Detachment 2011(گسیختگی)

هنری برای کسی مثل من که زیاد از فیلمای درام خوشش نمیاد مثل یه معجزه بود مثل یه اتفاق بزرگ مثل یه تحول دقیقا مثل همیشه

چندتا تحلیل از این فیلم خوندم ولی هیچکدومشون نتونست حسی که من گرفتمو بیان کنه ، همه سطحی بودن

تو این نوشته ام بیشتر قصد دارم از حس خودم بگم نه فیلم چون این فیلم نمیطلبه که حتی قبل دیدنش خلاصه ای ازش بدونی...!

پس اگر دنبال شرح داستانید بهتون توصیه میکنم دلتونو به دریا بزنید و فقط این فیلمو ببینید امیدوارم مثل من عاشقش بشید:)

شخصیت اصلی داستان ، هنری تو تک تک لحظه ها بیشتر از قهرمان یه پناهگاهه

برای من ، برای تو ، برای دختر فاحشه ی تو اتوبوس ، برای پسر سیاه پوست عصبی ، برای پدربزرگ ، برای همه!

پناه گاهی دوست داشتنی و وابسته کننده

یکی از این تحلیلا گفته بود که هنری شبیه مسیحه ، مسیحی که به صلیب بسته شده و داره درد میکشه ولی هنوز مسیحه

هنری یه چهره ی آرومه با یه گذشته ی غم انگیز که قابل پیش بینی نبود حداقل برای من

آرامشی که حاصل روزی هزار بار مردن از درونه ... تو شهری که انگار همه مردن

نه انگیزه ای ، نه شوقی و نه امیدی

هیچی

فیلم باهات بازی میکنه و میذاره تو ام همراه هنری هزاران بار بمیری و پوچ شی

میذاره یه دختربچه ی فاحشه ی تنهارو زندگی کنی باهاش بخندی و گریه کنی

میذاره یه مشاور مدرسه بشی که داره حقیقتو تو گوشای کر بچه ها داد میزنه و خستست

میذاره مردی درمونده بشی که هیچکس نمیبیدنش !

شاید پیام فیلم این باشه که بهتره شروع کنیم و درباره ی فرزندآوری فکر کنیم

مطالعه کنیم

مشورت کنیم

تغییر کنیم!

حرفای ساده ای که یه روزی ممکنه به فرزندمون بزنیم ممکنه اونو نابود و تهی کنه

تهی از شور و انگیزه و زندگی

تهی از امید

تهی از هر قصه ی قشنگی

مادر/پدر خوبی بودن یه غریزه نیست باید یادش گرفت!

شاید تو زندگی فرزند شما هیچوقت هنری ای نیاد تا بهش یاد بده در برابر پیچیدگی ها چجوری رفتار کنه

خودت هنری زندگی خودت و خانوادت باش!

گوش بده ، بفهم و دست بقیه رو بگیر

نجات دادن یه نفرم نجات دادن یه نفره ، یه زندگی ، تغییر دادن پایان یه قصه!

فقط ازتون میخوام که لطفا این فیلمو ببینید ولی بعد از دبیرستان!(نه بخاطر سکانس هایی که ممکنه مناسب نباشه فقط بخاطر اینکه بیشتر درکش کنید و تاثیر منفی روتون نذاره...)