غنیمت‌گیری از جنگ تحمیلی دوم یا چه کسی به راستی ایران را می‌شناسد؟

غنیمت‌گیری از جنگ تحمیلی دوم یا چه کسی به راستی ایران را می‌شناسد؟

یادداشت‌های جنگ

حالا که ظاهراً در مرحله آتش بس ناپایدار هستیم و هر دو طرف در حال بازسازی توان خود هستند عده‌ای خیال کردند جنگ تمام شده و دنبال تصاحب غنائمی هستند که در خیالشان روی زمین مانده است. به نام خود زدن جنگ در روایت‌های فکری، گویا خط اصلی این عده را در حال حاضر تشکیل می‌دهد. آنها که مدعی بهترین شناخت و دقیق‌ترین تحلیل از جامعه ایران هستند برای مثال دنبال این هستند تا اثبات کنند مردم حول ملت (ایران) جمع شده‌اند و ایده امت (اسلام) دیگر جذابیتی برای مردم و جامعه ندارد. حال جای تعجب دارد که این افراد از خود سوال نمی‌کنند که وقتی در دو سال و نیم گذشته در ۱۴۰۱ هر روز فروپاشی و تشدید گسل‌های اجتماعی ایران از درون را مثلاً تئوریزه می‌کردند و معتقد بودند این شکاف‌ها هر روز بیشتر می‌شود چگونه همین مردم در جنگ اتحاد و همبستگی باورنکردنی از خود نشان می‌دهند؟ فکر نمی‌کنم از یک جامعه‌ای از درون گسسته چنین اتحادی ممکن باشد.

بعد از حدود چند ماه از آشوب‌های ۱۴۰۱ او حرف‌هایی می‌زد که باورش برای ما حزب‌اللهی‌ها هم سخت بود مثلاً می‌گفت که روحیه جوان امروز روحیه جوان در میدان جنگ دفاع مقدس است و «این حرف‌های انقطاع نسلی و این‌ها حرف‌های روشنفکری داخل گعده‌های روشنفکرانه است و واقعیت‌ها غیر از این است». البته چنین موضع‌گیری چیز جدیدی از او نبود و این انگار دیدگاه همیشگی او بود اما باور چنین موضعی دیگر بعد از آن آشوب‌ها برای ما هم سخت بود چه برسد به بقیه. یادم نمی‌رود روزهایی را که ما با جمعی از رفقا می‌گفتیم انگار آقا تحلیل دقیق و درستی از شرایط ندارد. چند سال گذشت و به نقطه جنگ رسیدیم جایی که کف‌ها کنار می‌رود و آب زلال می‌ماند. اتحاد مردم عجیب بود ما که داشتیم جامعه دوقله‌ای شکاف نسلی و فروپاشی اجتماعی را باور می‌کردیم برایمان عجیب بود برای آنها که تئوری پرداز این ایده‌ها هستند باید عجیب‌تر هم باشد. پیش از اینکه ببینیم مردم حول چه چیزی جمع شدند و امثالش لطفاً کمی هم به نفس اتحاد فکر کنیم مخصوصاً دوستان تحلیلگر پسینی ما! خوب متوجه می‌شویم که یک نفر بود که جامعه ایران را به درستی می‌شناخت.

در آن طرف نتانیاهو و اسرائیلی‌ها دقیقاً اَبَربرساخت‌های رسانه‌ای و چه بسا تئوریزه‌شده فروپاشی جامعه ایران را باور کرده بودند و قصدشان تغییر رژیم بعد از ترور عده‌ای از سران کشور بود با اتکا به شورش‌های داخلی. آنچه که در ۱۴۰۱ نقطه ضعف ما بود در ۱۴۰۴ سبب اشتباه شدید محاسباتی حرامی‌های اسرائیلی شد. در آن سال در شرایطی که در اینستاگرام و تلگرام بیش از ده دفعه جمهوری اسلامی سقوط کرده بود اما در واقعیت مجموع جمعیتی که طی دو ماه به خیابان‌ها آمده بودند کمتر از ۲۰۰ هزار نفر بود (که در مقایسه با سال ۸۸ شوخی هم نیست). ولی در نهایت کف هایپررئالیتی‌ها کنار می‌رود آن روز که در شیپور جنگ نواخته می‌شود، آن روز همه پای کار ایران بودند.

در پایان غرضم تنها این است که شاید زمان آن باشد تا عده‌ای که خیال می‌کنند جنگ تمام شده ذره‌ای انصاف داشته باشند و به تحلیل‌هایشان از ۱۴۰۱ به این سو نگاه دوباره بیندازند شاید بفهمند تحلیل‌های اکنونشان در باب دوگانه ملت امت هم مثل بسیاری از حرف‌های گذشته‌شان نسبتی جدی با واقعیت در صحنه نداشته باشد. شاید وقت آن باشد تا به جای غنیمت گیری از جنگ به فکر تردید در برخی از محاسبات فکری‌شان باشند.

کانال من در تلگرام: https://t.me/roshani_khiyal

کانال من در بله: @roshani_khiyal