" فناپذیری، هدیه‌ای برای زیستن واقعی "

"فراموش نکن که خواهی مرد"، جمله‌ای است که در عین سادگی، عمقی بی‌پایان دارد.

این عبارت، یک یادآوری مداوم از فناپذیری انسان و لحظه‌لحظه گذر زندگی است. در بطن این جمله، حقیقتی بزرگ نهفته است؛ حقیقتی که شاید بسیاری از ما از آن فرار می‌کنیم یا سعی در نادیده‌گرفتنش داریم، اما واقعیت همچنان پابرجاست: ما همه روزی خواهیم مرد.

این جمله مانند زنگ بیدارباشی است که ما را از خواب غفلت بیدار می‌کند. هر لحظه‌ای که نفس می‌کشیم، به پایان نزدیک‌تر می‌شویم. این یادآوری، اگرچه ممکن است تلخ و دردناک به نظر برسد، اما در عین حال می‌تواند روشنایی بخش و الهام‌بخش نیز باشد، زندگی کوتاه است و هر لحظه‌اش باارزش.

با پذیرش این حقیقت، شاید بتوانیم بیشتر قدر لحظات را بدانیم، کمتر درگیر نزاع‌های بی‌اهمیت شویم و عمیق‌تر به جوهر زندگی پی ببریم. "فراموش نکن که خواهی مرد" به ما می‌گوید که زندگی خود را با عشق و شادمانی پر کنیم، به دوستان و خانواده بیشتر توجه کنیم و هر روز را به گونه‌ای زندگی کنیم که گویی آخرین روزمان است.

این جمله، نه تنها ترسی از مرگ به همراه ندارد، بلکه می‌تواند ما را به سوی زندگی‌ای اصیل‌تر و با معنا هدایت کند. این حقیقت که زمان محدود است، به ما انگیزه می‌دهد که در پی آرزوهایمان باشیم و از فرصت‌های پیش‌رو بهره بگیریم. هر لحظه‌ی زندگی یک هدیه است؛ پس، "فراموش نکن که خواهی مرد" و این هدیه را گرامی بدار.

نویسنده : مصطفی ارشد