تقوای الهی و توکل قلبی

اَُکسی آنلاین | آيات فوق از اميد بخش‌­ترين آيات قرآن مجيد است كه تلاوت آن دل را صفا و جان را نور و ضيا مى‌­بخشد، پرده‌­هاى ياس و نوميدى را مى­‌درد، شعاع‌­هاى حيات­بخش اميد را به قلب مى‌­تاباند، و به تمام افراد پرهيزگار با تقوا وعده نجات و حل مشكلات مى­‌دهد.

در حديثى از ابوذر غفارى نقل شده كه پيامبر اکرم (ص) فرمودند:

انى لا علم آية لو اخذ بها الناس لكفتهم : و من يتق الله يجعل له مخرجا... فما زال يقولها و يعيدها

من آيه­‌اى را مى­‌شناسم كه اگر تمام انسان­‌ها دست به دامن آن زنند براى حل مشكلات آنها كافى است، پس آيه "ومن يتق الله..." را تلاوت فرمود و بارها آن را تكرار كرد.

در حديث ديگرى از رسول خدا (ص) نقل شده كه در تفسير اين آيه فرمود:

من شبهات الدنيا و من غمرات الموت و شدائد يوم القيامه

خداوند پرهيزكاران را از شبهات دنيا و حالات سخت مرگ و شدائد روز قيامت رهائى مى‌­بخشد.

اين تعبير دليل بر اين است كه گشايش امور براى اهل تقوا منحصر به دنيا نيست، بلكه قيامت را نيز شامل مى­‌شود.

روح توكل

منظور از توكل بر خدا، اين است كه انسان تلاشگر كار خود را به او واگذارد و حل مشكلات خويش را از او بخواهد، خدایى كه از تمام نيازهاى او آگاه است، خدایى كه نسبت به او، رحيم و مهربان است، و خدایى كه قدرت به حل هر مشكلى دارد. کسى كه داراى روح توكل است، هرگز ياس و نوميدى را به خود راه نمى‌­دهد، در برابر مشكلات احساس ضعف و زبونى نمى­‌كند، در برابر حوادث سخت، مقاوم است، و همين فرهنگ و عقيده چنان قدرت روانى به او مى­‌دهد كه مى‌­تواند بر مشكلات پيروز شود، و از سوى ديگر امدادهاى غيبى كه به متوكلان نويد داده شده است به يارى او مى‌آيد، و او را شكست و ناتوانى رهایی مى‌­بخشد. در حديثى از پيامبر گرامى اسلام (ص) آمده است كه فرمود: از پيك وحى خدا، جبرئيل، پرسيدم: توكل چيست؟ گفت:

حقيقت توكل اين است كه انسان بداند مخلوق، نه زيان مى‌­رساند، و نه نفع، و نه عطا مى­‌كند و نه منع، چشم اميد از خلق برداشتن (و به خالق دوختن) هنگامى كه چنين شود، انسان جز براى خدا كار نمى‌­كند، به غير او اميد ندارد، از غير او نمى­‌ترسد، و دل به كسى جز او نمى­‌بندد، اين روح توكل است.