پذیرش جسم و تاب آوری زنان

بر اساس یک بررسی در مورد نگرش زنان به بدن خود که دکتر کرولین سی راس گزارش کرده است، در حال حاضر 80 درصد از زنان از ظاهر خود ناراضی هستند!

هیچ کلماتی مبارزه جویانه تر از این به زنان گفته نشده است که باید بدن خود را بپذیرند. اگر جایی هست که افکار دخترانه ما در آن مستقر باشند، کیفیتی است که خود را می بینیم. ما به لحاظ اجتماعی در فرهنگی بار آمده ایم که میزان مطلوبیت و ارزشمندی خود را با میزان جذابیت خود می سنجیم. این طرز تفکر چالشی بسیار واقعی برای خیلی از زنان است، آنها سعی می کنند چگونه دیده شدن را درونی نکنند و نظرات کسانی را که ممکن است به آنها چندان احترام نگذارند، به دل نگیرند.

نظرات و نگاه های همراه با قضاوت و انتقادی روی کودک و نوجوان در حال رشد اثر می گذارد. برخی از زنان مکررا احساس می کنند با واکنش هایی مواجه شده اند، به آنها بی احترامی شده است ، و این ممکن است در آنها به احساس شرم منجر شود. زنان دیگر سعی می کنند پاسخ های جنسی و احساساتی را که این پاسخ ها در دیگران بر می انگیزند، با کاوش تمایلات جنسی خود، شاید پیش از آنکه به لحاظ هیجانی آمادگی آنرا داشته باشند، درک کنند. برخی از نوجوانان و افراد بزرگسال درک می کنند که جنسیت آنها می تواند منبع قدرت آنها باشد و از این بخش مهم وجود خود بهره برداری می کنند.پاسخ هیجانی هر چه باشد، تاثیر حاصل از انباشت چنین پاسخ هایی باعث می شود که زنان از تایید درون خود دور شوند و بیشتر به کیفیت برداشت دیگران از خود وابسته شوند.

زنی می گوید" یادم می آید که داشتم از مسیری پیچ در پیچ به طرف مترو می رفتم، نمی خواستم از مناطق مسکونی عبور کنم و متلک بشنوم. از آن پسرها متنفر بودم، با این حال آنها روی احساسم در تمام روز تاثیر می گذاشتند. نظر آنها راجع به اندامم باعث می شد که دلم بخواهد به خانه فرار کنم و دوش بگیرم و به طرز متفاوتی لباس بپوشم. لباس روی لباس تنم کنم، بدون آنکه اهمیت بدهم چقدر گرمم شده است.

آموخت پذیرش بدنمان، احساس خشنودی از آنچه بدنمان می تواند انجام دهد، نه فقط این که چطور به نظر می رسد، برای زنان هر نسل مهمتر می شود. این نیاز کمک می کند متوجه شویم چرا بسیاری از زنان به یوگا می پردازند و یا روزانه به پیاده روی می روند. زیرا وقتی ما با وجود فیزیکی خود ارتباط برقرار می کنیم، اطلاعات تازه ایی در باره ی کسی که هستیم و عملکردی که داریم، به دست می آوریم. و نه تنها راه هایی پیدا می کنیم که از خود مراقبت کنیم، بلکه درهایی تازه به روی ما باز می شود که می توانیم با استفاده از تاب آوری خود در آنها کاوش کنیم. کسی می خواهد ماراتون تمرین کند؟

اعداد و شماره ها بر اساس آن که چقدر از بدن خود ناراضی هستیم، متفاوت به نظر می رسند، اما یک چیز مسلم است، ما در سنین پایین تر در مورد بدن خود دچار استرس می شویم و سالهای بعد هم به این روال ادامه می دهیم. بر اساس یک بررسی در مورد نگرش زنان به بدن خود که دکتر کرولین سی راس گزارش کرده است، در حال حاضر 80 درصد از زنان از ظاهر خود ناراضی هستند!

صادقانه بگویم که وقتی شما می دانید بسیاری از مردم در باره چیزی احساس و نحوه عملکرد خاصی دارند، می توانید وضعیت به هنجار یا متعارف تازه ای تعریف کنید. خوب چرا برای زنان طبیعی است که حس کنند اندازه بدن آنها غیر طبیعی و نامطلوب است؟ بیش از 10 میلیون نفر از این زنان دچار اختلال در خوردن هستند، این رقمی تکان دهنده است.

در سال 2009، مجله گلمور بررسی بیست و پنج ساله ایی را که در سال 1987 کامل شده بود، در خصوص این که زنان چه احساسی در باره بدن خود دارند، پیگیری کرد. متاسفانه بیش از 40درصد از پاسخ دهندگان همچنان از بدن خود ناراضی بودند. این تعداد عملا در عرض بیست و پنج سال بدن تغییر مانده بود. خوشبختانه به رغم این که نتایج چندانی عوض نشده است، زنان در حال ابداع برخی راه کارهای تاب آوری برای رویارویی با این مسئله مهم هستند، زنان ممکن است همچنان احساس نارضایتی کنند، اما امروز در حال تلاش برای رسیدن به چیزی بیش از بدنی عالی و بی نقص هستند.

وقتی این عقاید را بررسی می کنیم،اجازه دهید اول با بررسی آنچه انجام نمی دهیم، شروع کنیم. مهمتر از همه آن که نسبت به گذشته ، تعداد کمتری از زنان سعی می کنند از قرص های رژیمی استفاده کنند و تعداد کمتری از زنان به خود گرسنگی می دهند یا داروی مسهل مصرف می کنند. از این نکته می توانیم نتیجه بگیریم که ما زنان نسبت به گذشته با خود کمتر بد رفتاری می کنیم و در دیگر حوزه ها به دنبال به دست آوردن اعتماد به نفس و عزت نفس هستیم. نه در تکیه بر بدن ایده آل خود. در حالی که ممکن است همچنان از بدن خود ناراضی باشیم ، می توانیم از بخش های دیگر زندگی خود راضی باشیم.

چند حوزه دیگر هم وجود دارد که زنان سعی می کنند امروزه از آن استفاده کنند تا عزت نفس خود را افزایش دهند:
.کار( شغل) موفقیت های حرفه ای به زنان کمک می کند احساس بهتری در مورد خود داشته باشند.
.ورزش، مواد شیمیایی ( اندروفینها) که حین ورزش تولید می شوند، احساس سلامت به وجود می آورند. یوگا هم همین تاثیرات ذهنی را دارد. مزایای ورززش تداوم پیدا می کند، حتی اگر سایز لباس تان کم نشود.
.رضایت جنسی، رابطه جنسی به شما کمک می کند تا احساس خوبی در باره بدن تان داشته باشید، و حس خوبی را که حاصل آزاد شدن هورمونهای قوی طی ارگاسم است را تجربه کنید ( لی و دیگران، 2009) زنان آزادانه تر می توانند به بحث و کاوش در خصوصی ترین بخش وجود خود بپردازند.
.غذای سالم زنان از محدودیت در غذا خوردن، بر خوردن غذای سالم متمرکز شده اند. .تحسین زنان برای نظر تحسین آمیز سایر زنان در باره خود ارزش قائل هستند و تشویق می شوند.

 پژوهش ها ثابت می کند که نارضایتی از وزن ما در سنین کمتر آغاز می شود. برای دختران در مقطع دبستان غیر معمول نیست که در مورد وزن خود نگران شوند( اسمولاک، لوین و استریگل – مور، 1996). این نگرانی در زمان بلوغ به اوج خود می رسد ( بارکر و گالامبوس، 2003)

بررسی اخیر در بیست و چهار کشور از سراسر جهان حاکی از آن است که نارضایتی از وزن بدن در میان دختران بیش تر از پسران بوده و به طرز جالبی با ناتوانی دختران در صحبت کردن در خصوص نگرانی های خود با مادرانشان در ارتباط است.

در بررسی دیگری در باره ی نارضایتی از وزن بدن و ارتباط نوجوانان با والدینشان که محققانی مثل حلیمه الصباح و همکارانش در مورد اهمیت سنت های زنانه در شکل دهی افکار دخترانه انجام داده اند، بر این موضوع تاکید می کند.


تاب آوری زنان.پاتریشیا اونگار.
دکتر محمدرضا مقدسی.عفت حیدری