هزار تو - فیلمی که سرش به تنش بزرگ بود

تنهایی رفتم سینما و این فیلم رو دیدم. شاید ی زمانی درباره ی این سینما، تئاترها، کوه و در و دشت تنها رفتن های گهگاهی بنویسم. یک وقتایی هم با دوستان میرم، ولی تنهایی هم ویژگی های خاص خودش رو داره.

و اما در مورد فیلم:

یک کلام، ازش انتظارم بیشتر بود. از اسمش خیلی بیشتر انتظار می رفت. از تقریبا دو سوم فیلم یا یکم قبلش میشد حدس زد موضوع اصلی، کار کیه. ولی یکی دو تا موضوع می موند که آخر فیلم باز شد، ولی راحت باز می شد.

بعد اگر قرار بوده به لحاظ فرمی، شکلی معما گونه داشته باشه، پس چرا این ها میومدن خودشون ، خودشون رو لو میدادن؟ صاف وای میستادن میگفتن من فلان کار رو کردم، تو فلان کار رو... خیلی عمیق درگیر معما نمی شدی، و مثلا انگشت به دهان نمی گزیدی!! که ایییییی.... این بود، طبق این شواهد، عجبااااا..... نه اصلا، از این حس ها و حرف ها خیلی خبری نبود. یعنی می خواسته ایجاد کنه، ولی موفق نبود.

گره ها خیلی سریع و راحت باز میشد، با دست حتی، به دندون و پا دیگه نیازی نبود.

انگار ی هزار تویی بود ( از نظر من بیست تو هم نبود ) با عمقی به ارتفاع 1.5 سانت و نه بیشتر.

بازی شهاب حسینی فوق العاده بود و باز هم دیدم متفاوت و البته درست بازی کرده. سایر بازی ها معمولی، و حتی گاهی بد.

فیلمبرداری معمولی. فضاسازی معمولی، رنگ بندی بی مایه، موسیقی بدک نبود.

داستان میتونست و اساسا قرار بوده خیلی پیچیده تر از این حرفا باشه. حالا محدودیت زمان فیلم هم اگر در نظر بگیریم، باز میشد بهتر کار کرد واقعا فوقش با یکم اضافه تر کردن تایم فیلم.

کارآگاهان پلیس پرا اینقدر نقششون کم بود، فقط بودن که بگن تو دوربین چک کردیم فلان؟! بعد یهو از فیلم غیب شدن

قبل فیلم کلی تبلیغ صرفه جویی در مصرف آب میکردن، بعد تو فیلم کلی صحنه داشتیم که آب همینطور باز بود :))). البته قاعدتا این دیگه تقصیر کارگردان و احتمالا تهیه کننده نیست. الکی خواستم گیر بدم.

البته با همه ی این ها، میشستی تا آخرش رو ببینی.

آخرش رو یکم مبهم ( مثلا انتهای نیمه باز ) تموم کرد. فیلم میخواست غولی بشه، ولی نهایتا شده یه بچه هشت پای گیج.

و آخر از همه اینکه ، بعد دیدنش حس خوبی نداشتم. فیلمی که توش همه هم مقصرند یا دنبال مقصر یا دروغگو یا پنهان کار.

بیشتر شبیه یه صفحه روزنامه حوادث می موند.

اصل داستان و ایده ی اولیه اش بد نبوده، ولی نتیجه ی نهایی و فیلم نامه قوت خاصی نداشت.

همچنان معتقدم در فیلم های اخیر، ( غیر از سینمای هنر و تجربه )، " سرخ پوست " بهترین بوده و هست.

پ.ن: کاملا نظرات شخصی هست و سلیقه ای. به هیچ وجه قصد نقد حرفه ای ندارم. چون بلد نیستم :)