معنی شعر شیر حق فارسی هشتم

میدونستی شعر «شیر حق» یکی از درس‌های مهم فارسی در امتحانات است؟
برای دیدن نمونه سوالات فارسی هشتم با جواب، اینجا کلیک کنید.

شیر حق

از علی آموز اخلاص عمل * شیر حق را دان منزه از دغل**

از حضرت علی پاکی و نیکی و کردار را بیاموز و بدان که شیر خدا (لقب حضرت علی) از هرگونه فریب‌کاری پاک است

در غزا بر پهلوانی دست یافت * زود شمشیری برآورد و شتافت**

حضرت علی در جنگی با پهلوانی رو به رو شد، با سرعت شمشیرش را بیرون کشید و با شتاب به سوی او دوید

او خدو انداخت بر روی علی * افتخار هر نبی و هر ولی**

آن مرد، آب دهانش را بر صورت حضرت علی که مایه افتخار پیامبران و اولیا خدا است، انداخت.

در زمان انداخت شمشیر آن علی * کرد او اندر غزایش کاهلی**

حضرت علی در همان لحظه شمشیرش را انداخت و در جنگیدن درنگ کرد

گشت حیران آن مبارز، زین عمل * وز نمودن عفو و رحم بی‌محل**

آن مرد جنگجو ار این رفتار حضرت علی و بخشش بی‌موقع متعجب شد

گفت: «بر من تیغ تیز افراشتی * از چه افگندی، مرا بگذاشتی؟»**

گفت: «شمشیر تیز خودت را برابر من بالا برده بودی، حال چرا آن را انداختی و من را رها کردی؟»

گفت: «من تیغ تیز از پی حق می‌زنم * بنده حقم نه مأمور تنم**

حضرت علی گفت: «من برای خدا شمشیر می‌زنم و مبارزه می‌کنم. من بنده خداوند هستم و نه بنده جسم و هوس‌ها

شیر حقم، نیستم شیر هوا فعل من بر دین من باشد گوا**

من شیر خدا هستم نه شیر هوس‌های انسانی، رفتار من شاهد و گواه دین و عقیده من است

باد خشم و باد شهوت، باد آز * برد او را که نبود اهل نماز**

وسوسه خشم و شهوت و حرص و طمع، انسان دین‌دار را از راه به در می‌کند

چون درآمد در میان، غیر خدا * تیغ را دیدم نهان کردن سزا»**

وقتی پای چیزی به غیر از خدا به میان آمد، دیدم که شایسته‌ است شمشیرم را پنهان کنم.

معنی لغات شعر شیر حق:

اخلاص: خلوص نیت

منزه: پاک

دغل: حیله‌گری و فریب‌کاری

غزا: جنگ با کافران در راه خدا

خدو: آب دهان

آز: حرص و طمع

شعر شیر حق از مثنوی معنوی انتخاب شده است. مولوی داستانی را از پاکی و نیک‌کرداری حضرت علی بازگو می‌کند. حضرت علی در یکی از جنگ‌های در راه خدا با کافری رو به رو می‌شود که آن مبارز آب دهان خود را بر صورت حضرت علی می‌اندازد. حضرت علی از این کار او خشمگین می‌شود و از مبارزه دست می‌کشد. وقتی آن مبارز از او علت را می‌پرسد، حضرت علی در جواب می‌گوید من در راه خدا می‌جنگم و اکنون که دیدم که فقط برای خشم خودم در حال جنگیدن هستم، شمشیرم را پایین آورده و از جنگیدن دست می‌کشم.

معنی شعر شیر حق فارسی هشتم

شیر حق

از علی آموز اخلاص عمل * شیر حق را دان منزه از دغل**

در غزا بر پهلوانی دست یافت * زود شمشیری برآورد و شتافت**

او خدو انداخت بر روی علی * افتخار هر نبی و هر ولی**

در زمان انداخت شمشیر آن علی * کرد او اندر غزایش کاهلی**

گشت حیران آن مبارز، زین عمل * وز نمودن عفو و رحم بی‌محل**

گفت: «بر من تیغ تیز افراشتی * از چه افگندی، مرا بگذاشتی؟»**

گفت: «من تیغ تیز از پی حق می‌زنم * بنده حقم نه مأمور تنم**

شیر حقم، نیستم شیر هوا فعل من بر دین من باشد گوا**

باد خشم و باد شهوت، باد آز * برد او را که نبود اهل نماز**

چون درآمد در میان، غیر خدا * تیغ را دیدم نهان کردن سزا»**

معنی لغات شعر شیر حق:

معنی درس سوم عربی هفتم

معنی درس معرفت آفریدگار فارسی ششم ابتدایی

معنی شعر درس از پاریز تا پاریس فارسی دوازدهم

معنی شعر شیر حق فارسی هشتم

شیر حق

از علی آموز اخلاص عمل *** شیر حق را دان منزه از دغل

در غزا بر پهلوانی دست یافت *** زود شمشیری برآورد و شتافت

او خدو انداخت بر روی علی *** افتخار هر نبی و هر ولی

در زمان انداخت شمشیر آن علی *** کرد او اندر غزایش کاهلی

گشت حیران آن مبارز، زین عمل *** وز نمودن عفو و رحم بی‌محل

گفت: «بر من تیغ تیز افراشتی *** از چه افگندی، مرا بگذاشتی؟»

گفت: «من تیغ تیز از پی حق می‌زنم *** بنده حقم نه مأمور تنم

شیر حقم، نیستم شیر هوا ** فعل من بر دین من باشد گوا

باد خشم و باد شهوت، باد آز *** برد او را که نبود اهل نماز

چون درآمد در میان، غیر خدا *** تیغ را دیدم نهان کردن سزا»

معنی لغات شعر شیر حق:

معنی درس سوم عربی هفتم

معنی درس معرفت آفریدگار فارسی ششم ابتدایی

معنی شعر درس از پاریز تا پاریس فارسی دوازدهم

از علی آموز اخلاص عمل * شیر حق را دان منزه از دغل**

در غزا بر پهلوانی دست یافت * زود شمشیری برآورد و شتافت**

او خدو انداخت بر روی علی * افتخار هر نبی و هر ولی**

در زمان انداخت شمشیر آن علی * کرد او اندر غزایش کاهلی**

گشت حیران آن مبارز، زین عمل * وز نمودن عفو و رحم بی‌محل**

گفت: «بر من تیغ تیز افراشتی * از چه افگندی، مرا بگذاشتی؟»**

گفت: «من تیغ تیز از پی حق می‌زنم * بنده حقم نه مأمور تنم**

شیر حقم، نیستم شیر هوا فعل من بر دین من باشد گوا**

باد خشم و باد شهوت، باد آز * برد او را که نبود اهل نماز**

چون درآمد در میان، غیر خدا * تیغ را دیدم نهان کردن سزا»**