((نگهبان شب))عقب گردی بزرگ برای میرکریمی

نگهبان شب آخرین ساخته آقای میرکریمی است که به نظر بنده عقب گردی بزرگ در مقایسه با سایر کارهای ایشان می باشد.فیلمی که روایت از یک جوان ساده روستایی دارد که برای یافتن کاری به تهران آمده است.

روایت گری فیلم بسیار کند وکسل کننده است. به طوری که شما پس از 40 دقیقه دراز کش و رو به موت بر وری صندلی سینمایی خود نشسته اید وهیچ اتفاق خاصی در این 40 دقیقه نمی افتد ومخاطب بعد از 40 دقیقه همچنان در انتظار وقوع قصه خاص در فیلم میباشد.

در عین حال انتخاب درست بازیگران وبازیگردانی فوق العاده میرکریمی از جمله لاله مرزبان در نقش ((نسیبه))،تورج الوند در نقش ((رسول)) و علی اکبر اوصانلو در نقش ((دایی)) تماشای فیلم را تحمل پذیرتر میکند.

تورج الوند در نقش آدمی منفعل،بی دست وپا و ترسو و لاله مرزبان در نقش دختری شکننده وضعیف هردو به خوبی توانسته اند از پس نقش های خود برآیند.

بازی این دو زوج،عشق دراماتیک،پاک،ساده وعفیفی را رقم زده است که کمتر در آثار سینمایی ایران به چشم میخورد و شاید بتوان از معدود نکات مثبت فیلم است.

بازی محسن کیایی در نقش آقای مهندس چندان چنگی به دل نمی زند. کیایی تنها به تکرار تیپ خودش دست می برد وشخصیت پردازی نوینی در بازی او دیده نمی شود. او تنها به تکرار خود می پردازد.

به نظرمی رسد انتخاب او در این فیلم انتخاب درستی نبوده است.

فیلم پر است از استعاره های نچسب وفربه تر از خود.

لگد پرانی های سیاسی و دست به عصایی که میرکریمی، کورکورسو از آن بهره میگیرد ولی چندان در فیلم

نمی شیند وبیشتر رویکردی محافظه کارانه، در برخورد با مسائل روز جامعه پیدا میکند.

چیز دیگری که مرا به عنوان مخاطب فیلم اذیت میکرد، سادگی بیش از حد رسول بود. اگر رسول قصه ما از پشت کوه هم آمده باشد این حجم از سادگی برای مخاطب قابل هضم نیست.اینکه چگونه رسول قصه ما راحت اعتماد میکند،سریع بله میگوید،سریع امضا میکند و...

نگهبان شب برای من از آن فیلم های یکبار مصرفی است که شاید تنها یک بار ارزش دیدن داشته باشد.

در نهایت نباید از آهنگ پایانی وزیبایی فیلم با صدای حمیده محمدی و بردیا بابک غافل گشت.