گفت و گو با کارگردان فیلم پاپ

هنر و تجربه این بار در اصفهان فیلمی متفاوت را به نمایش و نقد گذاشت، فیلمی متفاوت با درون مایه عشق! عشقی همراه با ترس و جسارت که مخاطب را تا لحظه آخر روی صندلی می‏نشاند و بر خلاف بسیاری از فیلم‏های معمول مخاطب را پس نمی‏زند. 

«پاپ» فیلمی است که به کارگردانی احسان عبدی‏پور که به میزبانی پردیس سینمایی اصفهان سیتی سنتر به روی پرده رفت و کارگردان و مخاطبان را در فضایی صمیمانه به نقد و بررسی نشاند.   در حاشیه این نقد و بررسی، با این کارگردان گفت و گویی داشتیم که در ادامه می‏خوانید.

پاپ فیلمی است که ایده آن به گفته کارگردان، از نمایشنامه پیوند خونی اثر «آتول فوگارد» آمده است. فیلم‏نامه‏ای که روایتگر عشق دو بردار دورگه به یک دختر است. برادر سیاه پوست مدت‏ها است که عاشق دختر شده اما از ترس عشقش را به زبان نمی‏آورد و مدام برادرش را به جای خود سر قرار می‏فرستد. غافل از آن که برادر سفید پوست نیز عاشق دختر شده و مدت‏ها است با او در رابطه احساسی است. در واقع عبدی‏پور با این پیش زمینه ذهنی بوده که شروع به نوشتن این قصه می‏کند.

شما نه تنها در این فیلم بلکه در فیلم «تنهای تنهای تنها» نیز با استفاده از روایت‏های دم‏دستی، رگه‏های سیاسی، شفاف و روشن را به تصویر کشیدید. آیا نمی‏ترسید که چنین روایت‏ها مردم را دچار کج‏فهمی یا بدفهمی کند؟

به هیچ عنوان مردم با دیدن این فیلم دچار بدفهمی نمی‏شوند. زیرا زمانی که این فیلم نامه را می‏نوشتم به این موضوع نیز فکر کردم. حال پاسخ این سوال را به آن قسمت از فیلم ارجا می‏دهم که پدر دختر سیاه پوست می‌گوید: ما اگر آینه‏ای بر سر راهمان نبود، اصلا رنگ پوستمان یادمان می‏رفت. به این معنا که جامعه هیچ گاه آن‏ها را سیاه‏پوست صدا نمی‏زند یا برخورد خاصی با آن‌ها نمی‏کند. تنها زمانی که روبه‏روی آیینه می‏ایستند متوجه رنگ پوستشان می‏شوند. 

شما در فیلم «پاپ» از بازیگران چهره استفاده نکردید. آیا دلیل آن کمبود بودجه بوده یا تجربه و دیدگاه خاصی مدنظر بوده است؟ 

نه صرفا این گونه نبود. برخی اوقات استایل فیلم نامه خود به شما می‌گوید که فیلم شما روی دست باشد یا روی سه پایه، رنگ‏هایتان شارپ و بیرون زده یا که ملایم باشند. در مورد انتخاب بازیگران نیز به همین صورت است. چه بسا در اجرای ساخت این فیلم من این امکان را داشتم که از بازیگران خوبی استفاده کنم. بدون آن که دستمزدی به آنها پرداخت کنم. اما به این موضوع فکر هم نکردم. زیرا فیلم نامه من چنین بازیگرانی را نمی‏پسندید و اهالی بومی به خوبی هر چه تمام می‏توانستند این فیلم را بازی کنند. 

تا کنون در فیلم‏هایی که ساخته‏اید، از جغرافیای بوشهر بیرون نیامده‏ اید. این موضوع ناشی از تفکر جهان وطنی در ذهن شما است و آیا ما باید منتظر باشیم که سومین فیلم شما هم در بوشهر ساخته شود؟ 

هم اکنون یک سریال 20 قسمتی ساخته ‏ام که از شبکه دوم سیما آماده پخش است. سریالی به نام آرمان که جواب این سوال شما را خواهد داد. 

از فیلم «پاپ» که بگذریم شما در جلسه نقد جوانان را تشویق به جسارت کردید در حالی که می‌بینیم گاهی اوقات منتقدان برخی از فیلم اولی‏ ها را سرکوب و بعضی را می‏ ستایند. در چنین اوضاعی یک جوان فیلم‏ساز چطور باید این جرأت و جسارت را به خود بدهد؟ 

نقد اصولا سازنده است و می‏تواند تاثیر مثبتی در آینده کاری یک فرد داشته باشد. من فکر نمی‏کنم منتقدان از روی خصومت صحبتی کنند و به هر حال یک جوان تا جراتی به خرج ندهد نمی‏تواند تجربه‏های لازم را بدست آورد. 

حال که صحبت از منتقدان شد اجازه دهید نظر شما را در مورد وضعیت نقد و بررسی در فیلم سینما بپرسم. به خصوص در سینمای هنر و تجربه که اسم تجربه را هم بر خود دارد؟

باید اعتراف کنم که من هیچ گاه نقد‏های سینمایی ومجله‏ها را دنبال نکرده‏ام و نمی‏کنم. زیرا می‏ترسم که مارا درگیر حاشیه کند و حواسم از متن پرت شود. البته می‏دانم چنین ترسی یک بیماری است و به نوبه خود بد است. از این رو نمی‏توان هم اکنون در مورد وضعیت نقد‏های سینمایی در کشور نظری بدهم و بگویم آیا نقد‏های موجود در کشور انحرافاتی را درون خود دارند یا آن‏که کمک کننده به سینما هستند. به همین دلیل نمی توانم پاسخی به این سوال شما بدهم. 

شما در بخشی از جلسه نقد و بررسی نیز به جوانان همین توصیه را کردید که کمتر ببینند و بخوانند. این در حالی است که بیشتر کارگردانان نظری مخالف شما دارند و اصولا جوانان را توصیه به هر چه بیشتر دیدن و خواندن می‏کنند؟

کاش این حرف را نمی زدم. زیرا حالا که فکر می‌کنم متوجه می‌شوم این توصیه خطرناکی بود. هر چند این توصیه برای من بسیار کارساز است. زیرا من بیش از آن‏ که در مواجهه به نکته‏ایی برسم، در سکوت، تنهایی و تحلیل‏های خودم باید قرار بگیرم و در واقع من سینما را از سینما یاد نگرفتم. اما به هر حال هر کسی مدلی برای بروز خلاقیت و نوآوری و رسیدن به ایده دارد که این به عهده خود او است و به مرور زمان متوجه آن خواهد شد. البته این نکته را نیز باید یادآور شوم که حدی از خواندن و دیدن لازمه نوشتن و فیلم‏سازی است و جوانان تازه کار باید این موضوع را مد نظر خود قرار دهند. 

در جلسه نقد یکی از افراد حاظر بیان کرد که اصفهان بیشترین استقبال را از فیلم شما داشته است. آیا در شهر خودتان نیز اوضاع به همین صورت بود؟ 

بله؛ در بوشهر نیز استقبال زیادی از «پاپ» شد. چه بسا در آن‏جا اکران مستقل نیز داشتیم. به طوری ‏که 15 روز عید لوکیشن این فیلم هر شب نمایش داده می‏شد. آن هم در حیاط همان خانه‏ای که فیلم در آن ساخته شد. مردم هر شب برای تماشای فیلم می‌آمدند و حیاط بسیار شلوغ می‌شد به طوی که گاهی جایی برای نشستن نبود. 

«پاپ» روایت‌گر سه داستان از اعضای يك خانواده سياهپوست در بوشهر كه در يك برش ثابت زمانی است که هر بار از يك طرف تعريف می‌‎شود.

پاپ (با نام سابق سیاه و سفید) فیلمی اجتماعی و سه اپیزودی، ساخت ایران به کارگردانی احسان عبدی‌پور محصول سال ۱۳۹۲ است. این فیلم درباره جوانان، مهاجرت و اوضاع اجتماعی امروزی ایران است. این فیلم نتوانست در جشنواره فجر سال ۱۳۹۲ حضور پیدا کند. پاپ با هزینه شخصی ساخته شده است.  

پاپ دومین اثر احسان عبدی‌پور می‌باشد. موسیقی فیلم پاپ از نوع جاز است. نام اپیزودهای این فیلم، مکزیک، ایتالیا و انگلیس می‌باشد. احسان عبدی پور در این فیلم به روابط فراوطنی پرداخته است. فیم پاپ در بوشهر تصویربرداری شده است.

بازیگران: غلامرضا فرج زاده، توماج پورمراد، حديث چهره پرداز، مرضيه بردك نيا، ليلا دمان، ابراهيم تمهيد، حسين قفلی، عباس باك

از اینجا می توانید سانس های نمایش فیلم پاپ و همچنین بخشی از این فیلم را مشاهده نمایید.