معنی شعر نیایش فارسی هشتم

نیایش

الهی، جانب من کن نگاهی *** مرا بنما به سوی خویش راهی

خداوندا نظری به من کن و راه رسیدن به خودت را به من نشان بده

نگاهی کن که رو آرم به سویت *** رهی بنما که جا گیرم به کویت

نظری به من کن و من را صدا بزن که به سوی تو بیایم و راهی به من نشان بده که در راه تو جایی داشته باشم

به ذکر خود، بلند آوازه‌ام کن *** رفیق لطف بی‌اندازه‌ام کن

به اسم خودت، به من بزرگی بده و من را رفیق لطف بی‌کران خود کن.

بیفشان از وضو بر رویم آن آب *** که از غفلت نماند در سرم خواب

از آن آب گوارا به من بده تا با آن وضو بگیرم و از خواب غفلت بیدار شوم.

به چشم مرحمت سویم نظر کن *** شفیع آخرت، خیرالبشر کن

با چشم بخشندگی و مرحمت به من نگاه کن و در روز قیامت بهترین بنده‌ات، پیامبر اکرم را شفاعت کننده من قرار بده.

معنی لغات شعر نیایش:

جانب: طرف

مرحمت: مهربانی

غفلت: فراموشی و بی‌خبری

شفیع: شفاعت کننده

خیرالبشر: بهترین انسان‌ها (لقب حضرت رسول اکرم)