ویرگول بی تفاوت

ویرگول از جمله صفحاتی است که نوشتن در آن برایم لذت بخش بود هر چند که کمتر از وب سایتم به آن سر می زدم اما بیادش بودم.

از روز شهادت حاج قاسم فرصت این سر زدن های موقت هم گرفته شد تا اینکه امروز با بروزرسانی مجدد سایت دلم هوای صفحه اصلی ویرگول را کرد. آمدم اما خبری نبود ! نه از حاج قاسم نه از هواپیما متلاشی شده نه از اشتباه فردی نه سرداری که آرزوی مرگ کرد نه ...

ویرگول بی تفاوت است، انگار عده ای ربات دور هم جمع شده ایم که باید صفحه اول ویرگول را پر کنیم تا راهش ادامه داشته باشد. بی تفاوتی دردی است که امروز دچارش شده ایم.

چرا ویرگول برای خودش در صفحه اصلی جایی ندارد تا بدانیم که پشت پرده این صفحه کسانی هستند که خود اهل نوشتن هستند.

ویرگول می توانست طوری طراحی شود که نویسندگان و خوانندگان بدانند در هر روز چه موضوعی بیشترین نوشته را به خود اختصاص داده است اما ...

ویرگول می توانست به جای تغییر رنگ لوگو تصویری قرار دهد از اتفاقی که همه ایران را عزادار کرد. با دیدن رنگ لوگوی ویرگول یاد فوتبالی ها افتادم؛ آنجا که پارچه ای مشکی را به نماد تسلیت بر بازوی خود می بندند.

همه مطالب بالا در صورتی است که ویرگول مطلبی را در صفحه اول خود و توسط گردانندگانش قرار نداده باشد. چون دسترسی به صفحات روز مشخص در ویرگول معلوم نمی باشد.

خارج از بحث
بعد از 24 ساعت که خبر ستاد مشترک مبنی بر اصابت موشک به هواپیما در فضای مجازی دست به دست شد تازه سلیبریتی های احمق یادشان آمده که هواپیمایی سقوط کرده و باید حداقل 72 ساعت قبل ایرانم تسلیت را هشتگ می کردند.