جلوگیری از خستگی شدید به‌عنوان یک آدم بسیار حساس

به عنوان یک آدم بسیار حساس، اگر احساس فشار و خستگی زیادی می‌کنید، به احتمال زیاد انرژی گرانبهایی را برای زیادی بخشیدن، خوشحال کردن دیگران، بله گفتن درست وقتی که می‌خواهید بگویید نه، رنجیدن از برآورده نشدن نیازهایتان و چیزهای اینچنین دیگری که "خون‌آشام های انرژی" نامیده می‌شوند، می‌سوزانید. بسیاری از ما آدم‌های بسیار حساس در این حوزه‌ها درگیر هستیم، چون طبیعتاً بسیار بخشنده (دهنده) هستیم. ما تبدیل به فردی می‌شویم که همه وقتی به حمایت نیاز دارند، به سراغش می‌آیند. ما دوست داریم به مردم کمک کنیم. مشکل این است که خودمان اغلب در انتهای لیست اولویت‌ها قرار می‌گیریم و این در درازمدت جواب نمی‌دهد و مشکل ایجاد می‌کند.

من دوست دارم در مورد انرژی ذهنی، مثل یک سیستم نقطه‌ای (نمره شماری یا امتیاز شماری) فکر کنم.

تصور کنید شما برای یک روز 100 نقطه (نمره یا امتیاز) انرژی دارید. بیایید پیگیری کنیم ببینیم این نمره‌ها به کجا می‌روند:

* آیا با یکی از اعضای خانواده یا دوست خود تماس گرفته‌اید که بدون وقفه صحبت کرده و شما همچنان به دادن و بخشیدن ادامه داده اید، چون این الگوی ثابت بین شماست؟

حدود 20-40 امتیاز کم کنید.

* آیا معمولاً از استراحت خود در محل کار صرف نظر می‌کنید؟ یا حتی بخشی از کار همکار خود را هم انجام می‌دهید؟

حدود 30 امتیاز کم کنید.

* آیا به رفتن به جایی که نمی‌خواستید در آن شرکت کنید، بله گفته اید، چون نمی‌خواستید کسی را ناامید کنید؟

حدود 40 امتیاز کم کنید.

* آیا شاغلید و بیشتر کارهای خانه را هم بدون کمک انجام می‌دهید؟

30 امتیاز دیگر کم کنید.

اگر بچه دارید و بیشتر مراقبت‌های آنها را هم خودتان انجام می‌دهید، 60 امتیاز کم کنید.

* آیا از مراقبت از خود و زمان خاموشی صرف‌نظر می‌کنید، چون نیازهای دیگران مهم‌تر به‌نظر می‌رسد؟

حدود 75 امتیاز دیگر کم کنید.

آن 100 امتیاز به سرعت از دست می‌روند؛ این‌طور نیست؟ وقتی امتیازات ما به‌طور مزمن پایین باشد، کل سیستم ما تحت تأثیر قرار می‌گیرد. اینجا بخشی از آنچه را که ما تجربه می‌کنیم آورده‌ام:

* سطح حساسیت افزایش می‌یابد

* واکنش‌های احساسی افزایش می‌یابد

* استرس و اضطراب افزایش می‌یابد

* زود عصبانی می‌شویم و از کوره درمی‌رویم و تحریک‌پذیرتر می‌شویم

* احساس رنجش و انتقام را در خود جمع می‌کنیم که روابط را خراب می‌کند

* دسترسی به خلاقیت و تمرکز را از دست می‌دهیم

* سیستم ایمنی ضعیف می‌شود

* در درازمدت، سیستم بدن ما شروع به از کار افتادن می‌کند و بیماری‌های مزمن به‌وجود می‌آیند و افزایش می‌یابند

* ما دائماً احساس خستگی می‌کنیم و نمی‌توانیم به آن رسیدگی کینم؛ اغلب احساس ناخوشی می‌کنیم

* وارد حالت بقا می‌شویم تا فقط امروز را بگذرانیم و نمی‌توانیم از چیزی لذت ببریم یا احساس شادی کنیم

از این‌ها چه می‌آموزیم؟ این‌که ما دیگر نمی‌توانیم در انتهای لیست اولویت‌های خود باشیم، چون همه چیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

4 راه برای شکستن چرخه‌ی خستگی

ما بسیار حساس‌ها ممکن است طبیعتاً اهل بخشیدن به دیگران باشیم، اما این بدان معنا نیست که ما باید چیزهایی را که شخصاً به آنها اهمیت می‌دهیم یا به آن‌ها نیاز داریم، قربانی کنیم.

عادت‌های خاصی هستند که بسیاری از ما اچ اس پی‌ها به آن دچار می‌شویم و چرخه‌ی در اولویت قرار دادن دیگران و درهم شکستن از خستگی را ایجاد می‌کنند. و به همین ترتیب، عادات خاصی هم وجود دارند که می‌توانیم آن‌ها را به خودمان بیاموزیم و این چرخه را بشکنیم.

این عادات نه تنها به ما کمک می‌کنند تا در اولویت قرار دادن آنچه را که واقعاً برای ما مهم است (ازجمله عزیزانمان، به‌طور متعادل) آغاز کنیم، بلکه به‌عنوان یک اثر جانبی، به این معناست که ما انرژی بیشتری برای این اولویت‌ها داریم و زمان کمتری را در فرسودگی و آشفتگی، غرق شدن یا خشم و عصبانیت می‌گذرانیم.

در اینجا چهار استراتژی وجود دارد که من از آنها استفاده کرده و به دیگر افراد بسیار حساس هم آموزش داده‌ام تا از خستگی بیش از حد و فرسودگی، به شیوه‌ای سالم جلوگیری کنند.

1. از میزان انرژی خود آگاه باشید و آن را حساب شده مصرف کنید.

آگاهانه انتخاب کنید که نمره‌های انرژی شما کجا بروند و مطمئن شوید که برای مراقبت از خود به اندازه‌ی کافی انرژی ‌دارید. شما به‌عنوان اچ اس پی، می‌دانید که هر "بله" یا ارائه‌ی خدمات به دیگران، برای انرژی روانی شما هزینه خواهد داشت، اما اغلب هنگام تصمیم‌گیری در مورد انجام این کار، کمی برای فکر کردن در این باره توقف نمی‌کنیم. عادت کنید که مکث کنید و بپرسید: "آیا ارزش دارد که نمره‌های انرژی را که می‌توانم برای چیز دیگری صرف کنم، برای این کار صرف کنم؟" هنگامی که مرزهای سالم در اطراف نمره‌های انرژی خود ایجاد می‌کنید، آنها به جاهایی می‌روند که با سیستم ارزش‌گذاری شما مطابقت دارد.

2. حرکت خود را کُند کنید.

سرعت "موتور سیستم عصبی" داخلی خود را چندین بار در روز، با وقفه‌های آگاهانه (ذهن‌آگاهی) کم کنید. این تمرین به شما کمک می‌کند امتیازها را ذخیره کنید و حتی امتیازهای اضافی به‌دست آورید. اگر می‌توانید لحظه‌ای را کنار یک درخت بگذرانید یا حتی بهتر از آن، پای خود را روی چمن‌ها بگذارید. طبیعت شفابخش است.

این زمان همچنین به شما این امکان را می‌دهد که از نحوه‌ی کار خود و آن‌چه ممکن است نیاز داشته باشید، آگاه شوید. آیا گرسنه هستید؟ آیا به اندازه‌ی کافی آب نوشیده‌اید؟ آیا باید از پشت میزتان بلند شوید و کمی بیرون قدم بزنید؟ این استراحت به شما کمک می‌کند تا به آنچه نیاز دارید توجه کنید و همان یک ذره وقتی که در طبیعت می‌گذرانید (درصورت امکان) به شما امتیازِ انرژی بیشتری برای روزتان می‌دهد.

3. شفقت به خود را تمرین کنید.

به خود یادآوری کنید که شما می‌توانید هر کاری را انجام دهید، اما نمی‌توانید همه‌ی کارها را انجام دهید. یکی از راههایی که من برای این کار توصیه می‌کنم پایه‌ریزی تمرین شفقت به خود است.

تکنیک مورد علاقه‌ی من این است که به صحبت‌های انتقادی خودتان با خودتان توجه کنید و نام احساسی را که دارید بگویید؛ مثلاً "من احساس تنهایی می‌کنم" یا "من احساس می‌کنم شایسته نیستم".

سپس می‌توانید آن احساس را تأیید و عادی‌سازی کنید؛ مثلاً "من احساس می‌کنم نخواستنی هستم، چون نزدیک به یک سال است که یاری ندارم. بسیاری از مردم اگر چنین شرایطی را تجربه کنند، همین احساس را خواهند داشت."

وقتی احساس شما نامگذاری شد و در چنین زمینه‌ای قرار گرفت، می‌توانید از خود بپرسید که به چه چیزی نیاز دارید؛ از لحظاتی برای اعتبار بخشیدن به خود گرفته تا دریافت حمایت از دیگران.

وقتی شفقت به خود را تمرین می‌کنید، به جای از دست دادن نمره‌های انرژی با سخت گرفتن به خود، آنها را حفظ و ذخیره می‌کنید.

اینجا تمرین شفقت به خود را کامل توضیح داده‌ام.

4. خواب را در اولویت قرار دهید.

اگر خوب بخوابید، امتیاز بیشتری برای استفاده به دست می‌آورید. و اگر این کار را نکنید، حتی آن 100 امتیاز انرژی کامل برای یک روز را هم ندارید. شروع روز با امتیاز کامل پس از یک خواب خوب، فوراً در خوب بودن حال شما تفاوت ایجاد می‌کند.

با این حال، چیزی که شگفت انگیز است این است که وقتی شروع به در اولویت قرار دادن حال خوب و تعادل خود می‌کنید، سلامت شما بهبود می‌یابد، متمرکزتر و خلاق‌تر می‌شوید، رنجش و نارضایتی شما کاهش می‌یابد، روابطتان بهتر می‌شود و حتی احساس می‌کنید حساسیت و حالت انفعالی (واکنش‌گرایی) کمتری دارید! بله، درست شنیدید. می‌توانید شدت واکنش‌های احساسی‌تان را کاهش دهید و از حالت انفعالی به حالت تواناییِ مکث کردن، فکر کردن و پاسخ دادن در وقتی که امتیاز اضافی دارید حرکت کنید. شما حتی می‌توانید با آن امتیازهای اضافی، زخم‌ها و آسیب‌های قدیمی را هم التیام ببخشید. حرکت از حالت بقا به حالت توانمندی امکان‌پذیر است.

ما به شکوفایی و رشد اچ اس پی‌های بیشتری در جهان نیاز داریم. تصور کنید اگر احساس انرژی، فضا داشتن و شادی کنید، زندگی شما چگونه خواهد بود. اگر با خود متعادلتان هم‌راستا شوید، چه کسی در زندگی شما سود می‌برد؟

منبع: highlysensitiverefuge.com