این نبرد، آخرین جنگ اسرائیل و فلسطین است

نبرد فعلی بین اسرائیل و فلسطین به احتمال بسیار زیاد آخرین درگیری بین این دو کشور است. نبردی که به احتمال زیاد چندین سال به طول خواهد انجامید و طرف پیروز آن، تکلیف آینده منطقه فلسطین را مشخص خواهد کرد.

جنگ اخیر اسرائیل و فلسطین در حال نزدیک شدن به مرز ۱۰۰ روز است. در واقع ما وارد فاز جنگ فرسایشی شده‌ایم. بدیهی هم بود. همه می‌دانند که جنگ شهری به راحتی پیروز ایجاد نمی‌کند آن هم چنین شهری که امپراتوری پیچیده‌ای از تونل‌های زیرزمینی در آن نهفته است.

اما این صد روز ما را وارد نقطه بدون بازگشت کرده است. هرکدام از طرفین که کوتاه بیاید، همه چیز را باخته است. اگر حماس شکست بخورد دیگر هیچ پناهگاهی نخواهد داشت و احتمالا به راحتی توسط سیستم جاسوسی اسرائیل حذف خواهد شد و اگر اسرائیل شکست بخورد، هرگز روی آرامش را نخواهد دید.

در واقع پیش از این جنگ نیز موج مهاجرت یهودیان از اسرائیل به اروپا شروع شده بود که با این جنگ این موج دوچندان شده است. اگر اسرائیل نتواند مشکل حماس را برای همیشه حل کند، نگرانی یهودیان از حمله‌ای مشابه حمله ماه اکتبر همواره وجود خواهد داشت.

پس جنگ فعلی جنگ بر سر موجودیت است. اگر حماس تن به سازش بدهد، با توجه به حجم وسیع خرابی که در غزه به بار آمده است (که بدترین تخریب در جهان در قرن ۲۱ است) احتمالا در بازسازی با مشکلات عدیده مواجه خواهد شد و این مساله در بلندمدت جایگاه این گروه را با مشکل مواجه خواهد کرد و در طرف دیگر اگر اسرائیل تن به سازش بدهد اول از همه مشکل دولت متزلزل نتانیاهو را خواهد داشت و بعد از آن مشکل مهاجرت یهودیان به اروپا، مشکل تهدید دائمی همسایگان، مشکلات اقتصادی ناشی از حمله اخیر، مشکل مشروعیت بین المللی و سایر مشکلات را باید حل کند.

با این تفاصیل، جنگ اخیر باید آخرین جنگ باشد و هر دو طرف باید هر آنچه در چنته دارند رو کنند. امروز دیگر جایی برای مماشات نیست. مرکز ثقل تحولات ژئوپلیتیک امروز غزه است. هیچ راه‌حل زودگذری برای این جنگ متصور نیست. این جنگ تا نابودی تمامی زیرساخت‌ها ادامه پیدا خواهد کرد و به زودی جنگ گسترش وسیعی پیدا می‌کند. کشورهای درگیر احتمالا لبنان، اردن، سوریه و به احتمال کمی ضعیف‌تر مصر است (و ترکیه که نشان داده در هر جنگ منطقه ای علاقه مند به دخالت مستقیم و بدون ظرافت است)

حمله به زیرساخت‌های پشتیبانی ایران در سوریه فضا را برای ابتکار عمل ایران باز کرده است. اگرچه این اقدام اسرائیل آنچنان پیوست رسانه‌ای مناسبی (مانند همیشه) در ایران نداشت. شاید به این علت که عظمت کار شهید رضی موسوی را کمتر ایرانی درک کند. حاج قاسم سلیمانی در زمینه تاکتیک ستاره بود اما حاج رضی موسوی در زمینه لجستیک افسانه بود.

تهدید مستقیم اسرائیل توسط ایران نشان دهنده یک تغییر پارادایم در تاریخ مواجهه ایران با اسرائیل است. اسرائیل تا به امروز افراد سرشناس زیادی را ترور کرده است و اقدامات تروریستی متعددی را در ایران سازماندهی کرده است اما ایران در مواجهه با این اقدامات صبر استراتژیک در پیش گرفته است اما اینبار فرق می‌کند. گستردگی تهدیدات علیه اسرائیل نشان می‌دهد که این بار نه با یک حمله غیرمستقیم بلکه احتمالا یک حمله موشکی مستقیم از خاک ایران خواهد بود.

ایران با حمله موشکی احتمالی به اسرائیل آن هم از خاک خود احتمالا دو هدف را در پیش خواهد گرفت. اول دریافت بازخورد از موشک‌های نسل جدید‌تر و مقابله آنها با سامانه گنبد آهنین. این مساله می‌تواند هم تهدیدی علیه اسرائیل باشد که با ارائه این موشک ها به حزب الله و سوریه حلقه محاصره اسرائیل تنگ تر خواهد شد و هم جریان فروش سلاح توسط اسرائیل را که یکی از مهم‌ترین صادرات این کشور است، با مشکل مواجه خواهد کرد.

هدف دومی که توسط ایران دنبال می شود، حمله به زیرساخت های خاص اسرائیل از جمله زیرساخت های نظامی و لجستیکی است.

و در نهایت هدف سوم بهبود جریان فروش سلاح‌ها به کشورها دیگر است. مزیت رقابتی ما در موضوع سلاح های مخرب از جمله پهپاد و موشک بسیار بالا است به طوری که قیمت اکثر سلاح‌های ایرانی با توجه به سادگی و کارایی آنها به نسبت مشابه های خارجی شدیدا پایین است. به همین خاطر است که روسیه خواهان پهپادهای ایرانی است.

ادامه جنگ غزه چه خواهد شد؟

دو سناریو برای ادامه جنگ غزه می‌توان تصور کرد.

سناریو اول: جنگ داخلی گسترده‌تر و کلنگی شدن اقتصاد اسرائیل

اقتصاد اسرائیل در اثر این جنگ مشکلات متعددی پیدا کرده است و اگر مجاهدین فلسطینی کار را به جنگ داخلی گسترده‌تر در شهرهای کرانه باختی یا سایر نقاط بکشانند مشکلات بیشتر هم خواهد شد. با این حال در چنین سناریویی بعید است که فلسطینی ها توانایی آن را داشته باشند که بیش از چند سال جنگ را ادامه دهند.

به نظر می‌رسد اسرائیل به دنبال پیاده شدن همین سناریو است چرا که تصور می‌کند می‌تواند با حمله زمینی به غزه زیرساخت‌های این شهر را نابود کرده و تا چند سال آینده خیال خود را از حمله نیروهای فلسطینی راحت کند.

سناریو دوم: سرد شدن جبهه ها و جنگ های جسته و گریخته.

با عقب کشیدن نیروهای ذخیره اسرائیلی به نظر می‌رسد که جبهه‌ها به تدریج سرد خواهد شد و پیشروی نیروهای اسرائیلی کند می‌شود. این اقدام می‌تواند کمی از بار تنفر جهانی از اسرائیل را کم کند. اما می‌تواند برای نیروهای فلسطینی نیز زمان کافی برای تجدید قوا فراهم کند.

در این سناریو جنگ با شدت کمتری ادامه خواهد داشت اما گسترده‌تر نمی‌شود. در نهایت فلسطینی‌ها در یک مرگ خاموش و آهسته‌تر فرو می‌روند. اگر استراتژی حمله زمینی اسرائیل جواب لازم را ندهد، احتمالا به سمت اجرای این استراتژی پیش خواهند رفت.

با این حال در هر دو سناریو این جنگ تا سال‌ها بعد ادامه خواهد داشت و همانطور که گفتم، این جنگ، آخرین جنگ در منطقه فلسطین خواهد بود. پیروز این جنگ همه چیز را خواهد برد و بازنده زمین‌های زیادی را از دست می‌دهد.

اگر اسرائیل بتواند بر حماس پیروز شود، احتمالا از فردای پیروزی، لبنان و سوریه یک روز آسوده نخواهند داشت. همچنین حملات به ایران نیز با شدت بسیار بیشتری پیگیری خواهد شد. فراموش نکنیم همانطور که ما پشت مرزهای اسرائیل هستیم، اسرائیل نیز در آذربایجان و کردستان عراق حاضر است.

اما اگر حماس پیروز این جنگ شود، زمین بازی به طور کل تغییر خواهد کرد و دروازه‌های بهشت بر روی ایران باز خواهد شد. شمال مدیترانه و دریای سرخ در اختیار ایران قرار خواهد گرفت و نیروی دریایی ایران برای پشتیبانی از این مسیر به حرکت در خواهد آمد. با این حال پیش از رسیدن به آن نقطه ایران باید نشان دهد که آمادگی لازم برای به دست گرفتن چنین قدرتی را دارد. هیچ دستاوردی بدون از خودگذشتگی به دست نمی‌آید و اکنون زمان انتخاب است. لحظه قمار است.

پیشتر گفته‌ام که دهه‌ای که در آن به سر می‌بریم دهه‌ای پر از کشتار خواهد بود. کسانی که زمستان سخت را مسخره می‌کردند اساسا متوجه نشدند که منظور از زمستان سخت چیست و کسانی نیز بودند که طرفدار زمستان سخت بودند و نمی‌دانستند در مورد چه چیز حرف میزنیم.

به وبسایت شخصی من هم سر بزنید

می‌توانید به تلگرام من هم سر بزنید:

https://t.me/ahmadsobhani