وقتی سکوت حرف میزند(قسمت۱۴)

سکووووووت
سکووووووت

فصل چهاردهم: دروازه‌ای به جهان

خبر، اول‌بار از یک روزنامه محلی شروع شد:

«از کلاس بعثت تا المپیاد جهانی؛ داستان معلمی که دانش‌آموزان را قهرمان کرد.»

و بعد انگار انفجاری رسانه‌ای رخ داد. تیترها در شبکه‌های بین‌المللی پیچید:

The Master from Iran: Teaching with Code and Courage

Revolution in Education: A Karate Teacher Builds Tech Champions

School of Hope: Where Discipline Meets Innovation

هیات‌هایی از سازمان یونسکو، اتحادیه آموزش اروپا، بنیاد توسعه‌ی علوم آسیای جنوب شرقی، یکی‌یکی درخواست ملاقات کردند. خبرنگاران، دوربین‌به‌دوش وارد شدند. سفرا و رایزنان فرهنگی کشورهای مختلف سرزده آمدند. آن‌ها آمده بودند ببینند:

چطور یک هنرستان ساده، بدون بودجه‌های میلیاردی، بدون حمایت رسمی، توانسته در رقابت جهانی بدرخشد؟

در حیاط کوچک و خاکی بعثت، حالا سکوهایی چیده شده بود برای نشست خبری، اما کاویانی که دید دست بچه‌ها بند است، خودش آستین بالا زد و صندلی چید، و وقتی ازش خواستن سخنرانی کنه، گفت:

«ما اینجا فقط یه کار کردیم؛ به بچه‌هامون یاد دادیم زندگی یعنی جنگیدن.

جنگیدن با نادانی، با فقر، با ترس...

و ایمان داشتن به اینکه هیچ چیز غیرممکن نیست، اگر بخوای و بجنگی.»

یکی از خبرنگاران خارجی پرسید:

«شما از کجا این سبک آموزش رو یاد گرفتید؟ این تلفیق بین رزمی، انضباط و فناوری خیلی خاصه...»

و کاویانی با همان صدای بم اما آرامش گفت:

«ما چیزی اختراع نکردیم. فقط فراموش‌شده‌ها رو دوباره زنده کردیم؛

مثل احترام، مثل صداقت، مثل تلاش بی‌چشم‌داشت.»

شش دانش‌آموز طلایی تیم ایران حالا نه فقط افتخار یک کشور، که ستارگانی جهانی بودند. آن‌ها دعوت‌نامه‌هایی از شرکت‌های معتبر دریافت کردند:

از MIT و گوگل گرفته تا آزمایشگاه‌های AI در ژاپن و آلمان.

اما هیچ‌کدام عجله‌ای برای رفتن نداشتند.

چرا که هنوز یک آرزو مانده بود:

«می‌خوایم مدرسه رو جهانی کنیم؛ بچه‌های دیگه‌م حق دارن این تجربه رو داشته باشن.»

و این شد نقطه آغاز طرحی بزرگ:

"بعثت جهانی" – پلتفرمی برای آموزش مهارت‌های دیجیتال و ذهنی با الگوی کاویانی برای تمام دانش‌آموزان دنیا، به زبان‌های مختلف.

جمله طلایی این فصل از زبان یکی از شاگردان (علیرضا):

«ما اینجا یاد گرفتیم با دکمه‌ی کامپیوتر آینده رو روشن کنیم،

ولی قبلش باید با مشتِ حقیقت، تاریکی درون خودمونو شکست بدیم.»