خطاب به برنامه نویسان تازه کار

سلام. من اُمیدم و میخوام هرچی میخوام رو اینجا بنویسم. چون ویرگول میگه بنویس. منم میگم چشم. مثل اون شوخی بی مزه ای که بالای برگه های امتحانیمون میکردیم که نوشته بود در این کادر چیزی ننویسید و ما هم مینوشتیم «چشم».

اینا حرف های اُمیدِ تازه کارِ امروزه به اُمیدِ تازه کارِ 20 سال پیش:

• هر کدی مینویسی اول بذار توی گیت هاب؛ حالا GitHub یا GitLab یا BitBucket یا هرچی. مهم اینه یه جا روی Cloud ثبت بشه که دو روز دیگه خودت بتونی برگردی ببینی چیکار کردی. که بعد چند سال که هارد لپتاپت سوخت اصلا یادت نره که چی بوده و چی نبوده. که بتونی توی رزومه ات ازش استفاده کنی. هر کدی هاااا. حتی همون اولین کدی که با C نوشتی و یه عدد میگرفت بعلاوه یک میکردش و نتیجه رو نشون میداد و تو ذوق مرگ شده بودی که اولین برنامه ات رو با C نوشتی.
• رزومه ات رو همیشه داشته باش؛ این خیلی منطقیه که آدم همیشه رزومه اش رو داشته باشه ولی نمیدونم چرا من انقدر سختم بوده همیشه! شاید چون هیچوقت جایی به طور جدی ازم رزومه نمیخواسته. یا شاید نیازش رو خیلی حس نمیکردم. یا شاید کلا شرکت ها هم میدونن که خیلی از رزومه ها خالی بندیه. ولی تو رزومه ات رو همیشه داشته باش و به روز نگهش دار. تو LinkedIn فعال باش. کارهاتو بنویس. کارهای بقیه رو هم ببین. ببین کی داره رو چی کار میکنه. تو بلدی اونو یا نه. اینم بدون که لازم نیست همه چیز رو بلد باشی. به قول اون استادمون که میگفت مهم اینه که پتانسیل یادگیری رو داشته باشیم.
• همیشه دنبال کار باش؛ نه که دائم کارت رو عوض کنی. نه اتفاقا اون امتیاز منفی داره. ولی همیشه آگهی های استخدامی رو بخون. ببین شرکت ها بیشتر چی میخوان. ببین چقدر توی مسیر درست هستی. نباشه که بری #F یاد بگیری و بعد بیای ببینی کسی نمیدونه چی هست اصلا. بعد از اون طرف از Ruby غافل بشی.
• لینوکس یاد بگیر؛ چون از بچگی ویندوز داشتیم باهاش راحت تریم. ولی لینوکس رو باید بلد بود. باید براش برنامه نوشت. باید خودش رو نصب کرد. دو تا چیز روش نصب کرد. همینطور Android. همینطور iOS. اینا بخش های جدانشدنی کار ماست. یکی میگفت یه سال ماوس نداشته که یاد بگیره هر کاری رو با کیبورد کنه. حالا تو هم اصلا یه سال ویندوز نداشته باش و به جاش از لینوکس استفاده کن. حتما به دردت میخوره.

بسه دیگه. همین چهارتا کار رو اگه بتونی بکنی خیلی هنر کردی.

دوم دبیرستان بودم که اولین کدهام رو شروع کردم به نوشتن. یعنی بیشتر از 20 سال پیش. اول با QBasic شروع کردم، بعد رفتم سراغ Delphi. سال 82 وارد دانشگاه شدم تو همین رشته و Pascal و ++C و Assembly یاد گرفتم و دات نت که معرفی شد با #C ادامه دادم. بعدش هم دیگه وب و موبایل و اندروید و ...

اون اوایل خیلی امکانات نبود. با سی دی ویندوز نصب میکردیم و با صدای قیژ قیژ مودم وصل میشدیم به اینترنت و نهایت کاری که میکردیم چت کردن توی یاهو منسجر بود. اما خیلی سریع همه چیز تغییر کرد! سال اول دانشگاه به زور یه کامپیوتر اشتراکی پیدا میکردیم که کار کنیم ولی سال آخر، همه سر کلاس یه لپتاپ داشتن توی کوله هاشون. میخوام بگم دنیای کامپیوتر خیلی سریع داره پیش میره. برای اینکه عقب نمونیم باید همیشه در جریان باشیم. همیشه کار کنیم. رزومه مون رو به روز نگه داریم. توی سایت های مختلف (مثل همین ویرگول) مطلب بنویسیم و خلاصه فعال باشیم توی زمینه کاریمون.