طولانی ننویس!

داشتم خودم را آماده می‌کردم برای یک نطق طولانی که شبکه‌های اجتماعی روزاروز تهی‌تر از محتوا می‌شود و فصل دوباره وبلاگ‌ها دارد می‌رسد. نشان به آن نشان که نوشته‌های معمولی تمت هم 30-40 بازدیدکننده پیدا می‌کند اگر خوب دیده شوند. هفته پیش نشستم و یک نوشته طولانی قلمی کردم که به خیال خود بترکانم. خب صد و خرده‌ای بیننده داشت، اما نترکاند. یک هفته است برای نوشتن دشارژ بودم. این را می‌نویسم که عادت نوشتن این‌جا از سرم نیافتد. طولانی ننویس. کوتاه بنویس. همیشه بنویس.

می‌فرماید:
بر آر ای بذر پنهانی، سر از خواب زمستانی
که از هر ذره‌ی دل آفتابی بر تو گستردم...
ه.الف. سایه