حافظه کوتاه مدت و بلند مدت چیست؟ یکبار برای همیشه

در این مطلب میخوایم در مورد اینکه حافظه کوتاه مدت و بلند مدت چی هستن صحبت کنیم. برای همه کسایی که میخوان نحوه کارکرد مغز رو بدونن دونستن این مطلب کوتاه به درد میخوره.

حافظه کوتاه مدت و بلند مدت

کلیات هر مطلب پس از مطالعه، وارد بخش محدود ذهن به اسم حافظهی کوتاه مدت میشه که موندگاری مطالب در اون بیشتر از ۲۴ ساعت نیست و اگه این مطالب تو این مدت وارد حافظه ی بلندمدت نشن، فراموش خواهند شد. بر عکس حافظهی کوتاه مدت، ظرفیت حافظهی بلندمدت، نامحدوده و هر مطلبی که وارد اون بشه تا آخر عمر خارج نمیشه.

همون طور که با دیدن عکس های قدیمی، کلی از خاطرات براتون زنده میشه، یادآوری مطالبی هم که وارد حافظه ی بلندمدت شدن، فقط به محرکهای ذهنی نیاز داره. پس نگران نباشید که بعد از گذشت چند وقت مطالب زیادی رو فراموش کردید، چون با یه مرور مختصر، دوباره همه رو به یاد میارید. (انگار که همون موقع یاد گرفتید.)

توصیه ها و راهکارها

ظرفیت حافظهی کوتاه مدت محدوده و ۷ تا ۹ کلمه رو میتونه تو خودش جا بده. پس ذهن شما برای جا دادن مطالب بیشتر، مطالب قبلی رو حذف می کنه. درست مثل اتوبوس هست که ظرفیتش تکمیل شده و برای سوار شدن افراد جدیدتر باید افرادی که سوار آن هستند، پیاده شوند؟

یک تمرین برای تقویت حافظه ی کوتاه مدت اینه که هر بار چند تا کلمه یا اسم رو بخونید و دوباره سعی کنید که اونها رو از حفظ تکرار کنید.

توصیه می کنم به روش زیر عمل کنید: روی یک صفحه ۲۰-۳۰ تا کلمه ی زبان یا لغت ادبیات یا عددهای ۲ رقمی یادداشت کنید و یک بار از روی آنها بخوانید. بعد سعی کنید که تمامی آنها را به خاطر بیاورید. این کار رو هر روز و به مدت ۱-۲ ماه انجام بدید. (درست مثل جدول پایین صفحه)

بهترین روش انتقال مطالب به حافظه ی بلندمدت، روزخوانیه. به قول قدیمی ها، تا تنور داغه، باید نون رو بچسبونید و با پشت گوش ننداختن روزخوانی و خوندن درسها تو همون روزی که تدریس شدن، از فراموش کردن مطالب جلوگیری کنید و حجم بیشتری از مطالب رو وارد حافظه ی بلندمدت خودتون کنید.

سخن آخر

فراموشی یکی از طبیعی ترین واکنش های ذهن انسان است و هر موضوعی که کم تر مرور شود، سریع تر فراموش می گردد. به همین دلیل بسیاری از اتفاقات روزمره که اهمیت چندانی ندارند از ذهن پاک می شوند. اما دانش آموزان و به خصوص داوطلبان کنکور باید توجه داشته باشند که ذهن آنها توانایی تفکیک مطالب درسی مهم از غیر مهم را ندارد و در صورت انجام ندادن مواردی مثل روزخوانی و مرورهای منظم که مطالب را به حافظه ی بلندمدت انتقال می دهند، نتیجه ی زحمات آنها از بین می رود و بیشتر دروس خوانده شده، فراموش خواهند شد.