یک مسئول باشرف باید شرم کند

یک مسئول «باشرف» باید شرم کند از اینکه کشور همسایه در یکی از شگف‌انگیزترین انتقال‌های تاریخ فوتبال، کریستیانو رونالدو را گرفته، اما اینجا حتی گولسیانی گرجستانی بر سر مردم منت می‌گذارد که:
«من هم می‌توانستم مثل لوکادیا بروم، اما ماندم.»

جذب رونالدو نمایش نیست. یک سرخوشی کور با دلارهای نفتی؟ این‌ها بخشی از پازل مشهور سعودی‌ها برای پروژه 2030 است؛ جایی که قرار شده تا آن زمان عربستان به یکی از قطب‌های گردشگری جهان تبدیل شود. قبل از رونالدو، آن‌ها لیونل مسی را هم سفیر توریسم خود کرده بودند.

از کشوری حرف می‌زنیم که با رشد اقتصادی نزدیک به 9درصد و قطع تدریجی نیاز خود به فروش نفت، در بهترین وضعیت چند دهه اخیر خودش به سر می‌برد. کشوری که دارد تقریبن به تاخت به سمت پیشرفت می‌رود و گشایش‌های نسبی مدنی برای مردمش را هم جدی گرفته.

بعد کاری که ما می‌کنیم چی هستش؟
هیچ؛

این که فارس و تسنیم و مشرق و کیهان صبح تا شب مزخرف می‌نویسند و به عربستان فحش می‌دهند. آفرین عجب انتقام سختی.

یک مسئول «باشرف» باید شرم کند از اینکه قطر، کشوری که عمر استقلالش حتی به اندازه تاریخچه ورزشگاه آزادی هم نیست، بیخ گوش‌مان جام جهانی برگزار می‌کند و بزرگ‌ترین افتخار رسانه‌های حاکمیتی ایران این است که آن‌ها روی دوش مسی عبا انداخته‌اند! عبای قطری به شما چه مربوط؟
سر پیازید یا ته پیاز؟
راستی چطور، از کی و کجا اینقدر بی‌شخصیت شدید؟

یک مسئول «باشرف» باید شرم کند از اینکه هوای گنداب کلان شهرها در حال قتل و صدمه واضح به جان‌های بی‌گناه ایرانیان است. بابت این که آب‌ها خشکیدند، مراتع پوسیدند و جنگل‌ها از بین رفتند، بابت این که به عنوان دومین دارنده ذخایر گازی جهان، بعد از آن همه گنده‌گویی و لیچار گفتن علیه اروپا ناچار به قطع گاز صنایع هستیم، بابت این که ارزش ریال ایران نسبت به دلار آمریکا، طی چهل سال گذشته شش هزار برابر کمتر شده؛ شش هزار برابر. می‌توانید هضمش کنید مسندنشینان حال حاضر گرام؟ درک می‌کنید؟

آن مسئول «باشرف» را وقتی پیدا کردید، سلام ما را به او برسانید و یادش بیاورید این کشور زمانی آنقدر ارج و قرب داشت که پله برزیلی یک سال بعد از قهرمانی در جام‌جهانی برای بازی با تیم منتخب تهران به ایران می‌آمد؛ حالا فقط طی همین چند سال 3درصد از جمعیت مستعد کشور ناچار به مهاجرت شده‌اند. به او بگویید:

مملکت شما جای آمنه سادات ذبیح‌پور است، نه سارا سادات خادم‌الشریعه. به او بگویید کاش قطار حرکت پیشرفت‌تان ترمز اضطراری داشت؛ این همه خوشبختی، دیگر دارد حال‌مان را به هم می‌زند.

• ورزش مدیا

دیگر استادبزرگ شطرنج «زنان» با پرچم «ایران» نداریم؟

کلن ۶شطرنج‌باز زنِ ایرانی بودند که به‌عنوان «استاد بزرگ شطرنج» با پرچم «ایران» در رقابت‌های بین‌المللی حضور داشتند.

از این جمع شادی پریدر کناره‌گیری کرده و به‌عنوان‌ نایب‌رییس فدراسیون مشغول به‌کار است و آتوسا پورکاشیان و درسا درخشانی با پرچم امریکا، غزل حکیمی‌فرد با پرچم سوییس و میترا حجازی‌پور با پرچم فرانسه به میدان می‌روند. سارا خادم‌الشریعه، آخرین بازمانده‌ی نخبگان زنِ شطرنج ایران هم به اسپانیا مهاجرت کرد.

حالا هیچ زنِ ایرانی با پرچمِ ایران با رتبه استاد بزرگی در مسابقات شرکت نمی‌کند.