از یه ظرف خالی نمی‌تونی آب برداری!! راه‌های رسیدن به حال خوب

شاید برای شما هم پیش اومده که احساس کنید خسته شدید، دیگه نمی‌تونید ادامه بدید و حتی دیگه نمی‌تونید روی کسی یا چیزی حساب کنید.

احساس کنید هر بار که می‌خواید چیزی رو تو زندگی به کسی ببخشید یا از زندگی سهمی بگیرید، چیزی از زندگیتون کم میشه.

تو این شرایط حس می‌کنیم که اشتباه از ماست، حس سرخوردگی پیدا می‌کنیم و انگار که بخشی از پازل زندگی ما گم شده...

همینطور هستن زمان‌هایی که احساس می‌کنیم همه چی بر وفق مراده و مثل اینکه زندگی تو مسیر درستی پیش میره؛ هرچی سر راهمون قرار می‌گیره با دل خوش می‌بخشیم و هر چی بخوایم دریافت می‌کنیم.

برای شما هم همینطوره؟ شما هم فکر می‌کنید که برای هر رفتاری که از خودمون نشان می‌دیم محرکی وجود داره، اما اونقدر بیش از حد مشغول زندگی هستیم که به ناخودآگاهمون گوش نمی‌دیم؟

به نظرتون چی باعث میشه ما از یک حالت به حالت دیگه تغییر کنیم؟

زندگی می‌تونه خیلی اعصاب خورد کن و بیش از حد طاقت فرسا بشه و حتی اگه بهش اجازه بدیم می‌تونه تمام انرژی ما رو بگیره.

من بیشتر زندگیم رو تو مسیر پر سرعت قرار می‌دادم و عادت داشتم فرصت‌ها و اتفاقات رو به شدت دنبال کنم انگار نه انگار که فردایی وجود داره؛ بدون استراحت، بدون مکث و حتی بدون نفس کشیدن!

من فراز و نشیب‌های زیادی داشتم و در حالی که گرفتار "کمال گرایی" درونیم شده بودم اون چه رو که روح و ذهنم می‌خواستند به من بگن نادیده می‌گرفتم. این سبک زندگی باعث شد چندین بار احساس خلا، فرسودگی و خستگی کنم و فکر کنم که تنها راه حل اینه که "با تمام توانم پیش برم".

اما حالا فهمیدم که راه حل کاملا واضحه: "شما نمی‌تونید از یک ظرف خالی آبی بردارید."

اگر جهان درون ما خالی باشه و مثل سیاه چاله "درون" ما رو تخلیه کنه، چه‌جوری می‌تونیم وقت و تلاشمون رو به یه پروژه، به یه شخص، به یه حیوان خانگی یا به یه برنامه زندگی اختصاص بدیم؟

بعد از اینکه شتاب و عجله زندگی ذات بی‌نظیر ما رو از ما گرفت، چه‌جوری می‌تونیم به دیگران تو کارهاشون مشورت بدیم، چه‌جوری کنار کسانی باشیم که دوستشون داریم، چه‌جوری از کسانی که به ما نیاز دارند حمایت کنیم، اگه ما خودمان از درون تهی باشیم.

در اینجا چند مرحله آورده شده تا با دنبال کردن اونها بتونید مطمئن شید که با خودتون هماهنگ هستید و درونتون پر از عشق و توانایی تبادل اتفاق‌های زیبای زندگی با افرادی که به اون‌ها اهمیت می‌دید و می‌تونید روی اون‌ها حساب کنید، باشه:

۱. ما باید همیشه وقتمون رو برای ارزیابی و سنجش مجدد حرکت‌های بزرگ خودمون اختصاص بدیم. باید به خودمون وقت بدیم تا مطمئن شیم که در مسیر درستی قرار گرفتیم، موفقیت‌های خودمون رو قدر بدونیم و شکست‌هامون رو در آغوش بکشیم و بعد (و فقط بعد از اینکارها) "با قدرت به پیش بریم".

۲. مراقبت از خود کاملا ضروریه و صرفا اون‌جور که به نظر می‌رسه مطلق نیست. مراقبت از خود می‌تونه شکل‌های مختلفی داشته باشه؛ بعضی افراد راحتی رو تو تمام روز خوابیدن در رختخواب می‌دونن، دیگران در نوشتن، گوش دادن به موسیقی، خیره شدن به دیوار، قدم زدن، استراحت با بهترین دوست، نواختن ساز، یا رقص انفرادی... هیچ محدودیتی وجود نداره!

۳. اشکال نداره که نه بگیم، حتی اگر این اتفاقی مکرر باشه. هر کدوم از ما با سرعت و روش خاص خودمون زندگی می‌کنیم و گاهی اوقات، بار مسئولیت رو پذیرفتن می‌تونه گام درستی برای ما نباشه. نکته اصلی این نیست که همیشه سخت کار کنیم. نکته اینجاست که هوشمندانه کار کنیم! اینکه بدونیم ما چی می‌خوایم و مهم‌تر از همه، چه چیزی رو نمی‌خوایم.

۴. برای خودتون یه پناهگاه پیدا کنید. مکانی امن پیدا کنید که به معنای واقعی کلمه وقتی همه چیز بهم می‌خوره و نیاز به مکان و زمانی دارید که هیچ کس و هیچ چیز اونجا نباشه به اون پناه ببرید. فقط شما، خودتان و آرامش شما. تنها قرار گرفتن در این مکان می‌تونه حال شما رو بهتر کنه و شما را متوجه کنه که چه چیزهایی مهمه و چه چیزهایی مهم نیست.

۵. خودخواه باشید. بله، منظورم دقیقا همینه! این موضوع مسئله‌ای چالش برانگیز برای من بود که مدتی طول کشید تا باهاش کنار بیام و درکش کنم. ما باید خودمون رو در تصمیمات و اتفاق‌های بزرگ زندگی خودمون مقدم بدونیم. خودخواهی در استفاده صحیح این واژه یک حسنه و نه یک ضرر. اگه ما راضی و خوشحال باشیم ظرف وجود خودمون رو پر یا حتی سرریز می‌کنیم.

۶. با وجود تمام چیزهایی که از سرتون گذشته، به خودتون احترام بگذارید. روی خود و ذات فوق‌العاده خودتون سرمایه گذاری کنید. خوبی‌های خودتون رو دوست داشته باشید و بدی‌هاتون رو بپذیرید و سعی کنید برای رشد خودتون اونهارو تغییر بدید. همه چیز رو بنویسید، ببینید، درک کنید و از اونها لذت ببرید و در صورت نیاز به کمک از دیگران کمک بگیرید. اعتماد به نفس شما درخواست کمک از دیگران تغییر نمی‌کنه.

۷. پذیرش. اما آخرین و البته مهمترین نکته که معمولا درست انجامش نمی‌دیم اینه که باید انجام هر کاری و وجود هر کسی رو با عشق بپذیریم! هر چه بیشتر عشق و حمایت افراد رو بپذیریم، ظرف وجودمون رو بیش از پیش پر می‌کنیم.

وقتی ظرف درونمون پر باشه سفر زندگی سبک‌تر و آرام‌تر و بدون مشکل خواهد شد. پس کمربندهاتون رو ببندید و از سواری لذت ببرید!

ما یه گروه هستیم که تلاش می‌کنیم درباره آدم‌های بسیار حساس مقاله‌های خوب تهیه کنیم. در انتشارات پناهگاه ما اطلاعات ارزشمندی درباره آدم‌های بسیار حساس پیدا خواهید کرد.

منبع:

www.elephantjournal.com