر و بهتر بنویسیم:

آدم‌های خفن‌تر (در زمینه‌های مختلف) می‌تونن متن‌های طولانی بنویسن.

وقتی متن‌های طولانی می‌نویسم چندتا اتفاق خیلی خوب می‌افته:

فکرمون ورزیده و عمیق می‌شه.

تمرکز و آرامشمون به شدت افزایش پیدا می‌کنه.

با خوب و طولانی نوشتن می‌تونیم دیگران رو برای رسیدن به ایده‌هامون با خودمون همراه کنیم.

حیف این ظرف خوشگل نیست که ما کاربرها بهترین محتوا رو داخلش نریزیم؟

شاید بهترین کمک به ویرگول تولید محتوای ارزشمند برای این سایت باشه. محتوایی که باعث بشه دیگران برای رسیدن بهش وارد ویرگول بشن، ثبت‌نام کنن و زمان بیشتری رو توی این سایت بگذرونن.

• و غیره:

با بیشتر خوندن و بهتر نوشتن زمان بیشتری رو توی این سایت بگذرونیم.

به نوشته‌های خودمون و دیگران توی ویرگول لینک بدیم و از دیگران دعوت کنیم که او‌ن‌ها رو بخونن.

پست‌هایی که دوست داریم رو لایک کنیم و نظراتمون رو برای هم بنویسیم.

هر روز به رتبه‌ی الکسای ویرگول سر بزنیم و از پایین آمدنش کیف کنیم! اون رتبه خیلی باید پایین‌تر از این حرف‌ها بیاد. علی‌الحساب هدف‌گذاری ۵۰هزار جهانی فکر کنم خوب باشه.

و به طور کلی این‌جا رو مال خودمون بدونیم و به قول علی «برای حفظ زبان، برای به یاد آوردن نوشتن» و اضافه می‌کنم: «برای رونق تفکر» به رشد و پیشرفت هرچه بیشتر این سایت کمک کنیم.

ادریس میرویسی هستم. همین و بس!