اهمال کاری چیست؟

اهمال‌کاری، عمل به تاخیر انداختن یا انجام ندادن کارها تا آخرین لحظه یا حتی پس از پایان مهلت انجام آنهاست.

مهم نیست که چقدر فرد با برنامه و متعهدی هستید، همیشه احتمال دارد که در انجام بعضی از کارها و مسئولیت‌ها، ساعات دلهره‌آوری را برای فرار کردن از انجام آن وظایف به هدر دهید در حالی که می‌بایست این زمان را برای انجام وظیفه‌تان صرف می‌کردید.

کارهایی که ممکن است انجام دهید: تماشای تلویزیون، تغییر عکس پروفایل خود، خرید آنلاین، چرخیدن در اینستاگرام، و…

تعلل، یکی از موانع اصلی حرکت کردن شما برای تصمیم‌گیری صحیح و انجام دادن کارهاست.

مطالعات اخیر نشان داده است که مردم بیشتر برای کارهایی که انجام نداده‌اند احساس پشیمانی می‌کنند تا کارهایی که انجام داده‌اند.

علاوه بر این، احساس پشیمانی و گناه ناشی از فرصت‌های از دست‌رفته، برای مدت طولانی‌تری در افراد باقی می‌ماند.

وقتی تعلل می‌کنید، در واقع، وقت خود را هدر می‌دهید که می‌توانستید روی چیزهای ارزشمند سرمایه‌گذاری کنید.

اگر بتوانید بر این دشمن سرسخت غلبه کنید، می‌توانید کارهای بیشتری انجام دهید و از توانایی‌های خود در زندگی بهره بیشتری ببرید.

اهمال‌کاری یک دام است که بسیاری از ما در آن قرار می‌گیریم.

به گفته دانشمندان، 95 درصد از افراد تا حدودی کارهایشان را به تعویق می‌اندازند.

ممکن است با دانستن اینکه شما تنها کسی نیستید که با این مشکل دست‌وپنجه نرم می‌کند، کمی آرامش بگیرید، اما باید بدانید که تعلل، چقدر می‌تواند شما را در زندگی عقب نگه دارد!

آیا اهمال‌کاری همان تنبلی است؟

اهمال‌کاری یا تعلل غالبا با تنبلی اشتباه گرفته می‌شود، اما این دو مورد بسیار متفاوت از هم هستند.

تعلل یک فرآیند فعال است - شما تصمیم می‌گیرید به جای انجام دادن کاری که می‌دانید باید انجام دهید، کار دیگری را انجام دهید.

در مقابل، تنبلی نشانگر بی‌میلی، عدم‌تحرک و عدم تمایل به انجام دادن کارها است.

تعلل معمولاً نادیده گرفتن یک کار ناخوشایند اما مهم، به نفع کاری است که لذت بخش‌تر یا آسان‌تر اما غیر مهم است.

تسلیم شدن در برابر این مشکل می‌تواند عواقب جدی داشته باشد. مثلا، حتی به تعویق انداختن کارهای کوچک می‌تواند باعث شود که احساس گناه یا شرمندگی کنیم و در نهایت منجر به کاهش بهره‌وری و ناتوانی ما در دستیابی به اهدافمان شویم.

علاوه بر این، اگر عادت به تعویق انداختن کارها مدتهاست که با ماست، در درازمدت احساس سرخوردگی، ناامیدی و بی‌اعتمادبه‌نفس بودن را به ما می‌دهد و در موارد شدید منجر به افسردگی می‌شود.