تجربه های یک مهندس کامپیوتر از سال 2002 تا 2022

سلام من صابرم. بیست سالی هست که توی فیلد مهندسی کامپیوتر کار میکنم و حتی بیشتر. هم شبکه هم دیتابیس هم برنامه نویسی. بعضی مهندسا هستن قبل از اینکه مهندس بشن هم اگر برنامه نوشتن اون رو برنامه نویسی حساب میکنن. در صورتیکه برنامه نویسی فقط کد نویسی نیست.

بگذریم. یک مهندس کامپیوتر توی دوران کاری خودش همه جور برنامه ای رو میبینه. و اکثر برنامه هایی رو که میبینه میتونه بنویسه. یا بهش فک میکنه که اگر بخوام بنویسم از چه اجزایی تشکیل شده. و مهندسی معکوس میکنه.

یک چند تا نمونه بهتون بگم؟

یک اپلیکیشن هایی مثل اسنپ فود و اسنپ و دیجیکالا اگر سرچ کنید به وفور توی اینترنت هست. توی سایت گیت هاب میتونید سورس های مشابه رو پیدا کنید.

این پروژه رو همین الان توی گیت هاب براتون پیدا کردم

یک خانومی اومده با لاراول دیجیکالا نوشته. البته اولش رو. کامل کامل نیست. (لینک پروژه ش رو خواستی کامنت بزار ایمیلت رو برام بگذار که برات بفرستم)

یکی دیگه اومده اسنپ رو نوشته: البته فرانت ش رو زده

اما سوال اساسی: آیا واقعا اپلیکیشن هایی که شبیه هم هستند عین هم هستند؟

جواب اول: خیر. هر برنامه ای با توجه به تعداد کاربرانش و معماریش نحوه توسعه و نگهداری، خصوصیات منحصر به فرد خودش رو داره.

جواب دوم: بله. سناریوی کلی همه اپلیکیشن ها تقریبا شبیه همه. ولی در جزئیات واقعا هر کدوم یک چیز یونیک خاص خودشون هستند

بعضی ها اعتقاد دارند که اصلا خود برنامه مهم نیست و مشتریانش و ترن.اوور مالی و تراکنش های بانکیش مهمه.

بعضی ها میگن road map که طی شده تا یک اپلیکیشن شکل گرفته و خودش رو با بازار فیت کرده مهمه. یعنی همون تصمیمات و آنالیز هایی که افراد در طول پروژه داشتن و منجر به تصمیم درست و جلب توجه مخاطب شدند.

بعضی ها میگن تبلیغ کن هر چی باشه مردم میخرن و استفاده میکنن.

بعضی ها میگن پروداکت تو باید انقدر ارزش حداقلی ایجاد کنه که با تبلیغات خوب مشتری تصمیم بگیره تو رو روی گوشی خودش نگهداره.

بعضی ها میگن باید کاربرد پذیر باشی.

ولی خب 4 تا فاکتور رو همیشه باید چک کنیم

continuity تداوم و دوام و  persistence
usability
feasibility
valuable

که توی کتاب قانون مدیر پروداکت ها هستش. کتاب inspired یا الهام بخش.

اما من همیشه یک سوالی داشتم.

مقدمه:

ما مهندسای کامپیوتر همیشه یک برنامه ای مینویسیم که پشت سرش یک الگوریتم دقیق و کدبیس شامل اجرای اون تفکرات و فلو ها و فرآیند هاست و انقدر مسلط میشیم که دقیقا میدونیم چه خط کدی اجرا شده در پشت صحنه و داره سرویس میده

سوال اینه که شما مثلا در یک پروژه سلامت هستید و دقیقا با الگوریتم های سلامت آشنا شدید اما مدرکش رو ندارید اما بهتر از هر کسی میدونید چه خبره

حالا اگر در بیست تا بیزینس دیگه وارد بشید و برنامه بنویسید بهتر از خود طراح و صاحبان کسب و کار روی جزئیات مسلط میشید.

این دانش بهش چی میگن؟ آیا لازم نیست ما بیشتر بدونیم دقیق تر بدونیم.؟

آیا لازم نیست که مهندسای کامپیوتر که توی صنف خاص مثل سلامتی کار میکنن. دوره ببینن و مدرک قوی تر بگیرن؟ آیا لازم نیست جایی اونها رو وریفای کنه و مدرک بده ؟ حالا دانشگاه یا حتی اصناف یک گروه علمی ندارن که بهشون مدرک مرتبط بده؟

تو که میخوای اپلیکیشن سلامت برای مردم یک کشور بنویسی نباید اشراف روی جزئیات سلامتی داشته باشی؟ اگر اپلیکیشن که مینویسی هر چی تیم پروداکت و تحلیل گفت بنویسی ممکنه سلامتی یک نفر آدم بازی کنی.

البته درسته که اون مجموعه یک مشاور ارشد تغذیه و سلامتی داره که مسئولیت با اونه ولی به نظر میرسه همه مدیران اون مجموعه باید اشراف بیشتری روی مسائل سلامتی داشته باشن

نظر شما چیه؟

الف: همینجوری که هست خوبه. مسئولیت به عهده تیم برنامه نویسی نیست

ب: اگر مهندس تحلیل و طراح جزئیات رو بدونه بیزینس موفق تر داره و سلامتی مردم در چند لایه تضمین میشه

ج: حتما در آینده این اتفاق میافته که هر مهندس کامپیوتری یک تخصص دوم هم برای کار باید داشته باشه. اما الان زوده