تتریس

وای که فیلم تتریس چقدر به من چسبید!

عاشق بازی باشی، عاشق فیلم باشی و یهو برسی به یه فیلم خوش‌ساخت از بازی محبوبی که نوجوونیت حسابی سرگرمت کرده.

فیلم تتریس جدیدترین فیلم خارجی‌ای هست که دیدم و به نظرم واقعاً خوب ساخته شده بود.

راستش خسته شدم انقدر مجبور شدم همه چیز رو جوری ببینم که حواسم باشه چی به خوردم داده میشه، گاهی دوست دارم رد کنم. قطعاً تتریس اهداف سیاسی نه چندان ظریفی رو در خودش داشت که شاید در نگاه اول به دوران جنگ سرد و دشمنی با شوروی مربوط بشه ولی با کمی دقت متوجه می‌شیم که به کلی چیز دیگه هم اشاره داره ولی من نه می‌خوام به اونا نگاه کنم نه حالشو دارم و نه سوادشو پس بیخیال اونا. (دانسته بیخیال شدن با اصلاً بهش فکر نکردن و دربست محتوایی رو قبول داشتن فرق داره ها!)

اصل حرف اینه که فیلم تتریس مثل بازیش منو شیفته خودش کرد

• بازیگراش
• چند زبانه بودنش
• چند ملیتی بودنش
• بر مبنای داستان واقعی بودنش
• رنگش
• صحنه‌پردازیش
• استفاده از موسیقی جذاب بازی
• تم بازی‌گونه داشتنش
• و خلاصه همه چیزش

گاهی فکر میکنم چقدر قشنگ میشه که داستان واقعی یه چیزی رو بدونیم و این دونستن وقتی جذاب و موندنی میشه که هم خوب بیان بشه مثل فیلم تتریس و هم روایت‌گر داستان خودش یه کَمَکی علاقه به موضوع داشته باشه و قبل از همه اینها خود داستان کشش مناسب روایت رو داشته باشه، چه خوب که تتریس همه رو داشت..

من از روزی که فیلمش اومد تا حالا فکر کنم چهار بار دیدمش یه بار تنها و سه بار با عزیزانم ولی راستش هنوز اونجور که باید بهم نچسبیده چون من تتریس باز بودم و این فیلم برام خیلی حس‌های عجیب و دوری رو میاره و میبره که فقط با یه تتریس‌باز میشه در میونش گذاشت تا درک شه وگرنه سوخت میشه. مثل وقتی میشه که با مادرم از جذابیت و اعجاب کوانتوم حرف می‌زنم!

ولی خب اینجا نوشتم تا کمی از ذوقم تخلیه شه!

تتریس رو ببینید اگر فیلم دوست دارید، اگر بازی دوست دارید، اگر اهل تتریس بودید، اگر تاریخ دوست دارید و البته که این فیلم رو اگر زبان اصل نبینید ظرافتهایی رو از دست می‌دید که من خیلی دوستشون داشتم.