راهنمای انتخاب استاد در ورزشهای رزمی
چگونه یک استاد در یک رشته ورزشی پیدا کنیم؟ در خدمتتونم با بررسی یک موضوع شایع و البته درست در دنیای رزمی که اکثرا داد اساتید و بعضا خود هنرجویان رو هم در آورده !!! در همه رشته های ژاپنی ( کاراته کیک بوکس جودو نینجا ..) و رشته های چینی (ووشو کونگ فو و..) و البته رشته های دیگر مثل موی تای و ... یک علامت یا نشانه به هنر جو میدهند که نشانگر درجه ، مهارت و قدمت کار هنر جو است !!! در رشته های ژاپنی به آن کمربند گفته میشود ، در رشته های چینی به آن شالبند گفته میشود و در رشته ای مثل موی تای به آن خان گفته میشود که دور بازوانشان می اندازند !!!
چگونگی گرفتن کمربند در هر سبکی بیشتر به خود استاد وابسته است ولی قانون اصلی تایم تمرین و مهارت هنر جو است !!! مثلا در رشته جوجیتسو برزیلی که اول در ژاپن بوجود امد ، باید برای هر کمربند و هر خط روی آن 4 ماه تمرین کرد ! و در رشته ای مثل کیوکوشین یا کاراته برای هر کمربند و خطش 3 ماه !! همچنین مهارت هنر جو مثل امادگی و قدرت جسمانی توانایی اجرای درست تکنیک توانایی درگیری و .. هم مهم است . بدیهی است که سفیدمحض به معنای تازه وارد و مشکی به معنای کهنه کار است
هنرجوها
چرا در باشگاه های ایران اساتید از شاگردان راضی نیستند !؟ چرا شاگردان در سطح خود نیستند ؟! چرا خود نمایی در دنیای رزمی خیلی شایع است ؟! چرا هنر جو در بدو ورود کمربندش عوض میشود ؟! چرا احکام فدراسیون و احکام کمربند ها دائمی است !؟ موارد بالا تمامأ مقدمه بود تا اینکه برسیم به این موارد که چرا جودو ایران بعد از 16 سال در چند روز پیش تازه به مقام طلای جهان رسید !!!
چطوری ووشو ایران قهرمان جهان شد و حتی از چین که مهد ووشو است پیشی گرفت ؟ چطوری کیوکوشین ایران از مهد کیوکوشین دنیا یعنی ژاپن پیشی گرفت ؟ و...اگر ما هنرجو های رشته های رزمی را 2 گروه در نظر بگیریم ، یعنی (فردی بدون ایده و مهارت قبلی) و (فردی با ایده و مهارت قبلی) ! بحث فرق میکند ، به بررسی مورد اول بپردازیم :
1) هنرجوهایی که سابقه رشته ورزشی نداشته اند و با هنر جدیدی که در آن ثبت نام کرده اند آشنا نیستید ، کارشان دشوار تر است ، اساتید به آنها چندین حرکت ساده را یاد میدهند (مثلا مشت زنی ) و بعد از آن تا 1 هفته از هنرجوی خود اجرای همان حرکت را میخواهند ، اما اینجاست که مشکل بوجود می آید !!
در کاراته غیر کنترلی یا سبک کیوکوشین هنر جوها باید 3 مشت اصلی رو یاد بگیرند که در مبارزه و در بیشتر اوقات باشگاه به دردشان میخورد، آنها به محض یاد گرفتند دست از تمرین و تکرار و مرور میکشند و برایشان تکراری میشود و منتظر مطلبی جدید هستند ! این مسئله این مشکل را بوجود می آورد که بعد از یاد گیری تکنیک جدید و تمرین آن به صورت خیلی خلاصه دوباره مشتاق تکنیک جدید تری هستند !!! اگر بعد از 1 هفته از انها بخواهید که همان 3 مشت اصلی را بزنند با کلی مشکل حرکت را اجرا میکنند ! خودتان داستان را تعمیم دهید
2) مورد دیگر تقلب در موارد امتحان است ، قبل از شروع خاطره بگویم که ما با همشاگردی هایمان بیشتر از اینکه دوست باشیم دشمن بودیم و سایه همدیگر را با تیر میزدیم .. یادم می اید موقعی که داشتم برای کمربند زرد کاراته کنترلی امتحان میدادم ، هم تمرینیم گفت تو بجای 30 تا شنا 10 تا برو و من به استاد میگم 30 تا رفته ولی در عوض موقع رفتن 5 تومن به من بده !!! همینجوری کمربند گرفتیم ، همینجوری درجه گرفتیم و ...
3) هنر جوهایی هستند که یکم در سطح حرفه ای قدم گذاشتند و میخواهند حرفه ای تر شوند !! یعنی اشخاصی که کمربند قهوه ای یا مشکی دارند و میخواهند پا به مسابقات قهوه ای یا مشکی بگذارند ، آنها بجای اینکه تمرینات باشگاه خود را جدی بگیرند ، بیشتر وقت خود را در باشگاه های بدنسازی میگذرانند و طبق بررسی این مورد در مقاله "ضربه زدن و خوردن در کیوکوشین " این مورد اثر خیلی کمتری بر قدرت شما در مسابقه و رشته خود دارد ، همچنین که اویاما موسس کیوکوشین خودش میگوید :
نمونه بارزشم خودم تجره کردم که هم باشگاهیم و خودم جفتی کمربند قهوه ای داشتیم و ایشون کلا زوم بود روی بدن سازی و هر وقت میامد باشگاه کیوکوشین به استاد میگفت باشگاه بودم خستم و ... و استاد بعد 6 ماه بهش گفت خب این همه بدن سازی رفتی بیا مبارزه کن ! و طی مبارزه 1 دقیقه ای ناک اوتش کردم و از اون موقع به بعد بهش برخورد و دیگه نیامد !
4)تداوم تمرینات هم بحث مهمیست ،هنرجوهایی که به تمرین علاقه ندارند از تمرین میزنند تقلب میکنند تا استاد پشتشو میکنه سریع دست از تمرین میکشن و تا استاد میبینشون سخت ادای تمرین کردن میگیرن ... هروقت عشقشون بکشه میان ... هر ساعتی بخوان میان ... ۱ روز میان ۱ هفته نمیان ... اینا همگی باعث میشه بی ارزش بشید
برای جمع بندی بگذارید یک مطلبی را به شما بگویم ، زمانی که بنده کمربند آبی کیوکوشین داشتم و توی مبارزه استانی با یک فرد سبز افتادم و بعد از مبارزه نفس گیر و طولانی شکستش دادم به استادم گفتم مگه اون سبز نبود؟ (سبز قبلا جایگاه مشکی رو داشت یعنی هر کسی که میخواست سبز بگیره باید جلوی مشکی مقاومت میکرد و اوبوهت سبز خیلی بالابود) استادم گفت هیچوقت از روی کمربند کسی رو قضاوت نکن !
همچنین یک چیزی دیگه ای که من یادم هست این است که یک روز قبل از باشگاه بچه های مشکیمون قرار گذاشته بودن که قبل باشگاه جمع بشن پشت باشگاه و یه کاری با کمربنداشون بکنن (من اون موقع ابی کیوکوشین بودم) وقتی 2-3 تاشون جمع شدن سریع سنگ پا در اوردن و شروع به ساییدن کمربنداشون کردن ! اقا ما رفتیم تو باشگاهو اینا جلومون وایسادن و دوویدیم و گرم کردیم بعد که خواستیم شروع کنیم میگفتن اره ببینید ما چقدر تمرین کردیم !!! شما هم باید انقدر پیاپی و جدی تمرین کنید که کمربندتون سفید شه (رنگش بره ) و میگفتن که (اره از سفید شروع کردیم و به سفید ختم خواهیم کرد) ?????
القصه ، تجربه فردی خودم که توی کاراته ووشو جودو و ... دارم بهتون بگم این 3 سخن بروسلی رو سر لوحه خودتون قرار بدید:
- من از کسی نمی ترسم که 10,000 فن را یکبار تمرین کرده است، بلکه از کسی می ترسم که یک فن را 10,000 مرتبه تمرین کرده باشد
- موفقیت یک سفر است نه یک مقصد. به توانایی های خود ایمان داشته باشید. شما فقط خوب تلاش کنید
- نذار ابهت هیج آدم خبره ای تو رو بگیره ،اون بهت می گه که: "دوست عزیز، من چند ساله که این کارمه!" آدم ممکنه کاری رو چندين سال تموم هم غلط انجام بده بعضی ها هیچ وقت نمی فهمن
فنونو یاد بگیرید با پشت کار و غیرت تمرین کنید اصلا فکر کمربند نباشید و سعی کنید استقامت داشته باشید ! قول میدم نتیجشو میبینید !!! ( من تا قبل از مشکی حدود 90 درصد جلسات سفید میبستم که فکر کمربند نباشم و از تمرین حواسم پرت نشه ، البته این کار بی احترامی به استاده ولی من از قبل هماهنگ کرده بودم)
استاد و مربی
طبیعتا کمربند ها را اساتید میدهند ، آن ها هم نقش مهمی را در این حوزه ایفا میکنند و مشکلات 50 درصد تقصیر هنرجو است ، 50 درصد دیگر استادش است .. مشکلات مربی ها و اساتید هم زیاد است، به رخ کشیدن دان ها تعداد هنر جو و سوابق تحصیلی ، خیلی مورد بحث هستش ، پس برای انتخاب استاد خوب به موارد زیر دقت کنید:
1) سبک تدریس استاد
برای انتخاب استاد ببینید که در چه سبکی فعالیت میکند ، مثلا در رشته نینجا که به زیر شاخه های نینجوتسو نینجا رنجر و ... تقسیم میشود ، شما ببینید چه اساتیدی نینجوتسو کار میکنند، چونکه نینجا رنجر رشته ایه که تازه تاسیس شده است و سابقه کافی ندارد ، پس سبک خوبی نیست و سبک نینجوتسو که معروف تر است و قدمت زیادی دارد و اساتید آن رشته کاربلد ترند ، پس هر سبک جدیدی خوب نیست و بیشتر سعی کنید به سمت سبک های شناخته شده و جا افتاده تر برید ، سبک هایی که امتحان خود را پس داده اند ، (برای مثال در زیر انواع سبک های اصلی کاراته رو میبینید، که بجز این ها سبک های فرعی و جدید محسوب میشوند)
2) مهارت خود استاد
اگر شما تونستید فیلمی از استاد ببینید ، از حداکثر مهارت اجرایی اش ، از فنون اجرایی اش و اینکه شما از صحبت کردن اون استاد یاد میگیرید فن رو چطوری اجرا کنید ؟ اون موقع استاد رو انتخاب کنید، بعضی از اساتید چون حرفه ای نیستند ، پس فیلمی از خود ندارند و در جایی اسمشان نیست (دیدن نمونه کار از استاد خیلی مهمه)
3) مهارت هنر جوها
فرض میکنیم استاد عالی است ، آیا شاگرد ها هم مثل خودش عالی هستند ؟ اصلا استاد ماهر ترین فرد در آن رشته ، میتواند مفاهیم را درست انتقال دهد؟ اصلا میخواهد مفاهیم را انتقال دهد یا نه ؟ (بعضی از اساتید مفاهیم را میدانند ولی زورشان می آید بگویند ، یا هرچه) پس توانایی هنرجوها بازخورد استاد است و میتوانید معیارتان را آن بگذارید
4) تعداد هنر جوها
بعضا در باشگاهی میروید که استادش 10 به توان 2 تا دان دارد ، اسم و رسم و مدرک تا دلت بخواهد ، ولی تعداد شاگردانش از تعداد انگشت های دست بیشتر نیست !!! طبیعتا هنرجوها خودشان میفهمند و بعد از مدتی میشناسند استادشان را ، و اگر بی کفایت و فاقد بار کافی باشه باشگاهش رو ترک میکنن ، برای مثال ما استادی داریم که فقط روز های زوج باشگاه دارد و در روز زوج 1 جلسه بیشتر کلاس ندارد و تعداد شاگردان آن کلاسش هم بیشتر از 20 تا نیست ولی استادی دیگر در همان سبک در روز های زوج در جاهای دیگر 3 نوبت کلاس دارد و هر کلاس با ظرفیت بیش از 30 نفر (به چشم خودم دیدم)
5) قدرت ذهنی ، ادب ، اخلاق و غرور
بعضی از اساتید واقعا جسم را قوی کرده اند و از قوای ذهنی چیزی نمیدانند ، از فلسفه اخلاق ادب معرفت .... بعضی از اساتید هم غرور اضافی دارند ، موقع صحبت برای رفتن به کلاسشون کم محلی میکنن ، سوالات رو کامل جواب نمیدن و اصلا به هنر جوی مبتدی خودشون آموزش نمیدن ....
?سوساي اوياما با اون عظمتش افتخار ميكرد به هنرجوي مبتدي درس بده و به اين كارش اعتقاد راسخ داشت،جالبه الان مربي دان ٣ داريم كه حاضر نيست به مبتدي درس بده(به تعداد خطهاي روي كمربند سوساي خوب توجه كنيد)
6) تمرین دادن خود استاد به شاگردا و تمرین کردن خود استاد با شاگردها
بعضی از اساتید هستن که ارشد میگذارن و خودشون میرن پی کار خودشون یا اصلا تو کلاس حضور پیدا نمیکنن و ارشدا تمرین میدن به بقیه بچه ها ... این نشانه اینه که استاد لیاقت کافی برای تدریس را نداره و یه نکته دیگر هم که هست اینه که استاد بهتره (بعضا باید) پا به پای هنرجوهاش تمرین کنه ... وگر نه ارزش نداره ... ب قول بنیان گذار کاراته ایران استاد فرهاد وارسته : از استاد بزرگ شینان وارسته پرسیدم شما خسته نمیشید روزی ۶ تا ۸ ساعت تمرین میکنید؟! فرمودند:کسی میتونه مربی واقعی باشه که پا به پای شاگرداش تمرین کنه،در غیر اینصوت بعد از مدتی شاگردات دیگه قبولت ندارن
و در آخر: وسعت شخصیت یک کمربند مشکی را فقط میتوانید از رعایت اصول اخلاقی هنر رزمی اش و آموزش آن به همرزمان یا هنرجویانش مورد سنجش قرار دهید، همچنین مقام رزمی کار را فقط میتوان به خاطر درک او از احترام به پیشکسوت،اخلاق و انسانیت مورد قضاوت قرار داد.. وگر نه مشت و لگد را که همه میزنند
پ.ن : 1 خدمتتون بگم سه تا فایل ضمیمه اماده کردم براتون که توی یکیشون مربی کیک بوکس وحشی تازه از تیمارستان ازاد شده دختر 16-18 سالرو چنان میزنه زمین انگار درگیری واقعیه .. خب بگزریم که مربی مرد نباید با خانوم تمرین کنه و بخاطر نماینده و مسئول سبک و رئیس فدراسیون بودن این کارو میکنن ، ولی دختر و خانواده انقدر نباید بفهمن که استادی که این کارو میکنه لیاقت نداره ؟ سازمان ورزش های رزمی رو ک گل بگیرید درش نمیفهمه ولی این دختر باید بره به خانوادش بگه و شکایت کنه مخصوصا که اُفت بلد نیست و نمیدونه چطوری زمین بخوره و حریف آموزشی با حریف مسابقه ای فرق داره و اینطوری نباید بزنش زمین !
2 مورد دومم خریه که خر تر از اون نیست .. موقع باز کردن 180 هنرجو از این تکنیک استفاده میشه ولی در درجه اول برای هنرجوهای مبتدی- متوسط باید با استفاده از فشار دست یه مخالفت کوچیکی براش ایجاد کنی تا یکم روناش گرم شه و کم کم بازشه نه اینکه مثل خر بپری روش و دهنشو سرویس کنی.. اگر رگش کش بیاد سرویسی ...
۳ مورد سومم که استاد نفهم به قول خودش داره به شاگرداش یاد میده چطوری یکیو بیهوش کنه .. یاد دادن نمیخواد ?? ... خاااک
۴ این همه منفی حالام یکی مثبت، مربی یعنی اط خود گذشتگی برای شاگردت
آپدیت شده در 97719
مطلبی دیگر از این انتشارات
بدن سازی رزمی به روش بروسلی
مطلبی دیگر از این انتشارات
آیا جودو برای مبارزه و دعوای خیابانی سبک رزمی مناسبی است؟
مطلبی دیگر از این انتشارات
تفاوت هنر رزمی و ورزش رزمی در چیست؟