چراغی در این تاریکی

حتما بارها تجربش رو داشتید که از همکاران یا دوستان شما برای ساختن زندگی بهتر و آینده‌ی زیباتر مهاجرت کردن و از جایی که متولد شدن و رشد کردن رفتن به کشور دیگه و اونجا فعالیت و ادامه‌ی مسیر خودشون رو رفتن. کلا رفتن و ساختن کار سختی هست و این تصمیم همواره هزینه‌های زیادی رو برای اونا به همراه داره. اصلا نمی‌خوام رفتن یا موندن رو ارزش گذاری کنم و تصمیم هر کسی برای ادامه خیلی محترمه بیشتر دوست دارم یه درد دلی کرده باشم.

من خیلی از دوستانم مهاجرت کردن و می‌بینم که جای خالی اونها هرگز پر نشده و هنوز بعد از سال‌ها فقدان نبودنشون رو دارم حس می‌کنم. هم از نظر احساسی برای خودم، فردی که در تمام مسیر باهم رشد کردیم و کلی به من کمک کردند دیگه کنارم نیستن و هم از نظر فنی که دیگه‌ی جای اون‌ها پر نشده.

دوستانی که هر کدومشون گره‌هایی رو باز می‌کردند و روی لبه‌ی تکنولوژی داشتن کار می‌کردند. البته از دور کنار من هستن و دارن هنوز بهم کمک می‌کنند و تو رشد من و افراد دیگه جامعه سهم خودشون رو انجام می‌دهند.

فارغ از این اندازه‌ی جامعه‌ی IT ایران هم مدام داره کوچک‌تر می‌شه و این فضا برای رشد آدم‌های جدید محدودتر. باید چی کار کرد؟ دست رو دست گذاشتن و نگاه کردن و منفعل بودن به نظرم ساده‌ترین راهکار و کم‌هزینه‌تر برای خودم هست ولی خوب به مرور زمان این آفت گریبان خودم و امسال من رو هم می‌گیره همین‌طور کوچک‌تر می‌شیم و می‌رسیم به جایی که چاره‌ای جز رفتن نباشه.

به نظرم خوبه که تو این تاریکی ما چراغی روشن کنیم و بتونیم این مسیر رو برای افراد جدید و نسل‌های بعدی روشن کنیم. این نکته رو هم بگم که برخی از افرادی که رفتن هم این دغدغه رو دارن و هر کدومشون به سهم خودشون دارن برای این جامعه که حالا کوچک‌تر هم شده مسیر رو هموار می‌کنند.

اتفاق‌هایی مثل آروان آکادمی و یا کمپس آموزش فناپ یکی از کارهایی هست که این روزها تو این تاریکی داره چراغی روشن می‌کنه که بهش به آینده‌ی مسیر امیدوار بود. شاید این چراغ و نور تمام مسیر رو روشن نکنه و نیاز به تلاش خیلی بیشتری باشه اما به سهم خودشون دارن مسیر رو هموارتر از قبل می‌کنند. تو کمپس فناپ قرار تعداد زیادی متخصص حوزه‌ی آی‌تی تربیت بشن که بتونن هم برای خودشون هم برای جامعه زندگی بهتر و روشن‌تری رو ایجاد کنند.

ایده‌ی ما این بوده که از دل این تلاش‌ها، افراد مسیر شغلی که خودشون با توجه به علایق خودشون انتخاب می‌کنند رو حرفه‌ای‌تر طی کنند و شرکت‌های بزرگی که تو این حوزه فعالیت دارند کمک می‌کنند تا این افراد حین طی کردن این مسیر رشد خوبی کنند و بتونن در اون شغل مورد نظر خودشون متخصص بشن و زندگی بهتری رو رقم بزنند.

من تو آروان آکادمی دارم دواپس آموزش می‌دم و حالا بخشی از کمپین «توانا بود!» فناپ کمپس هست. دواپس کاری هست که توش تخصص دارم و داخلش رشد کردم. تمام تلاشم رو کردم که مفاهیم پایه‌ی دواپس و همه‌ی آن چیزی که برای این شغل بهش نیاز دارید رو آموزش بدم و علاوه بر آن تجربیات خودم رو منتقل کنم تا در آینده افراد متخصص این حوزه افزایش پیدا کنند. تجربیاتی که حاصل یک دهه کار کردن تو زیرساخت‌های مختلف و متنوع این کشور است.

امیدوارم که بتونیم چراغی در این تاریکی روشن کنیم.