مدرسه یا نابودی خلاقیت؟


از سن 7 سالگی شروع می کنیم و به مدرسه می رویم. در ابتدا دوران مدرسه، هر شخصی با طرز فکر مختص به خودش وارد مدرسه می شود، اما بعد ازفارغ التحصیلی به صورت یکنواخت وارد دانشگاه می شود. به راستی چرا استعدادها، علایق، و حتی تفکر ما تحت تاثیر قرار می گیرد؟

  1. مدرسه مکانی برای تربیت کارمندان یکسان.... اکثرا وقتی از کودکی 3 ساله سوال می کنیم که در آینده چه شغلی دارد، جواب غیر منتظره ای مثل فضانورد، خیاط، نقاش، پلیس، هواپیما ساز.. می دهد. حالا چند سال بعد، از همان شخص بپرسیم، پاسخ اکثر افراد به همچین چیزی تغییر می کند: "نمی دونم، باید ببینم بعد از لیسانس کجا می تونم کار پیدا کنم..." فردی که قبلا آرزو های بزرگ داشت، بعد از گذشت زمان احساس می کند که دیگر تنها آرزو او پیدا کردن شغلی است که شاید نه به آن علاقه داشته باشد و نه استعداد. چرا؟ پاسخ ساده است. بین آن کودک 7 ساله و حال یک شخص 22 ساله، فقط یک اتفاق مهم باعث این نا امیدی شده است: مدرسه!
  2. تا زمانی که شما نمره بالا بگیرید، خوب هستید! در مدرسه، اگر دانش آموزی زیاد درس بخواند و نمرات بالا کسب کند، به آن برچسب "نمره 20" تعلق می گیرد و آن دانش آموز فردی خوب شناخته می شود. اما آیا مهم است که شرایط خواب و روح و روان این دانش آموز چیست؟ آیا این دانش آموز به همه درس ها علاقه دارد؟ این دانش آموز، مورد تشویق سیستم مدرسه قرار می گیرد، اما دیگری که نمرات "متوسطی" دارد، مورد مجازات سیستم قرار می گیرد. تمامی علایق و استعداد ها کشته می شود، تا افراد بتوانند برچسب "نمره 20" را به دست بیاورند. به عبارتی خط فکری همه و ساختار ذهنی آن ها تحت تاثیر قرار می گیرد.
  3. آیا می توانی درآمد داشته باشی؟ آیا می توانی حساب بانکی باز کنی؟ "نه اما می توانم مقدار x را پیدا کنم"
    مهم نیست که کودکان مهارت های اصلی در زندگی مثل فن بیان، تفکر تحلیلی و انتقادی، مدیریت مالی، مدیریت استرس را فرا نگیرند. مهم این است که نمرات بالا کسب کنند و خوب درس بخوانند تا بتوانند "پزشک" یا "مهندس" شوند. آیا یک جامعه نیاز به نقاش، موسیقی دان، عکاس، کارآفرین و ... ندارد؟ افراد در مدرسه به جای گرفتن چند مهارت اساسی، درگیر تست زنی و یادگیر نکات ریزی می شوند که هیچوقت، هیچ کابردی ندارد.

اما راهکار چیست؟ تغییر سیستم آموزشی! با پرورش افرادی با تفکرات مختلف، با مهارت های مختلف و یادگیری نکات اساسی زندگی به جای تست زنی و فراموش کردن آن!