اصلا کی گفته 21 روز؟!

امروز که 21 روز از کنار گذاشتن یه عادت بدم میگذره، به خودم گفتم آخیش! اینم از این.

بعد به این فکر کردم که اصلا چرا 21 روز؟

فلسفه ی خاصی پشتشه؟

خلاصه رفتم دنبالش و متوجه شدم که:

اصلا برای ترک یه عادت نادرست و اضافه کردن یه عادت صحیح به خودمون؛ نباید دنبال عدد و رقم باشیم!

خب یعنی چی؟

یعنی اگر بخوایم واقعیت رو در نظر بگیریم، عامل های خیلی خیلی زیادی تو شکل گیری عادت های ما نقش دارن. که هر کدوم می تونن تو زمان رسیدن یه نفر به یه عادت، یا کنار گذاشتن یه عادت دیگه، تاثیر بذارن.

به عنوان مثال: ایجاد عادت نوشیدن یه لیوان آب هر صبح برای یه آدم راحت تره؛ یا ترک سیگار یه آدم که چندین ساله داره هر روز یه پاکت سیگار میکشه؟

تازه، فقط نوع عادت نیست که مهمه!

یعنی حتی اگر صحبت از یه عادت مشترک باشه، بازم میزان سختیش برای افراد متفاوته. به نظر شما یه آدم درونگرا راحت تر میتونه ارتباطات اضافی و وقت گیرش رو ترک کنه؛ یا یه آدم برونگرا؟

اصلا این عدد 21 از کجا اومد؟

پیشینه اش برمیگرده به یه کتاب به اسم: psycho-Cybernetics که نوشته ی Dr Maxwell Maltz (سال 1960) بوده. دکتر مالتز همچین ادعایی نکرده، اما برداشت های اشتباه کار خودشونو میکنن!

دکتر مالتز نویسنده کتاب "تصویر ذهنی" ، شغل اصلیش جراح پلاستیک بوده و همون زمان که مشغول کار جراحی و ویزیت بیمارها بوده، در مورد بیمارهایی که تحت جراحی صورت قرار میگرفتن و به نوعی بیمار با یه چهره جدیدی از اتاق عمل بیرون می اومده؛ به یه الگوی عجیبی میرسه.

اون زمان متوجه میشه که در شرایطی که بیماری تحت عمل جراحی های زیبایی یا ترمیمی که با تغییر چهره همراه هستن، مثل عمل بینی یا جزئی از صورت، قرار میگیره؛ حدود 21 روز زمان میبره تا به صورت جدیدش عادت کنه.

حالا چرا انقدر این عدد اشتباه معروف شد و همه قبولش کردن؟

خب شاید همه ی ما یجورایی بین چیزایی که می بینیم و می شنویم و می خونیم، چیزایی رو قبول میکنیم که رسیدن بهشون راحت و سریع تر باشه. و در کنارش انگیزشی و تشویقی هم باشه.

اگر به جای عدد 21 یه دوره 1000 روزه یا 3 ساله بود؛ به نظرتون انقدر دهن به دهن میشد و مردم باورش میکردن؟ نه دیگه!

اما ایراد باور به این اعداد و ارقام چیه؟

این اعداد و ارقام مارو میندازن تو یه جعبه یا قفس و میگن یا اینجوری میرسی به این چیز یا هیچ جوره نمیرسی!

پس اگر تصمیم گرفتید یکی از عادات بدتون رو کنار بذارید؛ و یا یه عادت خوب جدیدی به زندگیتون اضافه کنید و تو 21 روز یا 30 روز یا 60 روز یا هر تعداد روز دیگه نرسیدید و نشد، سریع خودتون رو به باد کتک نگیرید و انواع و اقسام بد و بیراه هارو نثار خودتون نکنید و هی تکرار نکنید که: "من از اولشم میدونستم اینکاره نیستم" "دیدی بازم نتونستم!" "اصلا منو چه به..." "من همیشه همون آدم... باقی میمونم" و...

نه! به جای اینا قبل از هرچیزی خودتون رو بپذیرید و دست کم نگیرید.

و بعید بگید خب، (این راه جواب نداد) ولی قطعا این راه اول و آخر نیست که!

1- باید کشف کنم چرا این راه جواب نداد؟

2- کجای مسیر رو اشتباه رفتم؟

3- به جاش باید چیکار کنم؟

اصلا شایدم جواب داده، ولی پیشرفتمون کند بوده و به زمان بیشتری نیاز داریم.

همین و تمام :)